اگر به شما توصیه شده است که روی دندان آسیب دیده خود روکش دندانی قرار دهید، ممکن است این پرسش به ذهن شما خطور کند که آیا این امکان وجود دارد که در زیر روکش حفره هایی ایجاد شود یا خیر. برای کشف حقیقت در مورد روکش ها، حفره ها و پوسیدگی دندان، ادامه این مقاله را بخوانید.

روکش دندان یک روش درمانی متداول است که برای دندان های آسیب دیده که شکسته، ترک خورده یا برای دندان هایی استفاده می شود که نمی توان پرکردگی های بیشتری روی آنها قرار داد. از آنجا که روکش ها به صورت سفارشی ساخته می شوند تا با شکل و رنگ دندان مطابقت داشته باشند (مگر اینکه روکش طلایی را انتخاب کنید)، آنها یک راه حل محبوب و طبیعی برای دندان های آسیب دیده هستند.

اگر سیلانت روی روکش دندانی شما فرسوده شود و امکان ورود باکتری ها به فضای بین دندان و روکش فراهم شود، زیر روکش حفره می تواند ایجاد شود. یکی از دلایل شایع ایجاد حفره روی دندان های دارای روکش، گیر کردن ذرات غذا و پلاک در زیر روکش یا در امتداد خط لثه است.

در صورتی که متوجه هر گونه تغییر در تناسب روکش خود شدید یا اگر شروع به احساس حساسیت کرد به دندانپزشک خود مراجعه کنید. مطمئن شوید که به طور منظم مسواک می زنید و نخ دندان می کشید و برای پاکسازی دندان دو مرتبه در سال به دندانپزشک خود مراجعه می کنید تا از ایجاد حفره در زیر روکش جلوگیری شود.

مراحل دریافت روکش دندان چگونه است؟

اگر دندانپزشک شما توصیه کرده است که به روکش دندان نیاز دارید، می توانید مطمئن باشید که این یک درمان پیچیده نیست، زیرا بسیاری از دندانپزشکان روکش های دندان را ارائه می دهند.

دندانپزشک شما از تجهیزات تخصصی برای اسکن دندان های شما به منظور ایجاد یک شبیه سازی کامپیوتری سه بعدی استفاده می کند. این شبیه سازی برای ساخت روکش به صورت سفارشی استفاده می شود که سپس روی دندان نصب می شود.

چگونه می توان تشخیص داد که زیر روکش پوسیدگی وجود دارد؟

اگر فکر می کنید ممکن است زیر روکش پوسیدگی وجود داشته باشد، برای جلوگیری از آسیب یا عفونت بیشتر، فوراً به دندانپزشک خود مراجعه کنید. برخی از علائمی که نشان می دهند ممکن است پوسیدگی داشته باشید عبارتند از:

  • حساسیت به دماهای سرد یا گرم
  • درد هنگام جویدن
  • پوسیدگی قابل مشاهده روی دندان
  • طعم بد داخل دهان

در صورت داشتن هر یک از این علائم، ممکن است زیر روکش خود پوسیدگی داشته باشید. اگر پوسیدگی درمان نشود، می تواند به دندان شما آسیب جدی وارد کند. اگر فکر می کنید ممکن است در زیر روکش خود پوسیدگی داشته باشید، فورا با دندانپزشک خود تماس بگیرید. آنها قادر خواهند بود مشکل را به درستی تشخیص داده و درمان کنند.

با معاینات منظم دندانپزشکی، دندانپزشک شما می تواند از عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس از دندان های شما برای تعیین آسیب یا پوسیدگی در زیر روکش دندان شما استفاده کند. در برخی موارد، دندانپزشک ممکن است نیاز به معاینه دهانی عمیق تری داشته باشد تا تشخیص دهد که آیا حفره وجود دارد یا خیر.

پوسیدگی زیر روکش دندان

پوسیدگی زیر روکش دندان

خطرات ایجاد حفره زیر روکش چیست؟

حفره زیر روکش در صورت عدم درمان می تواند منجر به بروز آسیب جدی به دهان شما شود. خطرات ایجاد حفره زیر روکش شامل موارد زیر هستند:

پوسیدگی دندان

هنگامی که در زیر روکش یک حفره ایجاد می شود، پوسیدگی دندان می تواند به سرعت گسترش یابد و آسیب زیادی به دندان وارد کند.

عفونت

اگر پوسیدگی دندان درمان نشود، می تواند منجر به بروز عفونت شود. عفونت های دهان می توانند بسیار دردناک باشند و در صورت عدم درمان می توانند به سایر قسمت های بدن سرایت کنند.

بیماری لثه

اگر پوسیدگی دندان به لثه ها سرایت کند، می تواند باعث بیماری لثه شود. بیماری لثه یک شرایط جدی است که می تواند به لثه ها و استخوان های اطراف دندان آسیب وارد کند.

اگر فکر می کنید ممکن است زیر روکش خود حفره داشته باشید، مهم است که فوراً به دندانپزشک مراجعه کنید. درمان حفره زیر روکش ممکن است شامل برداشتن پوسیدگی و سپس قرار دادن یک روکش جدید روی دندان باشد. اگر پوسیدگی درمان نشود، می تواند باعث وارد شدن آسیب جدی به دهان و سلامت عمومی شما شود.

پوسیدگی زیر روکش دندان

پوسیدگی زیر روکش دندان

اگر زیر روکش حفره وجود داشته باشد چه باید کرد؟

اگر فکر می کنید که در زیر روکش خود حفره دارید، باید در اسرع وقت به دندانپزشک خود مراجعه کنید. درمان حفره زیر روکش ممکن است دشوار باشد و ممکن است نیاز به کانال ریشه داشته باشد. اگر حفره عفونی شده باشد، دندانپزشک شما احتمالاً برداشتن بافت عفونی دندان را توصیه خواهد کرد. پس از درمان ریشه، نیاز خواهد بود روکش دیگری روی دندان خود قرار دهید.

اگر حفره زیر روکش خود را درمان نکنید، می تواند منجر به بروز عفونت شود که می تواند به سایر قسمت های بدن شما سرایت کند و می تواند بسیار خطرناک باشد. اگر فکر می کنید ممکن است زیر روکش خود حفره داشته باشید، فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

چگونه می توانید از ایجاد حفره زیر روکش جلوگیری کرد؟

برای جلوگیری از ایجاد حفره زیر روکش، باید به طور مرتب مسواک زد و نخ دندان کشید و سالی دو مرتبه برای تمیز کردن دندان ها به دندانپزشک مراجعه کرد. همچنین مهم است که اطمینان حاصل کنید که سیلانت روی روکش شما در شرایط خوبی قرار دارد و غذا و پلاک بین دندان و روکش گیر نمی کند. مراقبت خوب از روکش های دندانی باعث می شود عمر بیشتری داشته باشند. اگر متوجه هر گونه تغییر در تناسب روکش خود شدید یا اگر شروع به حساسیت کرد، یا اگر فکر می کنید که زیر یکی از روکش های خود حفره دارید، باید فوراً به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

آیا تا به حال به عکسی از خود نگاه کرده اید و به این موضوع فکر کرده اید که بافت لثه شما با لبخند شما تناسب ندارد؟ اگر اینطور است، ممکن است شما نیز با مشکلی تحت عنوان نمایش بیش از حد لثه یا معمولاً لبخند لثه ای مواجه باشید.

خبر خوب این است که این وضعیت قابل درمان است. با یک بار مراجعه به دندانپزشک می توانید لبخندی که به دنبالش هستید را داشته باشید. امروز ما علل مختلف لبخند لثه ای و گزینه های درمانی برای درمان آن را پوشش خواهیم داد.

لبخند لثه ای چیست؟

“بیش از حد” در “نمایش بیش از حد لثه”، معمولاً به صورت قابل مشاهده بودن بیشتر از ۴ میلی متر لثه در بالای دندان های فک بالا هنگام لبخند زدن توصیف می شود، که خواه به چند دندان محدود شده است یا به کل لبخند تعمیم یافته است. زمانی که کمتر از دو میلی متر لثه بین خط لب و دندان های جلو ظاهر می شود، لبخند جذاب تر ارزیابی می شود. این وضعیت در میان زنان بیشتر از مردان، بخصوص در سنین ۲۰ تا ۳۰ سالگی، شایع است و با افزایش سن میزان بروز آن کاهش می یابد.

لبخند لثه ای علاوه بر اینکه ظاهری غیرجذاب تلقی می شود، می تواند با سلامت ضعیف دهان و دندان ها نیز همراه باشد که به مراقبت پزشکی توسط دندانپزشک شما نیاز دارد. ممکن است شما در معرض خطر التهاب و درد لثه و همچنین بیماری لثه و بوی بد دهان باشید.

اگر احساس می کنید لبخند لثه ای دارید یا فقط دندان های شما کوچک هستند یا لثه های بزرگ دارید، به خواندن این مقاله ادامه دهید تا بفهمید علت آن چیست و چگونه می توانید لبخند لثه ای را اصلاح کنید.

ما می توانیم به شما کمک کنیم به لبخندی که مد نظر دارید برسید.

چه چیزی باعث ایجاد لبخند لثه ای می شود؟

علل ژنتیکی

اغلب اوقات، لبخند لثه ای آناتومی اجدادی یا ارثی از والدین شما است. به این معنا که در اکثر بیماران، ژنتیک از طریق انتقال ترکیبی از فک بزرگ، دندان های کوچک و لثه های بزرگ، و یا کوتاه بودن لب بالا، نقش مهمی در لبخند لثه ای دارد که باعث شده است هنگام لبخند زدن لثه های شما نمایان شوند.

در موارد نادر، لبخند لثه ای می تواند ناشی از وضعیتی به نام فیبروماتوز ارثی لثه (HGF) باشد، بزرگ شدن آهسته اما پیشرونده لثه کراتینه شده که اغلب آنقدر شدید می شود که باعث بروز مشکلاتی در گفتار می شود.

تغییرات در آناتومی بدن نیز می تواند باعث ایجاد لبخند لثه ای شود، مانند عدم تعادل هورمونی مرتبط با بارداری یا بلوغ. اختلالات خونی مانند لوسمی نیز می تواند باعث بزرگ شدن لثه یا تشدید آن شود.

نگران نباشید، این مشکل اغلب از طریق درمان ارتودنسی و کانتورینگ لثه قابل حل است، که در آن بایت شما اصلاح می شود و لثه های شما تراش داده و شکل می گیرند تا بین لب بالایی و دندان های شما تناسب بهتری داشته باشند.

لبخند لثه ای یا گامی اسمایل

لبخند لثه ای یا گامی اسمایل

علل غیر ژنتیکی یا علامتی

برخی از دلایل غیر ژنتیکی لبخند لثه ای عبارتند از:

لثه های ضخیم یا “فنوتیپ لثه ضخیم”

این زمانی است که شما لثه های ضخیمی دارید که بیش از حد دندان های شما را پوشش می دهند و باعث می شوند آنها کوچک به نظر برسند، مانند دندان های کوتاه. در این حالت، دندان های شما فقط کوتاه به نظر می رسند، زیرا ممکن است به درستی روییده باشند و تا حدی توسط بافت لثه پوشانده شده باشند. به طور کلی، دندان ها زیر خط لثه رشد می کنند تا زمانی که به طول ایده ال برسند و سپس لثه ها کنار می روند تا دندان ها نمایان شوند. وقتی دندان ها در موقعیت های کمتر از حد مطلوب رشد می کنند، مقداری از لثه ها روی دندان باقی می مانند و هنگام لبخند زدن، بافت اضافی لثه ای به نمایش گذاشته می شود. این همچنین در صورتی می تواند رخ دهد که در سنین پایین پر شدگی دندان شما به درستی قرار نگرفته شده باشد و باعث امتداد یافتن لثه روی آن شده باشد. به خواندن این مقاله ادامه دهید، خبر خوب این است که هر دلیلی که باعث لبخند لثه ای شده باشد راه حل هایی برای آن وجود دارند و دندان های کوتاه ناشی از لثه های ضخیم می توانند برای کشیده به نظر رسیدن دندان ها مقداری کاشته شوند.

التهاب لثه یا “هیپرتروفی لثه”

این شرایطی است که باعث می شود لثه های شما بیش از حد بزرگ شوند، به همین دلیل است که “بزرگ شدن لثه” نیز نامیده می شود. این معمولاً به دلیل آسیب های مزمن به لثه ها و دندان ها ناشی از عادت های فیزیکی مانند جویدن ناخن، جویدن خودکار و مداد، ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر یا حتی استفاده از تکنیک های نامناسب مسواک زدن است. اثر روی لثه ها التهابی است که باعث حساس و قرمز شدن لثه ها می شود و می تواند باعث خونریزی شود. اگر این علت لبخند لثه ای شما است، خبر خوب این است که با جرمگیری و تسطیح سطح ریشه می توان لثه های شما را بهبود و شکل داد.

رشد بیش از حد لثه ها یا “افزایش عمودی فک بالا”

این وضعیتی است که در آن فک بالا بیش از حد بزرگ است، و با کوچک شدن بیش از حد دندان های شما برای اندازه فک شما همراه است. این باعث می شود بافت لثه و لب های شما بزرگتر به نظر برسند و به دلیل اندازه اضافی فک بالا، حتی ممکن است در بستن کامل دهان خود با مشکل مواجه شوید. بیمارانی که این علت لبخند لثه ای را دارند می توانند از درمان های ارتودنسی جراحی و غیر جراحی بهره مند شوند که در نهایت لبخند لثه ای را کاهش می دهند.

از دست دادن دندان به صورت اتفاقی

در موارد شدید، لبخند لثه ای شما ممکن است به این دلیل باشد که تعدادی یا تمام دندان های خود را به طور کامل به دلیل شرایطی مانند کمبود کلسیم از دست داده اید. بدیهی است که از دست دادن دندان ها باعث می شود لثه ها بدون حمایت مناسب در معرض دید قرار بگیرند، اما ناامید نشوید، زیرا راه های زیادی برای بازگرداندن لبخند زیبای شما وجود دارد. هنگامی که اکثر دندان ها به دلیل بالا رفتن سن یا شرایط خاص از دست می روند، لبخند لثه ای می تواند با کاشت ایمپلنت یا پروتزهای دندانی ترمیم شود. دندان ها برای خوردن و احیاء لبخندی که لایق آن هستید حیاتی هستند.

لبخند لثه ای یا گامی اسمایل

لبخند لثه ای یا گامی اسمایل

بهداشت ضعیف دندان

دندان های شما تنها اعضای دهان شما نیستند که باید از طریق مراقبت از دهان از آنها محافظت کنید. هنگامی که پلاک روی دندان های شما انباشته می شود، می تواند راه خود را به زیر لثه ها پیدا کند که بعد از آن باعث التهاب و بزرگ شدن آنها شود. این یکی دیگر از دلایلی است که شما باید روش های حفظ سلامت دندان ها و لثه ها را دنبال کنید.

بریس ها به طور غیرمستقیم، از طریق بهداشت ضعیف دندان، با لبخند لثه ای مرتبط هستند. بیمارانی که از بریس های سنتی استفاده می کنند، اغلب مسواک زدن و نخ دندان کشیدن را مشکل تر می دانند زیرا بریس ها سر راه قرار می گیرند. سپس باکتری ها در زیر و اطراف لثه ها انباشته می شوند و باعث التهاب آنها و ایجاد لبخند لثه ای می شوند.

به نظر می رسد بیماران مبتلا به مشکلات لثه به دلیل درد ناشی از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، از نزدیک شدن به آن ناحیه خودداری می کنند که این امر منجر به ایجاد یک چرخه معیوب بهداشت نامناسب دندان می شود.

تغییر رویش دندان

رویش دندان فرآیند آهسته فشار وارد کردن دندان هایی است که مسیر خود را از درون لثه ها باز می کنند و به وضوح داخل دهان قابل مشاهده می شوند. برای دندان های مولر دائمی، این اتفاق در حدود سن ۶ سالگی رخ می دهد. گاهی اوقات، برخی از دندان ها به درستی نمی رویند، وضعیتی که تحت عنوان رویش غیرفعال تغییر یافته (APE) شناخته می شود.

APE می تواند باعث شود که لبخند یک فرد “لثه ای” به نظر برسد زیرا یک یا چند دندان تا حدی توسط لثه ها پوشیده می شوند زیرا به طور کامل داخل دهان بیرون نمی آیند. گرچه به طور گسترده این به عنوان یک خطر برای سلامتی تلقی نمی شود، اما در زیبایی لبخند افراد نقش دارد.

عوارض جانبی دارو

همه داروهای تجویزی دارای عوارض جانبی هستند، و برای انواع خاصی از داروها، بزرگ شدن لثه می تواند یکی از آن عوارض ناخواسته باشد. این داروها عبارتند از:

  • داروهای سرکوب کننده ایمنی مانند سیکلوسپورین A که توسط بیماران پیوندی برای جلوگیری از رد بافت استفاده می شود.
  • فنی توئین، برای استفاده در افراد مبتلا به صرع.
  • داروهای بیماری قلبی مانند نیفدیپین، وراپامیل و دیلتیازم.

درمان برای لبخند لثه ای

لبخند لثه ای به صورت خود به خود بهبود نمی یابد، باید توسط دندانپزشک از طریق جراحی درمان شود. دندانپزشک شما کار خود را با شناسایی علت لبخند لثه ای، چه ارثی یا غیر ارثی، شروع می کند. آنها ابتدا دندان ها، لب ها، فک و لثه های شما را بررسی می کنند و علت لبخند لثه ای شما را مشخص می کنند و بهترین اقدام برای اصلاح لبخند لثه ای را تعیین می کنند. سپس، بیمار در نهایت در مسیر نمایش نسبت مناسبی از دندان ها، لثه ها و لب ها قرار خواهد گرفت و صاحب لبخند زیبا و سالمی خواهد شد که شایسته آن است. چهار راه برای رفع لبخند لثه ای وجود دارد. بیایید نگاهی داشته باشیم به خلاصه ای از آنها.

درمان ارتودنسی

اگر لبخند لثه ای ملایمی دارید و مشکل به دلیل مشکلات ارتودنتیک بوجود آمده است، ابزارهای ارتودنسی مانند بریس های اینویزیلاین یا دیمون ممکن است اولین قدم باشند، زیرا به اصلاح مشکلات فک کمک می کنند که می توانند باعث بزرگ تر نشان دادن لثه ها در هنگام لبخند زدن شوند. پس از درمان، بسیاری از بیماران مشکلات بایت خود را حل کرده اند و لثه های آنها کوچک تر به نظر می رسند و آنها با دندان های همراستا شده متناسب تر هستند و فک ها در تراز صحیح قرار گرفته اند.

لبخند لثه ای یا گامی اسمایل

لبخند لثه ای یا گامی اسمایل

کانتورینگ لثه

ما روشی به نام لیفت لثه یا کانتورینگ لثه را توصیه می کنیم. کانتورینگ یک فرایند دندانپزشکی زیبایی است که تحت عنوان جنجیوکتومیGingivectomy  و لیفت لثه نیز شناخته می شود و در آن بافت اضافی از روی لثه حذف می شود تا شکل حمایت و احاطه لثه ها روی دندان ها را تغییر دهد. در این فرایند پزشک با دقت لثه های برخی یا همه ۱۰ دندان جلوی شما را با لیزر بافت نرم “می تراشد” تا قوس ها و تعریف جذابی به آنها بدهد. این فرآیند تحت بی حسی موضعی و اکسید نیتروژن انجام می شود و تنها یک یا دو ساعت طول می کشد. ارتودنتیست شما می تواند بافت نرم دهان شما را کانتور کند و علل ژنتیکی و غیر ژنتیکی لبخند لثه ای را کاهش دهد.

ونیرها یا روکش ها

ونیرها و روکش های دندانی را می توان برای بلندتر نشان دادن دندان ها استفاده کرد. آنها اغلب زمانی نصب می شوند که افراد از نظر ژنتیکی دندان های کوچکی داشته باشند، یا به دلیل بالا رفتن سن یا حادثه، دندان های آنها فرسوده شده باشند. بسیاری از بیماران در مورد خط لثه خود آگاهی دارند و ونیرها یا روکش ها با یک کاربرد زیبایی که پر شدن دندان های شما را احیاء می کنند، کنترل لبخند را به شما باز می گردانند.

تغییر موقعیت لب

این زمانی ضروری است که لب بالا یا خیلی کوتاه یا بیش از حد انعطاف پذیر باشد و هنگام لبخند زدن، لثه زیادی در معرض دید قرار بگیرد. این فرایند بی خطر و آسان، کشش عضلات لب بالا را محدود می کند تا لب شما بیشتر لثه های شما را پوشش بدهد و در نتیجه باعث کاهش مقدار قابل مشاهده لبخند لثه ای شما می شود.

بوتاکس

بوتاکس یک روش راحت و مقرون به صرفه برای پرداختن به لبخند لثه ای است، زمانی که لب شما دارای عضلات خیلی قوی است که آن را به بالای خط لثه می کشد. بوتاکس با فلج موقت عضلات لب بالای شما عمل می کند، بنابراین لب شما تا این حد بالا نخواهد رفت. گرچه بوتاکس نسبت به سایر گزینه ها برای اصلاح لبخند لثه ای ارزان تر است، اما نکته منفی این است که نتایج کوتاه مدت، و هر بار فقط سه تا چهار ماه است.

لبخند لثه ای یا گامی اسمایل

لبخند لثه ای یا گامی اسمایل

گزینه های جراحی

جراحی فک و صورت. هیچ کس جراحی را دوست ندارد، اما نتایج جراحی فک و صورت برای اصلاح لبخند لثه ای می توانند مثبت ترین نتایج باشند. در بسیاری از موارد ژنتیکی، فک بالای بیمار که ماگزیلا نامیده می شود، باید با کمک یک جراحی ارتوگناتیک به سمت بالا جابجا شود تا نمایش دندان و لثه بیمار به حالت عادی درآید. معمولاً این فرایند با یک ابزار ارتودنسی نیز همراه است و تأثیر آن برای حذف لثه های اضافی و تغییر چشمگیر لبخند است. این درمان لبخند لثه ای می تواند زندگی افرادی را تغییر دهد که حتی نمی دانستند کاری می توان انجام داد.

خمیر دندان زایلیتول نوعی خمیر دندان است که حاوی زایلیتول است، الکل قندی که از درختان توس و دیگر انواع درختان و گیاهان دارای چوب سخت تهیه می شود. اعتقاد بر این است که زایلیتول سلامت دندان ها را بهبود می بخشد؛ طعم شیرینی دارد، اما برخلاف شکر، در دهان به اسیدهایی تبدیل نمی شود که می توانند باعث پوسیدگی دندان شوند.

خمیر دندان زایلیتول که گفته می شود رشد استرپتوکوک موتانس Streptococcus mutans (باکتری که ارتباط نزدیکی با پوسیدگی دندان دارد) را کند می کند، اغلب تحت عنوان یک راهکار طبیعی برای پیشگیری از بروز پوسیدگی دندان معرفی می شود.

زایلیتول همچنین به عنوان یک ماده در محصولات مراقبت از دندان مانند آدامس، قرص های زیر زبانی، قرص ها و قرص های نعناع خوشبو کننده دهان استفاده می شود.

تحقیق در مورد خمیر دندان زایلیتول: آیا این ماده کار می کند؟

گرچه تحقیقات روی خمیر دندان زایلیتول نتایج متفاوتی به همراه داشته اند، شواهدی وجود دارند مبنی بر اینکه مسواک زدن با خمیر دندان زایلیتول ممکن است فواید خاصی برای سلامت دندان داشته باشد:

 خمیر دندان زایلیتول برای دندان

خمیر دندان زایلیتول برای دندان

مزایای خمیر دندان زایلیتول

به عنوان مثال، در گزارشی در سال ۲۰۱۵ از پایگاه داده های مرورهای سیستماتیک کاکرین، دانشمندان ۱۰ مطالعه قبلی منتشر شده (با مجموع ۵۹۰۳ شرکت کننده) در مورد استفاده از زایلیتول برای جلوگیری از حفره های دندانی را اندازه گیری کردند. نویسندگان گزارش در بررسی خود دریافتند که بیشتر از دو و نیم تا سه سال استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید حاوی زایلیتول ۱۰ درصد در مقایسه با خمیر دندان هایی که فقط حاوی فلوراید هستند، ۱۳ درصد حفره ها را کاهش می دهند. با این حال، نویسندگان مطالعه خاطرنشان کردند که شواهد با کیفیت پایین در نظر گرفته می شوند و آزمایش های بالینی بزرگ و به خوبی طراحی شده را توصیه می کنند.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ از مجله دندانپزشکی برای کودکان، اثربخشی خمیر دندان زایلیتول در پیشگیری از پوسیدگی در دوران کودکی و کاهش استرپتوکوک موتانس را ارزیابی کرد. برای این مطالعه، ۱۹۶ کودک چهار تا پنج ساله دندان های خود را یا با خمیر دندان حاوی زایلیتول ۳۱ درصد یا خمیر دندان استاندارد فلورایده مسواک زدند. بعد از شش ماه، خمیر دندان زایلیتول مؤثرتر از خمیر دندان استاندارد فلورایده یافت نشد.

تحقیقات دیگر خمیر دندان زایلیتول را در کاهش رشد باکتری های دهان مؤثر تشخیص نداده اند. به عنوان مثال، یک مطالعه آزمایشگاهی که در سال ۲۰۱۵ در آرشیو اروپایی دندانپزشکی کودکان منتشر شد، اثرات انواع مختلف خمیر دندان را روی رشد استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس Lactobacillus acidophilus مقایسه کرد. محققان دریافتند که خمیر دندان زایلیتول به طور قابل توجهی از رشد استرپتوکوک موتانس یا لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس جلوگیری نمی کند.

 خمیر دندان زایلیتول برای دندان

خمیر دندان زایلیتول برای دندان

عوارض جانبی خمیر دندان زایلیتول

سازمان غذا و داروی ایالات متحده استفاده بدون خطر از زایلیتول را به عنوان یک شیرین کننده غیر مغذی تأیید کرده است.

اثرات نامطلوبی که در مطالعات گزارش شده اند عبارتند از زخم های دهان، نفخ، گرفتگی عضلات، یبوست، گاز، مدفوع شل و اسهال است. خمیر دندان زایلیتول را نباید خورد یا بدون شستشو داخل دهان باقی گذاشت.

توجه به این نکته مهم است که خمیر دندان زایلیتول نباید به عنوان جایگزینی برای مراقبت های استاندارد در درمان بیماری های دندانی (مانند پریودنتیت) استفاده شود. اگر قصد امتحان کردن خمیر دندان زایلیتول را دارید، ایده خوبی است که ابتدا با دندانپزشک خود مشورت کنید.

زایلیتول برای سگ ها بسیار سمی است. اگر سگ شما خمیر دندان زایلیتول خورد، مهم است که بلافاصله سگ را نزد دامپزشک ببرید.

سخن پایانی

گرچه هنوز خیلی زود است که بگوییم خمیر دندان زایلیتول می تواند به طور قابل توجهی خطر پوسیدگی را کاهش دهد، ممکن است محصولات زایلیتول در کنار اقدامات استاندارد برای جلوگیری از پوسیدگی مفید باشد.

برای سلامت مطلوب دندان، انستیتوی ملی بهداشت توصیه می کند که دندان های خود را هر روز با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید، بین دندان های خود را هر روز با نخ دندان یا نوع دیگری از پاک کننده های بین دندانی تمیز کنید، مصرف غذاهای شیرین را محدود کنید، از مصرف دخانیات و سیگار کشیدن اجتناب کنید و به طور منظم به دندانپزشک یا متخصص بهداشت دهان و دندان مراجعه کنید.

همچنین شواهد اولیه ای وجود دارند که نشان می دهند چندین غذا ممکن است به محافظت در برابر پوسیدگی کمک کنند. به عنوان مثال، برخی تحقیقات نشان می دهند که چای سیاه و چای اولانگ هر کدام می توانند به جلوگیری از پوسیدگی دندان کمک کنند. و در یک بررسی تحقیقاتی، دانشمندان خاطرنشان کردند که زغال اخته ممکن است با جلوگیری از چسبیدن باکتری ها به دندان ها به مبارزه با پوسیدگی دندان کمک کند.

پرسش های متداول

چگونه بفهمم خمیر دندان من زایلیتول دارد؟

بسیاری از برندهای خمیر دندان شروع به ذکر واضح زایلیتول در برچسب روی محصولات خود کرده اند، بخصوص آنهایی که ادعا می کنند فاقد فلوراید هستند. محصولات دیگر چندان واضح نیستند. زایلیتول ممکن است با نام های دیگری مانند شکر چوب wood sugar، شکر توس birch sugar، و عصاره پوست درخت غان birch bark extract باشد. برخی محصولات به سادگی “الکل شکر” sugar alcohol را زیر مواد غیر فعال خود فهرست می کنند.

آیا زایلیتول می تواند باعث ایجاد حفره های دندانی شود؟

بر خلاف سایر قندها، زایلیتول باعث پوسیدگی دندان نمی شود و نباید باعث ایجاد حفره شود. با این حال، مشخص نیست که آیا خمیر دندان زایلیتول برای جلوگیری از پوسیدگی مؤثرتر از خمیر دندان فلورایده استاندارد است یا خیر.

چرا نباید با پروتزهای مصنوعی دندانی خوابید؟

شاید یک روز طولانی بوده است و شما خسته شده اید. یا شاید دوست ندارید بدون دندان باشید. چه ضرری دارد که یک شب دندان های مصنوعی را داخل دهان خود بگذارید؟ دلیلی وجود دارد که دندانپزشک شما توصیه می کند که دندان های مصنوعی خود را حداقل به مدت پنج تا شش ساعت در روز از دهان خارج کنید و آنها را تمیز نگه دارید. خوابیدن با دندان مصنوعی- حتی نمونه های پارسیل آنها- می تواند طول عمر آنها را کاهش دهد، مانع بهداشت خوب دهان و دندان می شود، و سلامت عمومی شما را به خطر بیندازد.

اگر بیرون آوردن دندان مصنوعی در طول شب برای شما ناراحت کننده یا شرم آور به نظر می رسد، در اینجا سه ​​دلیل اصلی برای اینکه نباید با دندان مصنوعی خود بخوابید آورده شده اند:

منجر به استوماتیت دندان مصنوعی می شود.

خوابیدن با دندان های مصنوعی می تواند روی جریان بزاق تأثیر منفی بگذارد و مسیر بزاق را مسدود کند. از سوی دیگر در طول شب که جریان بزاق به طور طبیعی کاهش می یابد، استفاده بی وقفه از دندان های مصنوعی بویژه در طول شب می تواند باعث ایجاد بیماری به نام استوماتیت دندان مصنوعی شود. استوماتیت دندان مصنوعی، که با نام برفک نیز شناخته می شود، شکلی از التهاب است که بافت های زیر دندان مصنوعی را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند باعث قرمزی، متورم شدن و عفونی شدن آنها با مخمر شود. استوماتیت دندان مصنوعی گاهی اوقات با ترک های گوشه دهان همراه است، زمانی که در نتیجه همان مخمر عفونی گوشه های دهان نیز ترک های ایجاد می شوند.

هر شب تمیز کردن دقیق تنها راه مطمئن برای جلوگیری از استوماتیت دندان مصنوعی است.

دلایل نخوابیدن با دندان مصنوعی

دلایل نخوابیدن با دندان مصنوعی

باعث پرورش باکتری ها می شود.

در حالی که ممکن است سطح پروتز شما جامد به نظر برسد، اما در واقع دارای شیارهای میکروسکوپی است که می توانند باکتری ها را درون خود جای دهند. در حالی که دهان همه افراد پر از میکروب است، مواد دندان مصنوعی خاصیت طبیعی مبارزه با میکروب را ندارند. به این معنا که اگر پروتزها برداشته نشوند و به طور کامل تمیز نشوند، می توانند به محل رشد انواع باکتری ها، قارچ ها و سایر میکروب های بالقوه خطرناک تبدیل شوند.

کامل مسواک زدن ممکن است برای از بین بردن باکتری هایی که باعث بوی بد دهان یا میکروب های مضر می شوند کافی نباشد. یک مسواک مخصوص دندان مصنوعی و محلول کف کننده پاک کننده و از بین برنده باکتری های پروتز می توانند به طور مؤثر به صورت روزانه مانع انباشته شدن باکتری ها شوند.

خطر ابتلا به ذات الریه را افزایش می دهد.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ که در مجله تحقیقات دندانپزشکی منتشر شد نشان داد استفاده از دندان مصنوعی در هنگام خواب خطر ابتلا به ذات الریه را در افراد مسن تقریباً دو برابر می کند. باکتری های عامل ذات الریه روی دندان مصنوعی به سادگی با تنفس عمیق می توانند از دهان به ریه ها حرکت کنند. استفاده طولانی مدت و عدم تمیز کردن می تواند احتمال وقوع این اتفاق را افزایش دهد.

دلایل نخوابیدن با دندان مصنوعی

دلایل نخوابیدن با دندان مصنوعی

مزایای استفاده نکردن از دندان مصنوعی در شب

کنار گذاشتن دندان های مصنوعی در طول شب چندین مزیت برای سلامتی دارد:

  • از تحلیل استخوان جلوگیری می کند. فشاری که دندان مصنوعی به لثه و استخوان زیر خود وارد می کند، می تواند تحلیل استخوان را تسریع کند.
  • تناسب بیشتر را تضمین می کند. در نتیجه تحلیل رفتن استخوان و تحلیل لثه، دندان مصنوعی شما می تواند شل تر از حد طبیعی شود و احتمال لغزش آن افزایش پیدا می کند و طیف غذاهایی که می توانید بخورید را کاهش می دهد.
  • رشد باکتری ها را متوقف می کند. محلی که دندان های مصنوعی و لثه های شما با یکدیگر تماس دارند، محل مناسبی برای رشد باکتری ها است که منجر به بوی بد دهان صبحگاهی می شود و در نهایت می تواند منجر به بروز بیماری لثه شود. با باقی گذاشتن دندان مصنوعی در طول شب داخل دهان، لثه های خود را از استراحت بدون باکتری محروم می کنید.

نحوه مراقبت از دندان مصنوعی در شب

استفاده از دندان مصنوعی باید کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد- نه اینکه آن را تهدید کند. نگهداری خوب از پروتزهای مصنوعی با یک روتین خوب بهداشت دهان و دندان، بهترین راه برای افزایش طول عمر دندان مصنوعی و حفظ سلامت عمومی دهان و دندان های شما است. با مجموعه ای از محصولات مخصوص تمیز کردن دندان های مصنوعی، پروتزهای مصنوعی خود را تمیز و سلامت خود را در بهترین حالت نگه دارید.

بهترین راه برای حفظ سلامت دهان و اطمینان از عمر طولانی پروتزهای شما این است که هر شب آنها را از دهان خارج کنید و به طور کامل تمیز کنید.

  • حمام خود را آماده کنید. قبل از اینکه پروتزهای مصنوعی خود را برای شب بیرون بیاورید و آنها را تمیز کنید، سینک را با آب گرم پر کنید. یک حوله بردارید و آن را گرد کنید و روی لبه سینک قرار دهید. اگر نگران افتادن یا شکستن دندان مصنوعی خود هستید، بخصوص اگر کف سنگی یا کاشی دارید، ممکن است بخواهید حوله دیگری نیز روی زمین بگذارید.
  • با آب گرم غرغره کنید. آب گرم به باز شدن چسب دندان مصنوعی شما کمک می کند و این کار باعث می شود بتوان آسان تر دندان مصنوعی را بیرون آورد.
  • دندان های مصنوعی خود را از دهان بیرون بیاورید. با بیرون آوردن پروتز فک پایین و سپس دندان مصنوعی فک بالا شروع کنید. شایان ذکر است که انواع مختلف پروتزها برای برداشتن آنها به رویکردهای متفاوتی نیاز دارند.
  • پروتزهای مصنوعی خود را زیر آب جاری بشویید تا ذرات سست غذا از بین بروند.
  • دندان های مصنوعی را با یک مسواک دندان مصنوعی یا مسواک معمولی نرم مسواک بزنید. می توانید از آب، خمیر مخصوص دندان مصنوعی یا خمیر دندان غیر ساینده استفاده کنید. از استفاده از خمیر دندان معمولی با مواد ساینده اجتناب کنید.
  • باقی مانده چسب داخل دهان خود را پاک کنید. آب نمک گرم غرغره کنید و از یک دستمال تمیز برای پاک کردن لثه ها و سقف دهان خود استفاده کنید. پس از آن دوباره دهان خود را با آب گرم بشویید. همچنین می توانید لثه های خود را با یک مسواک بسیار نرم مسواک بزنید. اگر از دندان مصنوعی پارسیل استفاده می کنید، دندان های طبیعی خود را مسواک بزنید. همچنین می توانید برای طراوت دهان و جلوگیری از تجمع پلاک های دندانی روی دندان های طبیعی باقی مانده یا حذف باکتری ها از روی لثه ها، از دهانشویه استفاده کنید.
  • پروتزهای مصنوعی خود را یک شب در محلول تمیز کننده دندان مصنوعی یا آب خیس کنید. همچنین می توانید ابتدا از پاک کننده های سریع استفاده کنید و سپس دندان مصنوعی خود را درون آب نگهدارید. دستورالعمل های تولید کننده پاک کننده دندان مصنوعی را دنبال کنید. اگر پروتز پارسیل دارید از محلول تمیز کننده ای که برای آنها طراحی شده است استفاده کنید.
  • صبح، قبل از قرار دادن دندان مصنوعی در دهان، آن را کاملاً با آب بشویید.

نحوه برداشتن پروتزهای مصنوعی:

مرحله ۱٫ دندان مصنوعی خود را بردارید. مرحله ۲٫ آنها را به صورت دستی تمیز کنید. مرحله ۳٫ لثه های خود را تمیز کنید. مرحله ۴٫ دهان خود را بشویید. مرحله ۵٫ دندان مصنوعی خود را خیس کنید.

صرف نظر از نوع پروتزهایی که استفاده می کنید، استفاده از آنها در خواب ایده بدی است و باعث ایجاد مشکلاتی برای سلامتی شما می شود. برای اینکه دهان خود را عاری از باکتری نگهدارید، لثه های خود را سالم نگهدارید، و استخوان های شما تغییری نکرده و قوی باقی بمانند، حتماً هر شب قبل از خواب، دندان های مصنوعی خود را از دهان خارج کنید.

اگر دندان هایی دارید که به گرما حساس هستند و احساس می کنید که دیگر نمی توانید از غذا یا نوشیدنی داغ مورد علاقه خود لذت ببرید، نترسید. بسیاری از افراد حساسیت دندان ها را تجربه می کنند، اما اقداماتی وجود دارند که می توانید برای جلوگیری از بروز آن و حتی درمان آنها انجام دهید. اما، چه چیزی باعث می شود دندان های شما به گرما حساس شوند و چه کاری می توانید انجام دهید؟

این مقاله به پرسش های زیر پاسخ خواهد داد تا بتوانید بدون نگرانی از بروز درد، از اولین جرعه قهوه (یا چای) داغ خود لذت ببرید:

  • حساسیت دندان چیست؟
  • چه چیزی باعث حساسیت دندان ها به گرما می شود؟
  • برای جلوگیری از حساسیت به گرما چه کار باید کرد؟
  • آیا برای حساسیت دندان به گرما درمانی وجود دارد؟

اگر می خواهید بدانید چه چیزی باعث حساسیت دندان های شما به گرما شده است- و چند راه برای پیشگیری از بروز آن و حتی کمک به درمان آن یاد بگیرید، برای کسب اطلاعات بیشتر به خواندن این مقاله ادامه دهید.

حساسیت دندان چیست؟

اگر هنگام نوشیدن یک نوشیدنی داغ، یک یا چند دندان شما تیر می کشند یا درد شدیدی را تجربه می کنند، ممکن است دندانی داشته باشید که نسبت به غذاها و نوشیدنی های گرم حساس است. حساسیت دندان به طور کلی در نتیجه این فرایند ایجاد می شود که با انتقال محرک های گرما یا سرما از طریق توبول های دندان به لایه عاج زیر مینای دندان، آن را تحریک می کند.

محرک ها می توانند شامل موارد زیر باشند:

  • غذاها یا نوشیدنی های سرد و گرم
  • تنفس در هوای سرد
  • غذاها یا نوشیدنی های اسیدی یا شیرین
  • درمان های سفید کننده دندان
  • برخی از انواع خمیر دندان و دهانشویه (طعم قوی نعناع)

داشتن دندان های حساس می تواند به معنای هر چیزی باشد، از داشتن درد یا ناراحتی فقط در یک دندان یا بسیاری از دندان ها، یا یک درد تیز کوتاه یا یک درد مبهم باشد که چندین هفته طول می کشد.

اگر درد یا ناراحتی شما شدید است یا هفته ها طول می کشد، بهتر است به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا مطمئن شوند که شما هیچ مشکل اساسی ندارید که به رسیدگی نیاز دارد.

حساسیت دندان به گرما

حساسیت دندان به گرما

چه چیزی باعث حساس شدن دندان ها به گرما می شود؟

اکنون که می دانید چه چیزی باعث تحریک دندان های حساس می شود، بیایید در مورد این موضوع بحث کنیم که چگونه این محرک ها می توانند به اندازه کافی به اعصاب حساس زیر مینای دندان شما نزدیک شوند و باعث درد و ناراحتی شما شوند. همه افراد حساسیت دندان ندارند، پس چه چیزی باعث می شود دندان ها به گرما حساس شوند؟

به طور کلی، حساسیت دندان ها در نتیجه نازک شدن یا آسیب دیدن مینای دندان، نمایان شدن ریشه های دندان یا کارهای دندانپزشکی ایجاد می شود. علت این است که مینای دندان های شما (لایه بالایی دندان) از لایه حساس عاج زیر محافظت می کند.

هنگامی که مینای دندان های شما آسیب می بیند، به محرک های احتمالی حساسیت اجازه می دهد تا به لایه عاج برسند. پوسیدگی دندان یکی از مقصران اصلی است زیرا باعث تضعیف مینای دندان می شود و باعث ایجاد حفره های دندانی می شود.

حفره ها اساساً سوراخی در لایه بالایی دندان هستند که مستقیماً به لایه عاج زیرین منتهی می شوند. حال، نوشیدن یک فنجان قهوه داغ را تصور کنید، که در جایی که آن حفره امکان دسترسی به ناحیه حساس را فراهم می کند، داغی بسیار بیشتری احساس می شود.

دلایل دیگری نیز برای حساسیت دندان وجود دارند، اما همه آنها باعث می شوند که قسمت حساس دندان بیشتر از دندانی که مینای محکم و لثه سالم دارد در معرض گرما قرار بگیرد. برخی از این علل عبارتند از:

  • هورمون های بارداری
  • تحلیل لثه
  • پرکردن دندان
  • درمان های سفید کننده دندان
  • کارهای دندانپزشکی مانند ونیر
  • دندان قروچه
  • مسواک زدن خیلی خشن
  • مصرف غذاهای اسیدی (فرسایش مینای دندان)

گاهی اوقات ممکن است بلافاصله بعد از انجام کار دندانپزشکی دندان یا دندان های حساسی داشته باشید، که ممکن است در طول دوره بهبودی موقتی باشد. اگر بهتر نشد، بهتر است برای مشاوره با دندانپزشک خود مشورت کنید.

برای جلوگیری از حساسیت به گرما چه کار باید کرد؟

اگر دندانی دارید که به سرما و گرما حساس است اما همچنان می خواهید از قهوه صبحگاهی یا بستنی در یک روز آفتابی لذت ببرید، چند کار وجود دارند که می توانید انجام دهید. ضروری ترین و ساده ترین گامی که می توانید بردارید این است که از داشتن یک روتین بهداشتی دهان و دندان مطمئن شوید. این روتین شامل مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دو مرتبه در روز است.

اقدامات دیگری که می توانید برای پیشگیری از حساسیت دندان ها انجام دهید عبارتند از شستشوی دهان بعد از خوردن یا نوشیدن هر چیز اسیدی یا شیرین، زیرا این مواد می توانند منجر به فرسایش مینای دندان شوند. مطمئن شوید که یک مسواک حساس دارای فرچه نرم دارید و با فشار زیاد مسواک نمی زنید. یک مسواک برقی با سنسور فشار می تواند به شما کمک کند تا بدانید چه مدت مسواک بزنید و چه مقدار فشار وارد کنید.

همچنین می توانید از محصولاتی استفاده کنید که برای کمک به حساسیت، و کمک به معدنی سازی مجدد و تقویت مینای دندان ها طراحی شده اند.

حساسیت دندان به گرما

حساسیت دندان به گرما

آیا درمانی برای حساسیت دندان ها به گرما وجود دارد؟

اگر روتین بهداشت دهان و دندان خوبی دارید و همه روش های بدون نسخه موجود برای کمک به دندان های حساس به گرما را امتحان کرده اید، و همچنان احساس می کنید که به کمک بیشتری نیاز دارید، می توانید با دندانپزشک خود مشورت کنید. شاید شما یک مشکل زمینه ای دارید که به درمان تخصصی نیاز دارد، مانند پر کردن دندان یا ترمیم دندان، مانند روکش.

همچنین بسته به علت ایجاد حساسیت دندان ها، درمان ها و محصولات تخصصی دندانپزشکی برای کمک به آن وجود دارند. آنها عبارتند از:

  • درمان ریشه (برای پوسیدگی یا کرم خوردگی شدید)
  • پیوند لثه (زمانی که تحلیل لثه ها باعث بروز حساسیت شما می شوند)
  • وارنیش فلوراید
  • روکش، اینله یا باندینگ
  • خمیر دندان تجویزی فلورایده

با روکش کردن دندان حساس به گرما، از قهوه، چای یا حتی شکلات داغ خود لذت ببرید!

نتیجه گیری

اگر دندانی دارید که به نوشیدنی ها و خوراکی های گرم حساس است و می خواهید بدون درد و ناراحتی از آنها لذت ببرید، نگران نباشید! اقداماتی وجود دارند که می توانید برای کاهش تأثیر حساسیت دندان روی زندگی خود انجام دهید.

اگر چندین محصول طراحی شده برای کمک به دندان های حساس به گرما را امتحان کرده و آزمایش کرده اید، ممکن است وقت آن رسیده باشد که با دندانپزشک خود مشورت کنید تا ببینید آیا اقدامات بیشتری برای انجام دادن وجود دارند یا خیر.

پرسش های متداول

چرا دندان روکش دار من به گرما حساس است؟

اگر دندان روکش دار دارید که به گرما حساس است، ممکن است به این دلیل باشد که لثه های شما به مرور زمان تحلیل رفته اند و ریشه دندان آشکار شده است. پوسیدگی دندان به دام افتاده در زیر روکش می تواند دلیل دیگری باشد. اگر در مورد دندان های روکش دار خود نگرانی دارید با دندانپزشک خود صحبت کنید.

وقتی دندانی را می کشید، چه دندان عقل و چه دندان های دیگر، می تواند یک فرایند دردناک باشد. قطعاً آخرین چیزی که می خواهید نگران آن باشید، دیدن خون بیش از حد بعد از جراحی است.

مقداری خونریزی بعد از کشیدن دندان طبیعی است، اما معمولاً همان روز جراحی متوقف می شود. و اگر می خواهید روند بهبودی را تسریع کنید، کارهایی وجود دارند که می توانید برای متوقف کردن خونریزی بعد از کشیدن دندان انجام دهید.

ما در این راهنما، به چندین مورد می پردازیم: کارهایی که می توانید برای کنترل خونریزی انجام دهید، نحوه اطمینان از بهبودی مناسب، و زمانی که باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

توقف خونریزی بعد از کشیدن دندان

توقف خونریزی بعد از کشیدن دندان

چگونه به تشکیل لخته خون در محل دندان کشیده شده کمک کنیم؟

خونریزی بعد از کشیدن دندان شایع است اما پس از تشکیل لخته خون، باید متوقف شود. بسته به دندان کشیده شده یا پیچیدگی فرایند، خونریزی ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت ادامه  داشته باشد، تا زمانی که لخته خون تشکیل شود.

مهم است که دستورالعمل های دندانپزشک خود بعد از کشیدن دندان را دنبال کنید تا مطمئن شوید که لخته خون تشکیل شده و به درستی بهبود می یابد. استفاده از گاز بلافاصله بعد از کشیدن دندان به تشکیل لخته خون کمک می کند.

حتماً باید استراحت کنید، برای کاهش تورم و درد یک کیسه یخ روی صورت خود قرار دهید، و حداقل به مدت یک روز یا بیشتر فقط غذاهای نرم یا آبکی بخورید.

همچنین مهم است که حرکت مکیدن را انجام ندهید، به این معنی که هیچ تف کردن، سیگار کشیدن و استفاده از نی نباید انجام شود. نگه داشتن لخته خون در محل، برای توقف خونریزی و تسریع بهبودی بسیار مهم است.

چه مدت طول می کشد تا خونریزی بعد از کشیدن دندان متوقف شود؟

برای اکثر کشیدن های دندان ها، ظرف مدت چند دقیقه می توانید انتظار داشته باشید که هم خونریزی وجود داشتهباشد و هم لخته خون تشکیل شود. با این حال، دندان عقل یا کشیدن دشوار دندان می تواند برای مدتی طولانی تر باعث خونریزی شود.

این ممکن است تا زمانی ادامه یابد که روی حفره دندان کشیده شده لخته تشکیل شود. اگر در عرض ۸ تا ۱۲ ساعت بعد از کشیدن دندان همچنان خونریزی مشاهده کنید و لخته خون تشکیل نشده باشد، باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

در صورت ادامه خونریزی در کشیدن دندان چه باید کرد؟

پس از کشیدن دندان، باید مطمئن شوید که لخته ای روی حفره ایجاد می شود.

نحوه کنترل خونریزی

  • به مدت ۱۵ دقیقه با گاز روی محل فشار وارد کنید. باید فشار را به گونه ای اعمال کنید که هم بتوانید دهان خود را تا حد زیادی بسته نگه دارید، و هم فک شما خسته نشود. فقط روی گاز چیزی نجوید.
  • لخته خون را حفظ کنید. شما نباید کاری انجام دهید که باعث از بین رفتن آن شود، مانند شستشوی شدید، استفاده از نی، کشیدن سیگار یا تف کردن.
  • چای کیسه ای سیاه را امتحان کنید. می توانید یک کیسه چای سیاه را در آب سرد قرار دهید، آن را درون یک حوله کاغذی یا گاز استریل قرار دهید و آن را در محل دندان کشیده شده قرار دهید. اسید تانیک موجود در چای سیاه می تواند به تشکیل لخته کمک کند.
توقف خونریزی بعد از کشیدن دندان

توقف خونریزی بعد از کشیدن دندان

آیا می توان خوابید، اگر بعد از کشیدن دندان محل آن همچنان خونریزی داشته باشد؟

آری، اگر محل دندان کشیده شما همچنان خونریزی دارد، می توانید بخوابید، گرچه ممکن است لازم باشد سر خود را بالا نگه دارید تا هم فشار خون خود را کاهش دهید و هم جریان خون را به دهان خود به حداقل برسانید.

تا ۲۴ ساعت ممکن است اندکی خونریزی جزئی داشته باشید، بنابراین فقط مطمئن شوید که روبالشی که روی آن می خوابید، روبالشی باشد که می توانید روی آن خون بریزید. همچنین مهم است که با گاز استریل داخل دهان خود نخوابید.

خونریزی محل دندان کشیده شده من متوقف نمی شود!

بلافاصله بعد از کشیدن دندان، خونریزی را تجربه خواهید کرد. البته، این می تواند هشدار دهنده و حتی ممکن است ناراحت کننده باشد، اما بعد از تشکیل لخته باید از بین برود.

با قرار دادن گاز استریل روی محل دندان کشیده شده می توانید به کنترل خونریزی کمک کنید. باید گاز به اندازه کافی بزرگ باشد تا با محکم قرار دادن بایت خود روی آن، فشار مستقیماً روی حفره وارد شود.

اطمینان از رعایت برخی از مراحل ساده می تواند به حفظ لخته در جای خود کمک کند.

توقف خونریزی بعد از کشیدن دندان

توقف خونریزی بعد از کشیدن دندان

کارهایی که در ۲۴ نخست باید و نباید انجام دهید:

  • مایعات داغ مانند قهوه ننوشید.
  • الکل ننوشید.
  • هنگام شستشوی ناحیه، ملایم باشید و از آب گرم استفاده کنید.
  • تف نکنید و از نی استفاده نکنید.
  • بعد از کشیدن دندان سیگار نکشید.
  • استراحت کنید. این به معنای عدم انجام هر گونه فعالیت شدید است.
  • هنگام دراز کشیدن سر خود را بالا نگه دارید تا فشار خون خود را پایین نگه دارید.
  • از غذاهای نرم یا آبکی استفاده کنید.
  • از غذاهای سفت یا ترد که ممکن است درون حفره گیر کنند اجتناب کنید.
  • داروهای تجویز شده توسط دندانپزشک خود را مصرف کنید.

در صورتی که متوجه شدید که لخته خون تشکیل نمی شود یا از جای خود خارج شده است، مهم است که با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا یک قرار ملاقات دندانپزشکی را تعیین کنید.

نتیجه گیری

شما می خواهید هر کاری که می توانید را (طبق توصیه پزشک) امتحام کنید و انجام دهید تا به بهبود سریع و مناسب حفره دندان کمک کنید. دیدن خون بعد از جراحی دندان کاملاً طبیعی است، اما نباید برای مدت طولانی ادامه داشته باشد زیرا باید روی حفره دندان لخته ایجاد شود.

برای کمک به تشکیل لخته، باید فوراً گاز استریل روی حفره قرار دهید و با فشار بایت آن را بگیرید، حتی در صورت لزوم برای کمک از یک چای کیسه ای استفاده کنید. پس از تشکیل لخته، باید روی دست نخورده نگه داشتن آن تمرکز کنید تا به روند بهبودی کمک کنید.

این به معنای خوردن غذای نرم یا مایعات (غیر داغ)، عدم استفاده از نی، یا عدم انجام عمل مکیدن با دهان و استراحت کافی. استفاده از کیسه یخ نیز می تواند به کاهش درد و تورم کمک کند.

اکنون راه هایی برای توقف خونریزی بعد از کشیدن دندان می دانید. اما، اگر متوجه خونریزی بیش از حد شدید، باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا بتواند ناحیه را بررسی کند، شاید یک گزینه درمانی را توصیه کند.

اپکسیفیکاسیون فرایندی است که در آن انتهای باز ریشه دندان بسته می شود. این فرایند اغلب برای درمان دندان های دائمی لازم است که ریشه های آنها هنوز ناقص است (به طور کامل رشد نکرده اند و بالغ نشده اند) که به درمان ریشه نیاز دارند. این نوع دندان ها ممکن است حفره های در حال پیشرفت یا ریشه های دندان عفونی داشته باشند، یا دچار آسیب های تروماتیک شده باشند، یا مقداری از ریشه طی فرایندی به نام جذب مجدد یا تحلیل، مجدداً توسط بدن جذب شده باشد. این فرایند ساده معمولاً در عرض چند ساعت، توسط دندانپزشک یا متخصص درمان ریشه که اندودنتیست نامیده می شود، قابل انجام است. اپکسیفیکاسیون برای بستن اپکس باز انجام می شود تا دندان ترمیم شود.

ما می دانیم که هیچ ترمیمی با دندان های سالم و طبیعی قابل مقایسه نیست. با این حال، حفظ یک دندان و بازیابی سلامت و عملکرد کامل آن همیشه اولویت اصلی ما است.

اگر شما یا یکی از افرادی که می شناسید قرار است تحت درمان اپکسیفیکاسیون قرار بگیرد، در اینجا اطلاعات مفیدی وجود دارند که قبل از مراجعه برای انجام این درمان باید آنها را بدانید.

اپکس دندان چیست؟

علت نامگذاری اپکسیفیکاسیون به این دلیل است که روی بخشی از دندان انجام می شود که اپکس نامیده می شود، که به عنوان پایه ریشه دندان نیز شناخته می شود. ریشه های دندان های شما تا زیر لثه و داخل استخوان فک امتداد یافته اند. آنها حاوی عروق خونی و رشته های عصبی هستند که دندان را زنده نگه می دارند.

در دندان های در حال رشد، اپکس باز است و تا زمانی که دندان رشد می کند، باز می ماند. از زمانی که دندان به طور کامل در دهان ظاهر می شود، معمولاً سه سال طول می کشد تا اپکس بسته شود. تا زمانی که انتظار می رود این اپکس باز در دندان در حال رشد کودک وجود داشته باشد، دسترسی باکتری ها را برای ورود به عصب و دیگر ساختارهای داخل پالپ داخل دندان فراهم می کند. علاوه بر این، یک اپکس باز، هنگام پر کردن دندان با مواد پر کننده کانال ریشه، می تواند چالش هایی را ایجاد کند، زیرا هیچ مانع طبیعی برای نگهداشتن پر شدگی دندان وجود ندارد.

چه زمانی انجام فرایند اپکسیفیکاسیون ضروری است؟

اگر عفونت یا حفره در دندان نابالغ ایجاد شود، یا اگر دندانی با ریشه های ناقص یا فرسایش یافته به درمان ریشه نیاز داشته باشد، ممکن است اپکسیفیکاسیون ضروری باشد. پزشک شما نمی تواند درمان ریشه دندان را با موفقیت انجام دهد مگر اینکه اپکس دندان بسته شود، به همین دلیل است که ممکن است اپکسیفیکاسیون را توصیه کند. هنگامی که سد ریشه تشکیل می شود، می توان برای حفظ دندان آسیب دیده، درمان ریشه انجام داد.

در صورت آسیب تروماتیک دندان، اولین دوره درمانی برای نجات دندان آپکسوژنزیس نامیده می شود که شامل قرار دادن دارو برای تشویق ریشه های نابالغ به رشد و بسته شدن طبیعی اپکس باز است. این فرایند به حفظ پالپ زنده دندان کمک می کند و به دندان اجازه می دهد تا بهبود یابد. اگر آپکسوژنزیس نتواند سلامت دندان را بازگرداند، پزشک شما احتمالاً اپکسیفیکاسیون را توصیه می کند.

آماده شدن برای درمان ریشه

متأسفانه، برخی از دندان ها ممکن است قبل از بسته شدن کامل اپکس در کودکی به درمان ریشه نیاز داشته باشند. این وضعیت در صورتی ممکن است رخ دهد که یک دندان قبل از تشکیل کامل ریشه آن آسیب دیده و از دست رفته باشد، یا حفره ای به عصب دندان رسیده باشد. آکادمی دندانپزشکی کودکان آمریکا پیشنهاد می دهد که نتیجه ایده آل این است که اجازه دهیم دندان کودک به رویش خود ادامه دهد و استخوان اطراف آن به رشد خود در کنار دندان های مجاور ادامه دهد، که درمان ریشه نابالغ را ضروری می کند. اگر شما و دندانپزشک فرزندتان تصمیم بگیرید که بهترین درمان برای دندان فرزند شما درمان ریشه است، دندانپزشک ابتدا نگاهی خواهد داشت به آناتومی ریشه آن. اگر اپکس باز باشد و دندان از دست رفته باشد یا از دست خواهد رفت، انجام اپکسیفیکاسیون معمولاً ضروری خواهد بود.

اپکسیفیکاسیون

اپکسیفیکاسیون

فرآیند اپکسیفیکاسیون

درمان های ریشه و فرایندهای اپکسیفیکاسیون معمولاً در مطب دندانپزشکی معمولی و تحت بی حسی موضعی انجام می شوند. فرآیند اپکسیفیکاسیون معمولاً بدون عارضه و بدون پیچیدگی است: دندانپزشک شما ریشه دندان را تمیز خواهد کرد و انتهای کانال ریشه را با مواد شیمیایی سیل (مهر و موم) خواهد کرد. دو ماده ای که معمولاً برای سیل کردن استفاده می شوند سنگدانه های تری اکسید معدنی و هیدروکسید کلسیم هستند. هر دو ماده یک لایه سخت روی اپکس تشکیل می دهند، که به آن سد کلسیفیه شده گفته می شود. این روش رشد ریشه را تحریک می کند و از التهاب و عفونت بیشتر جلوگیری می کند، همچنین در صورت نیاز، امکان درمان موفقیت آمیز درمان ریشه را فراهم می کند. در حالی که برخی از دندان ها ممکن است به درمان های بیشتری نیاز داشته باشند، اما به راحتی یک اپکس کلسیفیه شده ایجاد می شود. این سد سخت شده پس از اپکسیفیکاسیون روی تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس قابل مشاهده است.

مراقبت های بعد از فرایند

حدود شش ماه پس از فرایند اپکسیفیکاسیون، معمولاً لازم است برای تعویض مواد پر کننده دندان، به عنوان درمان بعدی به دندانپزشک مراجعه کنید. آنها همچنین به طور معمول عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس می گیرند و دندان را آزمایش می کنند تا اطمینان حاصل کنند که می تواند احساسات طبیعی مانند دما و فشار را حس کند. پس از مهر و موم کردن اپکس ریشه، دندانپزشک می تواند درمان ریشه را به پایان برساند و یک ترمیم نهایی، مانند پر کردن یا روکش دندان را روی دندان قرار دهد.

اگر در حال سپری کردن دوران نقاهت پس از فرایند درمان ریشه یا فرایند اپکس دندان هستید، مراقبت های خانگی بسیار اندکی نیاز هستند. از آنجا که ممکن است دهان شما برای چند ساعت بعد از فرایند بی حس باقی بماند، دندانپزشک ممکن است در مورد گاز گرفتن داخل گونه و لب به شما هشدار دهد. برای هر گونه مراقبت خانگی، از جمله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن ترمیم جدید خود، حتماً دستورالعمل های دندانپزشک خود را دنبال کنید.

اپکسیفیکاسیون آنقدرها هم که نامش بزرگ و پیچیده به نظر می رسد، واقعاً بزرگ و پیچیده نیست. این یک فرایند نسبتاً متداول است، بنابراین دلیلی برای ترس وجود ندارد. با کمک دندانپزشک یا متخصص درمان ریشه، اپکسیفیکاسیون می تواند به شما کمک کند لبخند مطمئن و سالمی که دوست دارید را دوباره داشته باشید.

اگر دندان های خود را سفید کرده اید و می خواهید لبخند جدید و درخشان خود را حفظ کنید، ممکن است بخواهید بدانید بهترین ژل سفید کننده دندان چیست. یا شاید دندان های شما را دندانپزشک به صورت تخصصی سفید کرده است، و می خواهید لبخند خود را در خانه حفظ کنید.

ژل های سفید کننده دندان می توانند به حفظ سفیدی دندان های مرواریدی شما، برای مدت زمان طولانی تری پس از درمان سفید کردن آنها کمک کنند.

در هر صورت، اگر دندان های خود را سفید کرده اید، قطعاً دوست دارید آنها را همینطور که هستند حفظ کنید. ممکن است فقط نیاز باشد ژل سفید کننده تری برای دندان های خود بیابید، یا شاید لازم باشد یک کیت سفید کننده کامل پیدا کنید.

خوب، کیت های سفید کننده و همچنین غلاف ها و سرنگ های ژل سفید کننده زیادی وجود دارند. در این مقاله همه گزینه های شما را مورد بحث قرار می دهیم و به پرسش های زیر پاسخ خواهیم داد تا بتوانید لبخند خود را درخشان کنید و اعتماد به نفس خود را بالا نگه دارید:

  • چرا به ژل سفید کننده نیاز دارید؟
  • آیا می توانید کیت سفید کننده خود را با ژل سفید کننده مارک متفاوتی استفاده کنید؟
  • چه نوع ژل های سفید کننده ای موجود است؟
  • آیا روش کاربردی متفاوتی وجود دارد؟

اجازه دهید شروع کنیم تا بتوانید از آن مرواریدی های سفید خود محافظت کنید.

ژل های سفید کننده دندان

ژل های سفید کننده دندان

ژل سفید کننده دندان چیست؟

ژل سفید کننده دندان محلولی است که حاوی یک ماده سفید کننده است- معمولاً کاربامید یا پراکسید هیدروژن، اما در برخی موارد هیدروکسی آپاتیت یا مواد جایگزین. این ژل یا با مسواک روی دندان های شما زده می شود یا در تری ها قرار می گیرد و برای سفید کردن دندان ها استفاده می شود.

آیا ژل سفید کننده دندان واقعاً کار می کند؟

ژل های سفید کننده دندان می توانند نسبتاً مؤثر باشند، به شرطی که حاوی ماده فعالی باشند که دندان ها را سفید می کند، مانند کاربامید یا پراکسید هیدروژن، همانطور که در بالا اشاره شد.

شما می توانید ژل سفید کننده دندان را از دندانپزشک تهیه کنید، یا می توانید آن را برای استفاده در منزل تهیه کنید، اما غلظت آن احتمالاً متفاوت است.

  • اگر از دندانپزشک ژل دریافت می کنید، درصد پراکسید موجود در آن می تواند چیزی بین ۲۵ تا ۴۰ درصد باشد. این یک محلول بسیار قوی است که برای مشاهده نتایج باور نکردنی آن، زمان درمان کوتاهی نیاز است.
  • اگر تصمیم دارید یک ژل بدون نسخه خریداری کنید، درصد پراکسید هیدروژن آن بین ۵ تا ۱۰ درصد خواهد بود (کاربامید پراکسید معمولاً در سفید کردن تخصصی دندان ها استفاده می شود) و معمولاً لازم است که به عنوان بخشی از یک دوره درمان چند روزه استفاده شود.
ژل های سفید کننده دندان

ژل های سفید کننده دندان

چرا به شارژ مجدد ژل های سفید کننده نیاز دارید؟

اگر دندان های خود را به صورت تخصصی سفید کرده اید، چرا باید به فکر شارژ مجدد آن باشید؟ خوب، متأسفانه، دندان های زیبای سفید و بدون لکه شما قرار نیست به همین شکل باقی بمانند. بخصوص اگر دوست دارید قهوه، شراب قرمز یا سایر غذاها یا نوشیدنی های دارای رنگدانه زیاد بنوشید!

اما اگر بعد از سفید کردن تخصصی، دندان های خود را با روش های سفید کننده خانگی حفظ کنید، شانس بیشتری برای سفید ماندن آنها برای مدت طولانی تری خواهید داشت.

اگر از قبل یک کیت سفید کننده در منزل دارید، تهیه مجدد ژل آن ساده است. می توانید از همان نوعی که قبلا استفاده کرده اید مقدار بیشتری سفارش دهید. یا به طور بالقوه می توانید از برند دیگری از ژل های سفید کننده دندان برای تری هایی که قبلاً در کیت خود داشته اید استفاده کنید.

و اگر درمان سفید کردن دندان ها را در مطب و توسط دندانپزشک انجام داده اید، اگر هنوز تری های سفید کننده خود را دارید، احتمالاً می توانید ژل آن را دوباره تهیه کنید. یا ممکن است بتوانید ژل را برای استفاده با تری های سفید کننده خود به صورت آنلاین خریداری کنید، اما ابتدا با دندانپزشک خود مشورت کنید.

آیا با اینویزیلاین می توان با استفاده از ژل سفید کننده دندان های خود را سفید کرد؟ بسیاری از دندانپزشکان می گویند اشکالی ندارد اما قبل از امتحان با دندانپزشکی که اینویزیلاین را برای شما تجویز کرده است مشورت کنید.

انواع مختلف ژل دندان سفید موجود چیست؟

هنگام جستجو برای ژل های سفید کننده دندان، مهم است که انواع مختلف آنها را بشناسید. برخی از آنها می توانند باعث بروز حساسیت شوند و برخی حتی اگر مراقب نباشید می توانند به مینای دندان و بافت لثه های شما آسیب برسانند. این می تواند به مواد تشکیل دهنده و همچنین روش استفاده بستگی داشته باشد.

مواد تشکیل دهنده ژل سفید کننده

اکثر افراد ژل های سفید کننده را با پراکسید هیدروژن به عنوان عامل سفید کننده مرتبط می دانند. با این حال، برخی از مواد فاقد پراکسید موجود هستند که برای دندان ها بی خطرتر هستند. برخی از ترکیبات پر استفاده در ژل های سفید کننده عبارتند از:

  • هیدروژن پراکسید
  • کاربامید پراکسید
  • فتالیمیدوپروکسی کاپروییک اسید (PAP)

پراکسید هیدروژن یک عامل سفید کننده شناخته شده و مؤثر است، اما در صورت استفاده نادرست می تواند به مینای دندان و بافت اطراف لثه آسیب برساند.

ژل های سفید کننده دندان که توسط دندانپزشکان استفاده می شوند دارای درصد بالاتر پراکسید هستند، از ۲۰ تا ۴۰ درصد. ژل های سفید کننده بدون نسخه دارای پراکسید کمتری هستند که از حدود ۵/۳ درصد آغاز می شود، اما می توانند حاوی پراکسید تا ۲۲ درصد باشند.

برخی از ژل های سفید کننده فاقد پراکسید هستند که برای دندان ها بسیار ایمن تر هستند. این محصولات همچنین از موادی مانند هیدروکسی آپاتیت استفاده می کنند که می تواند به بازسازی مجدد دندان ها در هنگام سفید کردن دندان ها کمک کند.

انواع ژل های سفید کننده دندان

ژل های سفید کننده نه تنها دارای مواد مختلفی هستند، بلکه می توانند در ظروف و سبک های مختلفی نیز عرضه شوند. برخی از نمونه ها عبارتند از:

  • سرنگ ها
  • غلاف
  • خودکارها
  • استریپ ها

سبک های مختلف موجود می توانند تفاوت ایجاد کنند، برخی نسبت به بقیه به هم ریختگی بیشتری ایجاد می کنند و برخی برای دندان های شما بی خطرتر هستند. اگر قبلاً یک کیت سفید کننده داشته اید، می توانید از یک ژل جدید با همان قطعه دهانی، تری ها و چراغ های LED که از قبل دارید استفاده کنید.

ژل های سفید کننده ای که به شکل قلم عرضه می شوند کمترین به هم ریختگی را به همراه دارند و برای لثه ها بی خطر هستند، زیرا آنها را مانند رنگ مستقیماً روی دندان های خود می مالید. استفاده از غلاف ها و سرنگ ها ساده است زیرا فقط تری سفید کننده خود را پر می کنید و آن را برای استفاده داخل دهان قرار می دهید.

استریپ ها همراه با یک ابزار دهانی سفید کننده و نور LED استفاده نمی شوند، اما از یک ژل سفید کننده استفاده می کنند که قبل از قرار دادن روی دندان ها پر می شوند.

ژل های سفید کننده دندان

ژل های سفید کننده دندان

چگونه از ژل سفید کننده روی دندان ها استفاده می کنید؟

سبک های مختلف ژل سفید کننده روش های کاربرد متفاوتی دارند، از جمله ژل هایی که مانند رنگ روی دندان ها زده می شوند یا با استفاده از تری ها روی آنها اعمال می شوند. برخی از آنها برای دندان ها و لثه های شما بهتر هستند و برخی راحت تر اعمال می شوند.

  • استریپ های از پیش ژل زده شده: اینها احتمالاً ساده ترین راه برای اعمال ژل سفید کننده هستند، زیرا فقط دندان های خود را خشک می کنید و استریپ بالا را روی دندان های فک بالا و استریپ پایین را روی دندان های فک پایین خود می چسبانید. سپس آنها را پس از مدت زمان تعیین شده بر می دارید، که می تواند فرایندی باشد که باعث به هم ریختگی شود و ژل را در همه جا باقی بگذارد. همچنین نگه داشتن ژل روی لثه ها ممکن است دشوار باشد که می تواند باعث آسیب به بافت و تحریک شود.
  • تری های دهانی که پر می شوند: این تری ها کمی ساده تر هستند زیرا باید آنها را با مقداری ژل سفید کننده که از قبل با یک غلاف یا سرنگ اندازه گیری شده است، پر کنید. هنگامی که قطعه دهانی را داخل دهان خود قرار می دهید، باید ژل کافی روی دندان های خود قرار دهید تا آنها را سفید کند. اما، ممکن است مقداری هم با لثه هایتان برخورد کند.
  • قلم های ژل: برای استفاده از این قلم ها لازم است که ژل را مانند رنگ روی دندان هایتان بزنید، که احتمالاً بهترین روش است، زیرا می توانید مطمئن شوید که مقدار یکنواختی ژل روی دندان هایتان اعمال می شود و هیچ مقداری هم با لثه هایتان برخورد پیدا نمی کند.

عوارض جانبی احتمالی

برخی از عوارض جانبی بالقوه سفید کردن دندان شامل موارد زیر هستند:

اگر دندان های حساسی دارید ممکن است ناراحتی ایجاد شود.

اگر قبلاً دندان های حساسی داشته اید یا هنگام خوردن غذاها یا نوشیدنی های خاصی دچار درد می شوید، ممکن است هنگام استفاده از محلول سفید کننده روی سطح دندان ها احساس ناراحتی یا درد کنید. مطمئن شوید که دندانپزشک خود را از مشکل حساسیت خود مطلع کرده اید تا بتواند محصولاتی مانند خمیر دندان مخصوص را برای کاهش این خطر و افزایش راحتی در طول انجام فرایند به شما توصیه کند.

ممکن است متوجه افزایش حساسیت به گرما و سرما شوید.

همچنین ممکن است پس از فرایند سفید کردن دندان های خود متوجه افزایش حساسیت به غذا یا نوشیدنی های سرد و گرم شوید. این کاملاً طبیعی است و معمولا به سرعت کاهش می یابد، اما استفاده از خمیر دندان مخصوص حساسیت ممکن است به کاهش این ناراحتی کمک کند.

ممکن است احساس سوزن سوزن شدن را تجربه کنید.

اگر در دندان هایی که به تازگی سفید شده اند احساس می کنید چیزی شبیه یک شوک الکتریکی کوچک وجود دارد، این ممکن است یک عارضه جانبی ماده سفید کننده مورد استفاده در طول فرایند دندانپزشکی شما باشد. توجه داشته باشید که این احساس سوزن سوزن شدن در کجا و در چه زمانی رخ می دهد تا بتوانید در طول پیگیری این موضوع آن را به طور دقیق به دندانپزشک خود توضیح دهید.

دندان های شما ممکن است ملتهب شوند.

بلیچینگ و سفید کردن دندان ها ممکن است باعث التهاب در پالپ دندان های شما شوند، بخصوص اگر با ترک یا شکستگی در خطر باشد.

احتمال تحریک نیز وجود دارد.

اگر محلول سفید کننده با پوست، لثه یا حتی چشم شما تماس پیدا کند، می تواند باعث تحریک و سوزش شود. فوراً به دندانپزشک خود اطلاع دهید و در صورت لزوم آن را با آب شستشو دهید.

ممکن است گلو یا معده شما درد بگیرند.

تمام تلاش خود را بکنید تا از بلعیدن ماده سفید کننده در طول فرایند سفید کردن خودداری کنید. این امر باعث تحریک گلو و معده شما می شود که در برخی موارد می تواند عوارض پزشکی جدی در پی داشته باشد.

به طور معمول، این عوارض جانبی در عرض ۴۸ ساعت پس از انجام فرایند کاهش می یابد. در مورد اقداماتی که باید برای مهار این عوارض جانبی انجام دهید، با پزشک خود صحبت کنید. گرچه غیرمعمول است، اما اگر علائم شما ادامه یافتند یا شدیدتر شدند، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

ژل های سفید کننده دندان

ژل های سفید کننده دندان

نتیجه گیری

اگر پس از انجام درمان سفید کردن، لبخند سفید مرواریدی و مطمئن خود را دوست دارید، مهم است که راهی برای حفظ آن بیابید. ژل های سفید کننده می توانند در انجام این کار به شما کمک کنند، و نکته مهم این است که برای نگهداری مداوم، می توانید مجدداً از ژل استفاده کنید!

کیت های سفید کننده و انواع مختلف ژل های سفید کننده و سبک های مختلفی در بازار وجود دارند. ژل ها شامل غلاف ها، قلم ها، سرنگ ها و استریپ های سفید کننده هستند که از قبل با ژل پر شده اند. همچنین انتخاب مواد تشکیل دهنده وجود دارد، برخی حاوی پراکسید هیدروژن و برخی دیگر فاقد آن هستند.

اگر به کیت های سفید کننده علاقه دارید، هر یک از این گزینه ها نقطه شروع خوبی خواهند بود. یا، اگر فقط به دنبال ژل سفید کننده هستید، همه آنها با پرکننده های مجدد به فروش می رسند که می توانید از تری ها یا هر قطعه دهانی کیت سفید کننده با چراغ های LED استفاده کنید.

پرسش های متداول در مورد

آیا می توانید ژل های سفید کننده دندان مورد استفاده توسط دندانپزشکان را خریداری کرد؟

می توانید ژل های سفید کننده دندان را از دندانپزشک خود خریداری کنید تا بتوانید در منزل دندان های خود را سفید کنید و همچنان نتایج حرفه ای بگیرید. این ژل قوی تر از چیزی است که می توانید بدون نسخه بخرید.

اما ژل های سفید کننده ای که به صورت بدون نسخه خریداری می کنید معمولاً چندان قوی نیستند و باید دفعات بیشتری استفاده شوند تا نتایج آنها قابل مشاهده باشند.

Hypertension یا فشار خون بالا یک بیماری شایع است که امروزه میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تآثیر قرار می دهد. آنچه باعث می شود فشار خون بسیار خطرناک باشد این است که می تواند منجر به بروز سایر اختلالات ثانویه مانند بیماری های قلبی عروقی و نارسایی قلبی، نارسایی کلیه، کوری و حملات ایسکمیک گذرا یا سکته مغزی شود.

سه نوع فشار خون بالا وجود دارد. شایع ترین آنها فشار خون مزمن است که مشخصه ویژه آن داشتن فشار خون بالاتر از حد متوسط ​​در بیشتر مواقع است. دومی فشار خون حاد است که  مشخصه ای که نشان دهنده آن است، فشار خون بسیار بالا اما موقت است. نوع آخر فشار خون بالا، پرفشاری کت سفید است که معمولاً به بیمارانی داده می شود که به نظر می رسد فقط در حضور پزشک فشار خون بالا دارند.

برای تشخیص فشار خون بالا، باید دو بار اندازه گیری فشار خون طی دو ویزیت جداگانه را انجام دهید که نشان دهنده فشار خون بالاتر از حد متوسط ​​در هر دو ویزیت باشد.

با کمال تعجب، داده های کمی وجود دارد که نشان دهند درمان بیمار مبتلا به فشار خون به تنهایی خطر پیامدها یا عوارض نامطلوب را افزایش می دهد. با این حال، بیشتر دندانپزشکان متوجه می شوند که فشار خون بالا اغلب منجر به بروز بیماری های قلبی عروقی، بیماری کلیوی و سکته مغزی می شود، شرایطی که خطر عوارض را هم در حین و هم بعد از مراقبت از دندان ها افزایش می دهند. عوارض جانبی دهانی و سیستمیک نیز ممکن است از داروهایی که برای درمان بیماران مبتلا به فشار خون بالا استفاده می شوند، ایجاد شوند.

انجام اقدامات دندانپزشکی مانند کشیدن دندان در حالی که فشار خون بیمار بالا باشد، می تواند بسیار خطرناک باشد، و ما دلایل آن را در زیر مورد بحث قرار داده ایم.

کشیدن دندان و فشار خون بالا

کشیدن دندان و فشار خون بالا

دستورالعمل فشار خون دندانپزشکی

صرف نظر از فرایند دندانپزشکی که قرار است انجام شود، دندانپزشک روی فردی که فشار خون سیستولیک یا دیاستولیک بالاتر از ۱۸۰ یا ۱۰۹ دارد، عمل یا کار دندانپزشکی انجام نمی دهد. علت این است که خطرات همراه با هر فرایند دندانپزشکی زمانی که افراد دارای فشار خون بالا است، بسیار بیشتر خواهد بود.

به عنوان مثال، در یک فرایند دندانپزشکی مانند کشیدن دندان، کشیدن دندان منجر به بروز خونریزی در لثه می شود. این خونریزی در افراد مبتلا به فشار خون بالا می تواند بسیار خطرناک و مضر باشد.

کشیدن دندان و فشار خون بالا

کشیدن دندان و فشار خون بالا

چرا دندانپزشک من در هر ویزیت فشار خون من را اندازه می گیرد؟

شاید متوجه شده باشید که امروزه دندانپزشکان بیشتر و بیشتری در هر ویزیت فشار خون بیماران خود را چک می کنند، در حالی که در گذشته دندانپزشک شما ممکن بود به سادگی به نمودار شما مراجعه کند یا از شما بپرسد که آیا از داروهای فشار خون استفاده می کنید یا خیر. شاید به این فکر کنید که چرا. علت این است که انجام اقدامات دندانپزشکی می تواند باعث افزایش فشار خون شما شود و منجر به بروز موقعیت های پزشکی خطرناک در افرادی شود که قبل از انجام کار دندانپزشکی فشار خون بالایی داشته اند.

علل شایع افزایش فشار خون در حین کار دندانپزشکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • اضطراب بیمار در مورد این فرایند
  • دردی که ممکن است بیمار در حین فرایند تجربه کند
  • بی حسی موضعی: بی حسی موضعی که توسط دندانپزشکان برای بی حس کردن دهان اعمال می شود می تواند باعث افزایش فشار خون شود. البته توجه داشته باشید که خود بی حسی فشار خون را افزایش نمی دهد. آنچه باعث افزایش فشار خون می شود وجود موادی مانند اپی نفرین در ماده بی حس کننده است، زیرا اپی نفرین می تواند فشار خون را بالا ببرد.

یکی از مزایای مهم غربالگری منظم فشار خون این است که فشار خون بالا می تواند نشان دهنده یک بیماری جدی پزشکی دیگر باشد که معمولاً در مراحل اولیه تشخیص داده نشده باقی می ماند. این بیماری دیابت است و بیش از ۶۶ درصد افراد مبتلا به دیابت معمولاً فشار خون بالا دارند. غربالگری منظم فشار خون می تواند منجر به تشخیص زودهنگام و مدیریت دیابت شود.

کشیدن دندان و فشار خون بالا

کشیدن دندان و فشار خون بالا

چه اتفاقی می افتد اگر فشار خون من قبل از کشیدن دندان خیلی بالا باشد؟

اگر دندانپزشک شما قبل از کشیدن دندان متوجه شود که فشار خون شما بالا است، این فرایند به حالت تعلیق در خواهد آمد. علت این است که انجام یک فرایند دندانپزشکی مانند کشیدن دندان با وجود بالا بودن فشار خون، به طور چشمگیری خطر حمله قلبی یا سکته را افزایش خواهد داد. قلب شما برای رساندن خون به اندام ها کار اضافی انجام می دهد، و از آنجا که خون به میزان قابل توجهی غلیظ تر است، می تواند به راحتی رگ های خونی را مسدود کند و باعث انسداد احتمالی شود که تهدید کننده زندگی خواهد بود.

دندانپزشک شما را به پزشک عمومی یا متخصص قلب ارجاع خواهد داد تا فشار خون شما را با داروهای مناسب کنترل کند. هنگامی که فشار خون شما به سطح نرمال بازگردد، کار دندانپزشکی شما می تواند با موفقیت ادامه یابد.

درباره فشار خون بالا و درمان های دندانپزشکی اطلاعات بیشتری کسب کنید

اگر می خواهید در مورد فشار خون بالا و تأثیر آن روی درمان های دندانپزشکی بیشتر بدانید، می خواهید تحت یک درمان دندانپزشکی قرار بگیرید، با این حال، اگر از تأثیر وضعیت فعلی سلامتی خود بر ایمنی بدن خود مطمئن نیستید، امروز با دندانپزشک خود قرار ملاقات بگذارید یا تماس بگیرید. متخصص دندانپزشکی شما می تواند گزینه های احتمالی را با شما در میان بگذارد و به شما در هر زمینه ای که می خواهید درباره آن بیشتر بدانید، آموزش دهد تا مراجعات خود را برای حفظ سلامت دندان ها و تازه کردن لبخندتان آغاز کنید.

پوسیدگی دندان زمانی رخ می دهد که باکتری های داخل دهان اسیدهایی تولید می کنند که مینا یا لایه بیرونی محافظ دندان ها را مورد حمله قرار می دهد. پوسیدگی دندان در صورت عدم درمان، می تواند منجر به بروز بیماری لثه، حفره های دندانی و احتمالاً از دست دادن دندان شود.

متأسفانه پوسیدگی دندان در سراسر دنیا بسیار شایع است. بر اساس اعلام مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، از هر ۴ نفر بزرگسال بیش از ۱ نفر پوسیدگی دندان درمان نشده دارند. دانستن علائم و نشانه های پوسیدگی دندان می تواند باعث شود برای احیاء سلامت دندان ها و لثه ها، درمان هایی انجام شوند. همچنین یادگیری چگونگی حفظ بهداشت دهان و دندان ها برای جلوگیری از پوسیدگی دندان ها بسیار مهم است.

در این مقاله علل و عوامل خطر پوسیدگی دندان، علائم و نشانه ها، مراحل و نحوه درمان آن مورد بحث قرار خواهند گرفت.

مراحل پوسیدگی دندان

پوسیدگی دندان ناگهان اتفاق نمی افتد. بلکه، به مرور زمان و به دلیل بهداشت نامناسب دهان، در یک سری مراحل رخ می دهد.

مرحله ۱: لکه های سفید دمینرالیزیشن در مینای دندان

با تجزیه تدریجی مینای دندان ها توسط اسیدها، در نتیجه از دست رفتن مواد معدنی، ممکن است لکه های سفیدی روی دندان ها ظاهر شوند. اگر مینای دندان ها در این مرحله ترمیم شود، لکه های سفید می توانند ناپدید شوند، زیرا دندان مواد معدنی از دست رفته را مجدداً بدست می آورد.

مرحله ۲: تشکیل حفره و پوسیدگی مینای دندان

اگر زمانی که لکه های سفید شروع به ظاهر شدن می کنند مینای دندان ها ترمیم نشوند، با افزایش از دست رفتن مواد معدنی، ممکن است به ضعیف شدن خود ادامه دهند. در این مرحله، یک حفره می تواند شروع به شکل گیری کند. پوسیدگی در ابتدا، ممکن است به صورت یک لکه قهوه ای روشن روی دندان ظاهر شود. در صورت عدم درمان، حفره ای در دندان ایجاد خواهد شد. هنگامی که حفره تشکیل می شود، نمی توان آن را معکوس کرد، فقط با قرار دادن یک ماده پرکننده ترمیم می شود.

مرحله ۳: پوسیدگی عاج

عاج در زیر مینای دندان، پالپ مرکز دندان را می پوشاند. از آنجا که عاج نرم تر از مینای دندان است، معمولاً خیلی سریع تر از مینای دندان پوسیده می شود. هنگامی که پوسیدگی دندان به داخل عاج منتقل می شود، مهم است که فوراً درمان شوید، در غیر این صورت پوسیدگی دندان به مرکز دندان منتقل خواهد شد.

مرحله ۴: آسیب به پالپ

داخل دندان بافت نرم حاوی اعصاب و عروق خونی است؛ که پالپ نامیده می شود. هنگامی که پوسیدگی دندان به پالپ گسترش می یابد، این احتمال وجود دارد که به درمان ریشه نیاز داشته باشد. ممکن است بیمار برای دریافت این درمان به یک متخصص که تحت عنوان اندودنتیست شناخته می شود ارجاع داده شود.

مرحله ۵: عفونت، آبسه و بیماری لثه

هنگامی که پوسیدگی دندان به داخل پالپ می رسد، به یک عفونت کامل تبدیل می شود که اعصاب و عروق خونی داخل دندان را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند به استخوان فک و دندان های دیگر حرکت کند. این می تواند منجر به بروز آبسه یا یک پاکت چرکی شود. اگر این آبسه درمان نشود، ممکن است دندان از دست برود.

 پوسیدگی دندان و پیشگیری از آن

پوسیدگی دندان و پیشگیری از آن

علائم پوسیدگی دندان

علائم پوسیدگی دندان عبارتند از:

  • دندان درد؛ درد می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.
  • حساسیت به غذاها یا نوشیدنی های سرد یا داغ.
  • حساسیت به شیرینی جات.
  • لکه های سفید یا قهوه ای روی دندان.
  • حفره ها
  • عفونت یا آبسه
  • بوی بد دهان
  • طعم بد داخل دهان

چه زمانی باید به دندانپزشک مراجعه کنیم؟

اگر در بین معاینات منظم دندانپزشکی هستید و متوجه علائم پوسیدگی دندان شدید یا شروع به تجربه علائم پوسیدگی دندان کردید، باید برای معاینه از دندانپزشک خود وقت ویزیت بگیرید. هر چه دندانپزشک شما بتواند زودتر علائم پوسیدگی دندان را شناسایی کند، زودتر می توانید درمان را شروع کنید، که می تواند از پوسیدگی جدی تر دندان در آینده جلوگیری کند.

تشخیص پوسیدگی دندان

در طول معاینه دندان، دندانپزشک شما به دنبال هرگونه لکه سفید یا قهوه ای روی دندان ها و همچنین نقاط نرم یا چسبناکی خواهد بود که نشان دهنده ضعیف شدن مینای دندان هستند. در صورت لزوم، دندانپزشک شما همچنین ممکن است با گرفتن یک عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس به دنبال مناطقی از پوسیدگی دندان خواهد بود که ممکن است به راحتی قابل مشاهده نباشند.

علل و عوامل خطر

تعدادی از علل و عوامل خطر وجود دارند که می توانند منجر به پوسیدگی دندان شوند.از جمله:

  • محل قرارگیری دندان ها: دندان هایی که در پشت دهان قرار دارند ممکن است بیشتر در معرض پوسیدگی دندان باشند زیرا هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دسترسی به آنها دشوار است.
  • رژیم غذایی: یک رژیم غذایی مملو از قند و نشاسته می تواند منجر به پوسیدگی بیشتر دندان ها شود زیرا باکتری های موجود در پلاک دندان از این مواد برای ساخت اسیدهایی استفاده می کنند که می توانند مینای دندان را از بین ببرند.
  • دفعات خوردن و آشامیدن: اگر در طول روز اغلب غذا می خورید یا می نوشید، مینای روی دندان های شما زمانی برای بهبودی پس از حملات اسیدی ندارد به همین دلیل منجر به از بین رفتن مواد معدنی دندان می شود.
  • شیر دادن به نوزادان در شب: اگر از شب تا صبح نوزاد شما شیشه شیر در دهان دارد، خطر باقی ماندن طولانی مدت شیر خشک یا شیر مادر در دهان روی دندان ها بیشتر است. هر چه شیر مدت زمان بیشتری روی دندان ها باقی بماند، فرصت بیشتری برای تولید اسیدها و حمله به مینای دندان وجود دارد.
  • خشکی دهان: بزاق نقش مهمی در از بین بردن باکتری های موجود در دهان دارد که منجر به حمله اسید به مینای دندان ها می شوند. اگر بزاق کافی برای جلوگیری از خشکی دهان ندارید، در معرض خطر بیشتری برای پوسیدگی دندان هستید زیرا باکتری های بیشتری داخل دهان خود دارید.
  • بهداشت نامناسب دهان و دندان: دو مرتبه مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دندان ها در روز به از بین بردن باکتری ها، پلاک ها و اسیدهایی که می توانند منجر به پوسیدگی دندان ها شوند کمک زیادی می کند. این شامل مسواک زدن و استفاده صحیح از نخ دندان می شود تا سطح دندان به طور کامل تمیز شود و نخ دندان می تواند تمام ذرات غذا را از بین دندان ها و در امتداد خط لثه از بین ببرد.
  • سن: با افزایش سن، دندان های ما ساییدگی بیشتری را تجربه می کنند که می تواند منجر به پوسیدگی دندان شود. همچنین، اگر لثه های شما تحلیل رفته باشد، دندان ها بیشتر در معرض باکتری ها و اسیدهایی قرار دارند که منجر به پوسیدگی دندان می شوند.
  • فلوراید ناکافی: فلوراید، ماده ای معدنی که در برابر اسید مقاومت ایجاد می کند، برای کمک به محافظت از مینای دندان ها در برابر حملات اسیدی ضروری است که منجر به پوسیدگی دندان می شوند. اگر از طریق تلاش هایی مانند دو مرتبه مسواک زدن در روز با خمیر دندان فلورایده، فلوراید کافی دریافت نمی کنید، دندان های شما بیشتر مستعد پوسیدگی هستند.
  • اختلالات خوردن: تغذیه مناسب کلید ساختن دندان ها و لثه هایی قوی و سالم است. اگر به دلیل اختلالات تغذیه ای، مواد مغذی مورد نیاز برای سلامت دهان و دندان های خود را دریافت نکنید، ممکن است دچار پوسیدگی دندان شوید. همچنین، استفراغ مکرر دندان ها را در معرض اسیدهای معده قرار می دهد که می تواند به مینای دندان ها آسیب وارد کند و منجر به پوسیدگی دندان شود.
  • سوزش سر دل و رفلاکس معده: اسیدهای تولید شده در نتیجه سوزش سر دل یا GERD، یک اختلال گوارشی که در آن اسیدهای معده به داخل دهان باز می گردند، می توانند به داخل دهان و روی دندان ها حرکت کنند. این می تواند به مینای دندان آسیب وارد کند و به پوسیدگی دندان ختم شود.
  • ترمیم های قدیمی، فرسوده یا شکسته دندانپزشکی: به مرور زمان، پرشدگی های دندان ممکن است بشکنند و اسیدها و باکتری ها به شکاف های اطراف آن پرشدگی ها نشت کنند.
 پوسیدگی دندان و پیشگیری از آن

پوسیدگی دندان و پیشگیری از آن

درمان پوسیدگی دندان

درمان پوسیدگی دندان بر اساس میزان پیشرفت پوسیدگی دندان متفاوت است. درمان ها عبارتند از:

  • درمان های فلوراید: اگر در مراحل اولیه پوسیدگی دندان هستید، دندانپزشک شما می تواند درمان های فلوراید را برای کمک به مبارزه با اسید، و احیاء و محافظت از مینای دندان توصیه کند.
  • پر کردن حفره ها: اگر پوسیدگی دندان پیشرفت کرده و به حفره ای در دندان (حفره) تبدیل شده باشد، دندانپزشک شما باید هر گونه بافت پوسیده در دندان را بردارد و آن را با یک ماده پرکننده جایگزین کند.
  • روکش های دندانی: اگر پوسیدگی دندان پشرفت کرده باشد و از یک حفره فراتر رفته باشد و قسمت داخلی دندان- عاج و احتمالاً پالپ- را تحت تأثیر قرار دهد، دندانپزشک شما تمام بافت های آسیب دیده در نتیجه پوسیدگی دندان را تخلیه می کند و روی دندان را با یک روکش می پوشاند، کلاهکی که عیناً شبیه دندان است.
  • کانال ریشه: هنگامی که پوسیدگی دندان به پالپ منشر می شود، متخصص ریشه یا اندودنتیست باید به داخل دندان برود تا تمام پوسیدگی ها و عفونت های موجود در اعصاب و عروق خونی دندان را تخلیه کند. هنگامی که پوسیدگی از بین رفت و عفونت دندان بهبود یافت، دندانپزشک شما احتمالاً دندان را با روکش پوشش خواهد داد.
  • درمان عفونت و احتمالاً کشیدن دندان: اگر دندان غیرقابل ترمیم باشد، دندانپزشک شما احتمالاً آن را خواهد کشید و با یک دندان مصنوعی جایگزین خواهد کرد.

دورنما و پیشگیری

اگر پوسیدگی دندان به موقع درمان شود، می تواند از مشکلات جدی بهداشت دهان و دندان جلوگیری کند. انجام اقداماتی برای پیشگیری از پوسیدگی دندان بهترین دفاع برای محافظت از دندان های شما است.

دورنما

در بیشتر موارد، پوسیدگی دندان به راحتی می تواند  درمان شود. البته پوسیدگی دندان هرچه زودتر تشخیص داده و درمان شود، برای پیشگیری از عوارض جدی تر آن بهتر است.

پشیگیری

چندین گزینه برای جلوگیری از پوسیدگی دندان وجود دارد:

  • دو بار در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید. نوشیدن آب حاوی فلوراید و استفاده از دهانشویه حاوی فلوراید نیز می تواند به پیشگیری از پوسیدگی دندان کمک کند.
  • حداقل دو مرتبه در روز نخ دندان بکشید.
  • غذاهای شیرین و نشاسته ای را محدود کنید، و بین وعده های غذایی زیاد میان وعده یا نوشیدنی نخورید.
  • از فراورده های تنباکو استفاده نکنید.
  • برای معاینه منظم و تمیز کردن دندان به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

خلاصه

پوسیدگی دندان زمانی اتفاق می افتد که باکتری ها و اسیدها به مینای دندان حمله می کنند و در صورت عدم درمان به موقع، می توانند منجر به بروز مشکلات جدی تر دندانی شوند. عوامل زیادی مانند محل دندان ها، رژیم غذایی، سن، اختلالات خوردن، سوزش سر دل، بهداشت عمومی دهان و دندان و غیره می توانند با پوسیدگی ارتباط داشته باشند. علائم پوسیدگی دندان عبارتند از حساسیت دندان، درد یا ناراحتی، لکه های سفید یا قهوه ای روی دندان ها و بوی بد دهان.

درمان های زیادی برای پوسیدگی دندان وجود دارند، که بر اساس میزان پیشرفت پوسیدگی متفاوت خواهند بود. آنها می توانند از فلوراید تراپی تا کشیدن دندان متغیر باشند.

سخن پایانی

بهداشت دهان و دندان اغلب نادیده گرفته می شود، اما بخش مهمی از سلامت عمومی ما است. به این ترتیب، مراقبت از دندان ها و لثه ها برای پیشگیری از پوسیدگی دندان ضروری است. دو مرتبه مسواک زدن دندان ها در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید، نخ دندان کشیدن منظم و داشتن رژیم غذایی سالم می تواند به حفظ سلامت دندان ها کمک کند.

در صورت داشتن هر گونه نگرانی در مورد پوسیدگی دندان، برای چکاپ در اسرع وقت به دندانپزشک خود مراجعه کنید. هرچه پوسیدگی دندان زودتر تشخیص داده شود، درمان آن آسان تر خواهد بود.

 پوسیدگی دندان و پیشگیری از آن

پوسیدگی دندان و پیشگیری از آن

پرسش های متداول درباره پوسیدگی دندان

آیا پوسیدگی دندان می تواند به حالت عادی برگردد؟

آری، با درمان مناسب و به موقع می توانید پوسیدگی دندان را معکوس کنید.

دندانپزشکان پوسیدگی را چگونه تخلیه می کنند؟

ایم کار به شدت پوسیدگی دندان بستگی دارد. مراحل اولیه را می توان با تمیز کردن دندان و درمان های فلوراید درمان کرد. با پیشرفت پوسیدگی، ممکن است برای از بین بردن کامل پوسیدگی دندان، پر کردن دندان، درمان ریشه یا کشیدن دندان نیاز باشد.

چگونه می توانم پوسیدگی دندان را خودم پاکسازی کنم؟

اگر در مراحل اولیه پوسیدگی دندان هستید، برای کمک به از بین بردن پوسیدگی دندان و بازسازی مینای دندان، می توانید دو بار در روز با خمیر دندان فلورایده مسواک بزنید و از دهانشویه حاوی فلوراید استفاده کنید.