ما اغلب تماس های تلفنی را از بیماران نگران دریافت می کنیم که یک پر شدگی دندان آنها از درون حفره دندان خارج شدخه است. ما همیشه توصیه می کنیم که بیماران مستقیماً به مطب دندانپزشکی مراجعه کنند.

آیا شما هم به این فکر می کنید که در صورت افتادن پرشدگی دندان چه باید کرد؟ نخستین چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که آرام باشید و آرام بمانید. پر شدگی دندان ممکن است کنده شود و این اصلاً غیر معمول نیست، گرچه می تواند بسیار شگفت انگیز باشد. اگر پر شدگی دندان شما حین غذا خوردن جدا شد و چیز سختی را احساس کردید که نباید وجود داشته باشد، فقط مطمئن شوید که به طور تصادفی آن را قورت ندهید، چه رزین کامپوزیت، پرکننده طلا، پرکننده نقره یا کامپوزیت باشد. اکنون که بخش ترسناک را پشت سر گذاشته اید، مرحله بعدی ساده است: با دندانپزشک تماس بگیرید.

ما خوشحالیم که در مورد تعویض اضطراری پر شدگی، و حتی پر کردن موقت در صورت نامناسب بودن زمان و نیاز به یک ترمیم سریع، به شما کمک می کنیم.

پر شدگی دندان چگونه می افتد؟

پر شدگی ها سال ها تحت فشار زیادی قرار می گیرند و به مرور زمان می توانند به صورت خود به خود یا به دلیل پوسیدگی دندان شل شده و بیفتند. گاهی اوقات یک پر شدگی ممکن است در اثر استفاده نادرست از نخ دندان، گاز زدن بیش از حد، انباشته شدن پلاک یا دندان قروچه کنده شود.

مهم است که توجه داشته باشید که افتادن پر شدگی یا روکش دندان هنگام غذا خوردن شایع است. هنگامی که این اتفاق رخ می دهد، ممکن است پر شدگی یا روکش را داخل دهان خود احساس کنید. این یک مورد اورژانسی ناگهانی نیست، اما می تواند دردناک باشد. بهترین کار این است که روکش را نگه دارید و به مطب دندانپزشک خود مراجعه کنید.

کندخ شدن پرشدگی دندان

کندخ شدن پرشدگی دندان

چه چیزی باعث خارج شدن پر شدگی دندان می شود؟

در حالی که قرار است پر شدگی دندان سال ها و حتی دهه ها دوام داشته باشد، به دلایل مختلفی ممکن است پر شدگی دندان شما از بین رفته برود، از جمله:

  • پوسیدگی یا حفره دندان: اگر دندانی دارای پوسیدگی یا حفره باشد، می تواند باعث تضعیف ساختار دندان شود و آن را مستعد افتادن پر شدگی کند.
  • دندان شکسته یا ترک خورده: دندانی که شکسته یا ترک خورده است می تواند به پر شدگی فشار وارد کند و باعث افتادن آن شود.
  • دندان قروچه یا براکسیسم: دندان قروچه (فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر) می تواند فشار بیش از حد به مواد پر کننده دندان وارد کند و باعث شل شدن یا افتادن آنها شود.
  • سن: با گذشت زمان، مواد پرکننده ممکن است فرسوده یا سست شوند و خطر افتادن آنها را افزایش دهد.
  • مراقبت و نگهداری نامناسب: عدم مراقبت مناسب از دندان ها، عدم مراجعه منظم به دندانپزشک، یا تمیز نکردن منظم دندان ها نیز می تواند خطر افتادن دندان ها را افزایش دهد.
کندخ شدن پرشدگی دندان

کندخ شدن پرشدگی دندان

وقتی پر شدگی دندان خارج می شود چه باید کرد؟

نخستین کاری که باید هنگام افتادن پر شدگی دندان انجام دهید این است که مطمئن شوید که با روکش بیرون می آید تا قبل از اینکه به دندانپزشک مراجعه کنید، آن را گاز نمی گیرید و دندان دیگری را خراب نمی کنید. جویدن مواد پر کننده به دندان های شما آسیب وارد خواهد کرد و به احتمال زیاد درد نیز خواهد داشت.

در صورت تمایل می توانید پر شدگی را برای ویزیت دندانپزشکی خود همراه داشته باشید، اما ما معمولاً پر شدگی هایی که در یک بار ویزیت افتاده اند را تعویض می کنیم. ما همچنین بررسی خواهیم کرد که آیا دلایل دیگری وجود دارند که باعث جدا شدن پر شدگی شده اند که می تواند با مشکلات بیشتر سلامت دهان مرتبط باشد، فقط برای اطمینان از اینکه همه چیز درست است.

تا زمانی که برای ویزیت دندانپزشکی خود مراجعه نکرده اید، باید مراقبت ویژه ای برای تمیز نگه داشتن دندان های خود داشته باشید. برای جلوگیری از آسیب بیشتر و پوسیدگی، از خوردن غذاهایی که به راحتی درون حفره دندان شما گیر می کنند اجتناب کنید. راه دیگر برای جلوگیری از آسیب بیشتر این است که بعد از هر بار غذا خوردن، آب نمک گرم را به طور منظم غرغره کنید.

در ویزیت دندانپزشکی خود انتظار چه چیزی را باید داشته باشید؟

در طول ویزیت شما، یک معاینه کامل از دندان های شما انجام خواهد شد، از جمله یک عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفته خواهد شد برای اینکه مشاهده شود که دندان ها و لثه های شما چقدر سالم هستند، و اطمینان حاصل شود که هیچ پوسیدگی دیگر و مسائل مربوط به دندانی وجود ندارد. در مرحله بعد، اگر مشکل دندانی دیگری وجود نداشته باشد، گزینه های پر کننده شما از جمله طلا، آمالگام (نقره)، سرامیک، پرسلن و گلاس آینومر بررسی خواهند شد. بیشتر اوقات می توان پر شدگی را در همان روز تعویض کرد، البته تا زمانی که به ترمیم بیشتر نیازی نباشد و لثه های شما در شرایط خوبی باشند.

هنگامی که دندان شما به درستی پر شد و روکش جدید شما قرار گرفت، دندان شما سالم و آماده خواهد بود تا برای سال های آینده دوام بیاورد!

کندخ شدن پرشدگی دندان

کندخ شدن پرشدگی دندان

با مراقبت های مناسب از افتادن پر شدگی دندان خود جلوگیری کنید!

اکنون که یک پر شدگی جدید جایگزین شده است، باید به مراقبت و نگهداری مناسب از دندان ها و لثه های خود ادامه دهید. ویزیت منظم دندانپزشکی ضروری است.

پرسش های پرتکرار در مورد خارج پر شدگی دندان

آیا پر شدگی ترک خورده قابل تعویض است؟

تقریبا همیشه! گاهی اوقات می توانیم از یک پر کننده قدیمی دوباره استفاده کنیم، اما معمولاً آن را با یک ماده پر کننده جدید با مواد گزینه های مختلف تعویض می کنیم.

هزینه تعویض پرکننده چقدر است؟

هزینه پر کردن دندان بسته به آسیب، پوسیدگی، مواد پر کننده و غیره متفاوت است. هر چه بیشتر صبر کنید، احتمال بیشتری وجود دارد که به درمان ریشه نیاز داشته باشید که در مقایسه با پر کردن می تواند بسیار گران باشد.

بعد از افتادن پر شدگی دندان چقدر می توان برای مراجعه به دندانپزشک صبر کرد؟

اگر پر شدگی دندان شما از بین رفته است، بهتر است فوراً به دندانپزشک مراجعه کنید. حداکثر، بیشتر از یک آخر هفته منتظر نمانید!

آیا افتادن پر شدگی دندان یک مورد اورژانسی است؟

حتی اگر افتادن پر شدگی بد باشد، اما اورژانسی نیست زیرا هیچ آسیب دندانی همراه با خونریزی وجود ندارد. با این حال، مهم است که در اسرع وقت معاینه شوید.

پر شدگی جدید چقدر باید دوام بیاورد؟

پر شدگی ها معمولاً سال ها دوام دارند، بسته به نوع مواد، برخی از آنها ۱۰ تا ۱۵ سال و برخی دیگر تا ۳۰ سال، باقی می مانند. دیر یا زود به تعویض نیاز دارند. از ما بپرسید که کدام گزینه برای شما بهترین است!

 یکی از شناخته شده ترین نقش هایی که کلسیم در بدن انسان ایفا می کند، ساختن و حفظ استخوان های سالم است. این ماده معدنی حیاتی، علاوه بر تقویت اسکلت شما، به حفظ دندان های قوی و محافظت از مینای دندان های (ساختاری که کل تاج بالینی دندان را پوشش می دهد) شما کمک می کند.

کلسیم به عنوان یکی از فراوان ترین مواد معدنی بدن، ۹۹ درصد از دندان ها و استخوان ها را تشکیل می دهد. البته به خاطر داشته باشید که بدن به طور طبیعی کلسیم تولید نمی کند. به این معنا که شما باید این ماده معدنی پر ستاره را از طریق رژیم غذایی و مکمل های خود تأمین کنید.

همه ما می توانیم با خرسندی ناشی از لذت بردن از مواد غذایی مغذی ارتباط برقرار کنیم. بدون داشتن مجموعه ای از دندان های سالم، قادر نخواهیم بود غذای خود را بجویم یا تمام مواد معدنی مورد نیاز بدن برای داشتن یک زندگی سالم را به آن بدهیم. باز هم اینجاست که کلسیم وارد می شود.

 

کمبود کلسیم چیست؟

هیپوکلسمی اصطلاح پزشکی برای عدم تعادل الکترولیت است و به صورت سطوح پایین کلسیم در خون ظاهر می شود. سطوح بسیار پایین کلسیم می تواند منجر به پوکی استخوان، استخوان های شکننده و استئوپنی، پیش ساز پوکی استخوان شود. علائم خفیف شروع می شوند و می توانند شامل ناخن های ضعیف یا شکننده، مشکلات عضلانی مانند درد یا گرفتگی و حتی خستگی شدید باشند. این علائم ممکن است در ابتدا به راحتی قابل تشخیص نباشند، اما به مرور زمان می توانند باعث بروز مشکلات جدی تری برای سلامتی شوند.

متأسفانه، بسیاری از ما میزان کلسیم توصیه شده را دریافت نمی کنیم. همه افراد به مقدار یکسانی کلسیم نیاز ندارند و توصیه ها بر اساس جنس و سن متفاوت هستند. به عنوان مثال، کودکان و زنان باردار نسبت به دیگر افراد بزرگسال به کلسیم بیشتری نیاز دارند. اگر در مورد نیازهای کلسیم دریافتی خود نگران هستید، لطفاً نیازهای خاص خود را با یک متخصص پزشکی در میان بگذارید.

بدن به طور طبیعی کلسیم را بازسازی می کند تا تجزیه طبیعی را با استفاده از استخوان ها و دندان ها جبران کند. در یک فرد سالم، این روند بهبودی به سرعت اتفاق می افتد و تخلیه کوتاه است. در دوران کودکی، بویژه کودکان در حال رشد، ضروری است که کلسیم کافی داده شود، زیرا این امر فرد را برای سطوح سالم کلسیم در مراحل بعدی زندگی آماده می کند. با افزایش سن، تجویز داروها، تغییر هورمون ها یا عدم تحمل غذاهای غنی از کلسیم، سطح کلسیم در بدن به خطر می افتد. این زمانی است که کلسیم ممکن است شروع به کمبود کند. با کاهش کلسیم، دندان ها در معرض خطر قرار می گیرند.

 

کلسیم و سلامت دهان

کلسیم کلید یک لبخند سالم است، که باعث می شود در صورتی که هر روز به اندازه کافی از آن دریافت نکنید، درک آنچه داخل دهان می گذرد اهمیت پیدا کند. دهان هر فرد حاوی باکتری های است که به طور طبیعی وجود دارند، و وقتی در معرض غذا و نوشیدنی ها قرار می گیرند، ماده مضری ایجاد می کنند که باعث خوردگی و فرسایش مینای دندان ها می شود. مانند همه چیز دیگری در زندگی، اگر این موضوع را نادیده بگیرید و این ماده به انباشته شدن خود ادامه دهد، در نهایت منجر به پوسیدگی و فرسایش دندان ها خواهد شد. هنگامی که دندان های شما شروع به پوسیده شدن می کنند، ترک هایی در مینای دندان های شما ظاهر خواهند شد، و به این باکتری های مضر اجازه می دهند وارد دندان های شما شده و آنها را از داخل به سمت بیرون تخریب کنند.

ممکن است فکر کنید که از رژیم غذایی خود کلسیم کافی دریافت می کنید، زیرا اغلب سال ها طول می کشد تا کمبود کلسیم ظاهر شود. با این حال، مهم است که هر چه زودتر اقدام کنید. زیرا بدون کلسیم، دندان های شما نرم تر و متخلخل تر خواهند شد. اگر این فرآیند از قبل شروع شده است و شما با دریافت مقدار توصیه شده روزانه کلسیم از دندان های خود مراقبت نکرده باشید، ممکن است در آینده نزدیک از دست دادن دندان را تجربه کنید.

علائم و نشانه های کمبود کلسیم که باید به دنبال آنها باشید شامل خستگی، گرفتگی عضلات، شکنندگی ناخن ها و دندان درد هستند. اگر هر یک از این علائم را تجربه کرده اید، مصرف کلسیم خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که تمام کلسیم مورد نیاز بدن خود را تأمین می کنید.

کلسیم و سلامت دهان و دندان

کلسیم و سلامت دهان و دندان

کلسیم و پوسیدگی دندان

کلسیم برای ترمیم هرگونه آسیب ناشی از مواد غذایی و نوشیدنی هایی که باعث تولید باکتری های دهانی داخل دهان می شوند، نقش کلیدی دارد. این آسیب می تواند منجر به فرسایش اسیدی شود، که به شکل پوسیدگی و حفره های دندانی، و حتی بیماری لثه ظاهر می شود. در این موارد، کلسیم به عنوان یک عامل برای معدنی سازی مجدد عمل می کند، و تعادل را به داخل دهان باز می گرداند و باعث می شود شما در برابر این حملات اسیدی مقاوم تر شوید. کلسیم همراه با فسفر، داخل دهان بزاق تولید می کند تا اسیدها را خنثی کند.

 

چه مقدار کلسیم نیاز داریم؟

مقدار RDA کلسیم بسته به سن و جنسیت شما متفاوت است. به عنوان یک راهنما، هیئت غذا و تغذیه در مؤسسه پزشکی آکادمی های ملی، بر اساس سن، RDA هایی را برای مصرف کلسیم ایجاد کرده است، که عبارتند از:

 

کلسیم و سلامت دندانی کودکان

چه والدین باشید و یا یک فرزند، احتمالاً اهمیت کلسیم در ساخت و حفظ دندان ها و استخوان های سالم را درک می کنید. از زمان جوانی این پیام در مغز ما فرو رفته است و در طول زندگی ما به عنوان یک نگرانی اصلی سلامتی باقی مانده است. قبلاً آن را شنیده اید: “مواظب دندان های خود باشید، شما فقط یک دست از آنها دارید!

به عنوان یک نوزاد، مصرف کلسیم کلید ساخت و حفظ دندان های سالم به عنوان مینای دندان است. افرادی که کمبود کلسیم را تجربه می کنند، به دلیل ضعیف شدن مینای دندان و پوسیدگی دندان، از مشکلات دهان و دندان رنج خواهند برد. ارزش دارد که کلسیم دریافتی نوزاد خود را تحت نظر داشته باشید تا اطمینان حاصل کنید که او به اندازه کافی از این ماده معدنی حیاتی دریافت می کند. برنامه هایی وجود دارد که می توانید آنها را دانلود کنید که به شما کمک می کنند میزان غذای مصرفی خود و فرزندان خود را ردیابی کنید تا مطمئن شوید که هر دوی شما به RDA خود برای کلسیم رسیده اید.

کلسیم و سلامت دهان و دندان

کلسیم و سلامت دهان و دندان

کلسیم و سلامت دندانی با بالا رفتن سن

کلسیم فقط در سلامت دندانی کودکان نقش ندارد. با بالا رفتن سن، مهم است که به مراقبت از سلامت دهان خود ادامه دهیم زیرا بدن ما کلسیم را از دندان ها و استخوان ها استخراج می کند. مصرف کلسیم در دوران کودکی، در واقع در سنین بالاتر دندان ها و استخوان های شما را تحت تاثیر قرار می دهد.

به این موضوع به این شکل فکر کنید: اگر زمانی که جوان تر بودید رژیم غذایی غنی از کلسیم داشتید، به احتمال زیاد اکنون دندان های بالغ و قوی و سالمی خواهید داشت. با این حال، کمبود کلسیم می تواند در نتیجه تغییرات هورمونی و عدم تحمل غذایی افزایش یابد که ممکن است رژیم غذایی شما را تحت تأثیر قرار دهد تا جایی که دیگر هر روز کلسیم کافی دریافت نمی کنید.

و همانطور که قبلاً اشاره کردیم، بدن انسان به خودی خود کلسیم تولید نمی کند- بنابراین این به عهده ما است که دائماً این ماده معدنی را دوباره پر کنیم. مطالعات نشان می دهند که مکمل های کلسیم و ویتامین D می توانند به کاهش از دست رفتن دندان در افراد سالمند کمک کنند.

بنابراین مطمئن شوید که دوز روزانه خود را از دوتایی نمادین دریافت می کنید، و ترکیب RDA کلسیم خود را با ۱۰ میکروگرم مکمل ویتامین D برای مراقبت از دندان ها و استخوان ها و جلوگیری از پوکی استخوان در نظر بگیرید، و در این حین از مزایای حفظ بهتر دندان ها بهره مند شوید.

 

کلسیم را در کدام مواد غذایی می توانیم پیدا کنیم؟

منابع سرشار از کلسیم شامل شیر و سایر محصولات لبنی مانند پنیر، ماست، خامه ترش، پنیر کوتیج و دوغ هستند.

آیا به دنبال راه های دیگری برای دریافت کلسیم هستید؟ اگر به لاکتوز حساسیت دارید، گیاهخوار هستید یا به شیر حساسیت دارید، ممکن است بخواهید این جایگزین های غنی از کلسیم را در نظر بگیرید:

·       لوبیا (حدود ۲۱۸ میلی گرم کلسیم در هر پیمانه)

·       کلم بروکلی (۱۸۰ میلی گرم در هر فنجان)

·       اسفناج (۲۵۰ میلی گرم در هر فنجان)

·       توفو (۸۶۰ میلی گرم در هر فنجان)

·       شیر سویا غنی شده با کلسیم (۳۰۰ میلی گرم در هر فنجان)

·       آب پرتقال غنی شده با کلسیم (۳۰۰ میلی گرم در هر فنجان)

·       نان و غلات غنی شده با کلسیم (۲۰۰ میلی گرم در هر فنجان)

اگر گوشت می خورید، ممکن است بخواهید ماهی سالمون یا ساردین کنسرو شده را نیز ذخیره کنید، که حاوی سطوح بالایی از کلسیم از استخوان های ماهی هستند.

کلسیم و سلامت دهان و دندان

کلسیم و سلامت دهان و دندان

نکاتی برای افزایش کلسیم دریافتی

آیا نگران این هستید که شما یا بچه های شما کلسیم کافی دریافت نمی کنید؟ این راهکارها را امتحان کنید.

·       لبنیات را به سایر مواد غذایی خود اضافه کنید. برای افزایش محتویات کلسیم غذای خود، از شیر یا پنیر استفاده کنید. شیر یا خامه ترش را به پوره سیب زمینی اضافه کنید، با پنیر کوتیج لازانیا درست کنید، یا مقداری کلم بروکلی را با پنیر آب شده در مایکروویو قرار دهید.

·       اسموتی ها را امتحان کنید. مقداری میوه یا سبزیجات را با شیر، ماست ساده یا شیر سویا مخلوط کنید تا یک نوشیدنی خوش طعم سرشار از کلسیم داشته باشید.

·       به سراغ سبزی ها بروید. مقداری سبزیجات غنی از کلسیم را به غذاهای اصلی اضافه کنید. کلم پیچ، کلم چینی و اسفناج را در نظر بگیرید.

 

چقدر کلسیم نیاز دارید؟

مصرف توصیه شده کلسیم بر اساس سن و جنس متفاوت است:

·       از تولد تا ۶ ماهگی ۲۰۰ میلی گرم

·       نوزادان ۷ تا ۱۲ ماهه ۲۶۰ میلی گرم

·       کودکان ۱ تا ۳ ساله ۷۰۰ میلی گرم

·       کودکان ۴ تا ۸ ساله ۱۰۰۰ میلی گرم

·       کودکان ۹ سال ۱۳ ساله ۱۳۰۰ میلی گرم

·       نوجوانان ۱۴ تا ۱۸ ساله ۱۳۰۰ میلی گرم

·       افراد بزرگسال ۱۹ تا ۵۰ ساله ۱۰۰۰ میلی گرم

·       مردان بالغ ۵۱ تا ۷۰ ساله ۱۰۰۰ میلی گرم

·       زنان بالغ ۵۱ تا ۷۰ ساله ۱۲۰۰ میلی گرم

·       افراد بزرگسال ۷۱ ساله و بالاتر ۱۲۰۰ میلی گرم

 

افزایش جذب کلسیم با ویتامین D

اما فراموش نکنید: مصرف کلسیم به تنهایی کافی نیست. بدن شما باید این ماده معدنی را به درستی جذب کند تا از مزایای تقویت استخوان آن بهره مند شود. برای افزایش جذب کلسیم، مطمئن شوید بدن شما ویتامین D کافی دارد.

شما می توانید ویتامین D را به صورت طبیعی و با قرار گرفتن در محیط بیرون زیر نور آفتاب یا با جستجوی منابع غذایی دریافت کنید. فقط زرده تخم مرغ، جگر، قارچ، ماهی چرب یا شیر و آبمیوه های غنی شده را به رژیم غذایی خود اضافه کنید.

اگر به شما توصیه شده است که روی دندان آسیب دیده خود روکش دندانی قرار دهید، ممکن است این پرسش به ذهن شما خطور کند که آیا این امکان وجود دارد که در زیر روکش حفره هایی ایجاد شود یا خیر. برای کشف حقیقت در مورد روکش ها، حفره ها و پوسیدگی دندان، ادامه این مقاله را بخوانید.

روکش دندان یک روش درمانی متداول است که برای دندان های آسیب دیده که شکسته، ترک خورده یا برای دندان هایی استفاده می شود که نمی توان پرکردگی های بیشتری روی آنها قرار داد. از آنجا که روکش ها به صورت سفارشی ساخته می شوند تا با شکل و رنگ دندان مطابقت داشته باشند (مگر اینکه روکش طلایی را انتخاب کنید)، آنها یک راه حل محبوب و طبیعی برای دندان های آسیب دیده هستند.

اگر سیلانت روی روکش دندانی شما فرسوده شود و امکان ورود باکتری ها به فضای بین دندان و روکش فراهم شود، زیر روکش حفره می تواند ایجاد شود. یکی از دلایل شایع ایجاد حفره روی دندان های دارای روکش، گیر کردن ذرات غذا و پلاک در زیر روکش یا در امتداد خط لثه است.

در صورتی که متوجه هر گونه تغییر در تناسب روکش خود شدید یا اگر شروع به احساس حساسیت کرد به دندانپزشک خود مراجعه کنید. مطمئن شوید که به طور منظم مسواک می زنید و نخ دندان می کشید و برای پاکسازی دندان دو مرتبه در سال به دندانپزشک خود مراجعه می کنید تا از ایجاد حفره در زیر روکش جلوگیری شود.

مراحل دریافت روکش دندان چگونه است؟

اگر دندانپزشک شما توصیه کرده است که به روکش دندان نیاز دارید، می توانید مطمئن باشید که این یک درمان پیچیده نیست، زیرا بسیاری از دندانپزشکان روکش های دندان را ارائه می دهند.

دندانپزشک شما از تجهیزات تخصصی برای اسکن دندان های شما به منظور ایجاد یک شبیه سازی کامپیوتری سه بعدی استفاده می کند. این شبیه سازی برای ساخت روکش به صورت سفارشی استفاده می شود که سپس روی دندان نصب می شود.

چگونه می توان تشخیص داد که زیر روکش پوسیدگی وجود دارد؟

اگر فکر می کنید ممکن است زیر روکش پوسیدگی وجود داشته باشد، برای جلوگیری از آسیب یا عفونت بیشتر، فوراً به دندانپزشک خود مراجعه کنید. برخی از علائمی که نشان می دهند ممکن است پوسیدگی داشته باشید عبارتند از:

  • حساسیت به دماهای سرد یا گرم
  • درد هنگام جویدن
  • پوسیدگی قابل مشاهده روی دندان
  • طعم بد داخل دهان

در صورت داشتن هر یک از این علائم، ممکن است زیر روکش خود پوسیدگی داشته باشید. اگر پوسیدگی درمان نشود، می تواند به دندان شما آسیب جدی وارد کند. اگر فکر می کنید ممکن است در زیر روکش خود پوسیدگی داشته باشید، فورا با دندانپزشک خود تماس بگیرید. آنها قادر خواهند بود مشکل را به درستی تشخیص داده و درمان کنند.

با معاینات منظم دندانپزشکی، دندانپزشک شما می تواند از عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس از دندان های شما برای تعیین آسیب یا پوسیدگی در زیر روکش دندان شما استفاده کند. در برخی موارد، دندانپزشک ممکن است نیاز به معاینه دهانی عمیق تری داشته باشد تا تشخیص دهد که آیا حفره وجود دارد یا خیر.

پوسیدگی زیر روکش دندان

پوسیدگی زیر روکش دندان

خطرات ایجاد حفره زیر روکش چیست؟

حفره زیر روکش در صورت عدم درمان می تواند منجر به بروز آسیب جدی به دهان شما شود. خطرات ایجاد حفره زیر روکش شامل موارد زیر هستند:

پوسیدگی دندان

هنگامی که در زیر روکش یک حفره ایجاد می شود، پوسیدگی دندان می تواند به سرعت گسترش یابد و آسیب زیادی به دندان وارد کند.

عفونت

اگر پوسیدگی دندان درمان نشود، می تواند منجر به بروز عفونت شود. عفونت های دهان می توانند بسیار دردناک باشند و در صورت عدم درمان می توانند به سایر قسمت های بدن سرایت کنند.

بیماری لثه

اگر پوسیدگی دندان به لثه ها سرایت کند، می تواند باعث بیماری لثه شود. بیماری لثه یک شرایط جدی است که می تواند به لثه ها و استخوان های اطراف دندان آسیب وارد کند.

اگر فکر می کنید ممکن است زیر روکش خود حفره داشته باشید، مهم است که فوراً به دندانپزشک مراجعه کنید. درمان حفره زیر روکش ممکن است شامل برداشتن پوسیدگی و سپس قرار دادن یک روکش جدید روی دندان باشد. اگر پوسیدگی درمان نشود، می تواند باعث وارد شدن آسیب جدی به دهان و سلامت عمومی شما شود.

پوسیدگی زیر روکش دندان

پوسیدگی زیر روکش دندان

اگر زیر روکش حفره وجود داشته باشد چه باید کرد؟

اگر فکر می کنید که در زیر روکش خود حفره دارید، باید در اسرع وقت به دندانپزشک خود مراجعه کنید. درمان حفره زیر روکش ممکن است دشوار باشد و ممکن است نیاز به کانال ریشه داشته باشد. اگر حفره عفونی شده باشد، دندانپزشک شما احتمالاً برداشتن بافت عفونی دندان را توصیه خواهد کرد. پس از درمان ریشه، نیاز خواهد بود روکش دیگری روی دندان خود قرار دهید.

اگر حفره زیر روکش خود را درمان نکنید، می تواند منجر به بروز عفونت شود که می تواند به سایر قسمت های بدن شما سرایت کند و می تواند بسیار خطرناک باشد. اگر فکر می کنید ممکن است زیر روکش خود حفره داشته باشید، فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

چگونه می توانید از ایجاد حفره زیر روکش جلوگیری کرد؟

برای جلوگیری از ایجاد حفره زیر روکش، باید به طور مرتب مسواک زد و نخ دندان کشید و سالی دو مرتبه برای تمیز کردن دندان ها به دندانپزشک مراجعه کرد. همچنین مهم است که اطمینان حاصل کنید که سیلانت روی روکش شما در شرایط خوبی قرار دارد و غذا و پلاک بین دندان و روکش گیر نمی کند. مراقبت خوب از روکش های دندانی باعث می شود عمر بیشتری داشته باشند. اگر متوجه هر گونه تغییر در تناسب روکش خود شدید یا اگر شروع به حساسیت کرد، یا اگر فکر می کنید که زیر یکی از روکش های خود حفره دارید، باید فوراً به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

اگر دندان هایی دارید که به گرما حساس هستند و احساس می کنید که دیگر نمی توانید از غذا یا نوشیدنی داغ مورد علاقه خود لذت ببرید، نترسید. بسیاری از افراد حساسیت دندان ها را تجربه می کنند، اما اقداماتی وجود دارند که می توانید برای جلوگیری از بروز آن و حتی درمان آنها انجام دهید. اما، چه چیزی باعث می شود دندان های شما به گرما حساس شوند و چه کاری می توانید انجام دهید؟

این مقاله به پرسش های زیر پاسخ خواهد داد تا بتوانید بدون نگرانی از بروز درد، از اولین جرعه قهوه (یا چای) داغ خود لذت ببرید:

  • حساسیت دندان چیست؟
  • چه چیزی باعث حساسیت دندان ها به گرما می شود؟
  • برای جلوگیری از حساسیت به گرما چه کار باید کرد؟
  • آیا برای حساسیت دندان به گرما درمانی وجود دارد؟

اگر می خواهید بدانید چه چیزی باعث حساسیت دندان های شما به گرما شده است- و چند راه برای پیشگیری از بروز آن و حتی کمک به درمان آن یاد بگیرید، برای کسب اطلاعات بیشتر به خواندن این مقاله ادامه دهید.

حساسیت دندان چیست؟

اگر هنگام نوشیدن یک نوشیدنی داغ، یک یا چند دندان شما تیر می کشند یا درد شدیدی را تجربه می کنند، ممکن است دندانی داشته باشید که نسبت به غذاها و نوشیدنی های گرم حساس است. حساسیت دندان به طور کلی در نتیجه این فرایند ایجاد می شود که با انتقال محرک های گرما یا سرما از طریق توبول های دندان به لایه عاج زیر مینای دندان، آن را تحریک می کند.

محرک ها می توانند شامل موارد زیر باشند:

  • غذاها یا نوشیدنی های سرد و گرم
  • تنفس در هوای سرد
  • غذاها یا نوشیدنی های اسیدی یا شیرین
  • درمان های سفید کننده دندان
  • برخی از انواع خمیر دندان و دهانشویه (طعم قوی نعناع)

داشتن دندان های حساس می تواند به معنای هر چیزی باشد، از داشتن درد یا ناراحتی فقط در یک دندان یا بسیاری از دندان ها، یا یک درد تیز کوتاه یا یک درد مبهم باشد که چندین هفته طول می کشد.

اگر درد یا ناراحتی شما شدید است یا هفته ها طول می کشد، بهتر است به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا مطمئن شوند که شما هیچ مشکل اساسی ندارید که به رسیدگی نیاز دارد.

حساسیت دندان به گرما

حساسیت دندان به گرما

چه چیزی باعث حساس شدن دندان ها به گرما می شود؟

اکنون که می دانید چه چیزی باعث تحریک دندان های حساس می شود، بیایید در مورد این موضوع بحث کنیم که چگونه این محرک ها می توانند به اندازه کافی به اعصاب حساس زیر مینای دندان شما نزدیک شوند و باعث درد و ناراحتی شما شوند. همه افراد حساسیت دندان ندارند، پس چه چیزی باعث می شود دندان ها به گرما حساس شوند؟

به طور کلی، حساسیت دندان ها در نتیجه نازک شدن یا آسیب دیدن مینای دندان، نمایان شدن ریشه های دندان یا کارهای دندانپزشکی ایجاد می شود. علت این است که مینای دندان های شما (لایه بالایی دندان) از لایه حساس عاج زیر محافظت می کند.

هنگامی که مینای دندان های شما آسیب می بیند، به محرک های احتمالی حساسیت اجازه می دهد تا به لایه عاج برسند. پوسیدگی دندان یکی از مقصران اصلی است زیرا باعث تضعیف مینای دندان می شود و باعث ایجاد حفره های دندانی می شود.

حفره ها اساساً سوراخی در لایه بالایی دندان هستند که مستقیماً به لایه عاج زیرین منتهی می شوند. حال، نوشیدن یک فنجان قهوه داغ را تصور کنید، که در جایی که آن حفره امکان دسترسی به ناحیه حساس را فراهم می کند، داغی بسیار بیشتری احساس می شود.

دلایل دیگری نیز برای حساسیت دندان وجود دارند، اما همه آنها باعث می شوند که قسمت حساس دندان بیشتر از دندانی که مینای محکم و لثه سالم دارد در معرض گرما قرار بگیرد. برخی از این علل عبارتند از:

  • هورمون های بارداری
  • تحلیل لثه
  • پرکردن دندان
  • درمان های سفید کننده دندان
  • کارهای دندانپزشکی مانند ونیر
  • دندان قروچه
  • مسواک زدن خیلی خشن
  • مصرف غذاهای اسیدی (فرسایش مینای دندان)

گاهی اوقات ممکن است بلافاصله بعد از انجام کار دندانپزشکی دندان یا دندان های حساسی داشته باشید، که ممکن است در طول دوره بهبودی موقتی باشد. اگر بهتر نشد، بهتر است برای مشاوره با دندانپزشک خود مشورت کنید.

برای جلوگیری از حساسیت به گرما چه کار باید کرد؟

اگر دندانی دارید که به سرما و گرما حساس است اما همچنان می خواهید از قهوه صبحگاهی یا بستنی در یک روز آفتابی لذت ببرید، چند کار وجود دارند که می توانید انجام دهید. ضروری ترین و ساده ترین گامی که می توانید بردارید این است که از داشتن یک روتین بهداشتی دهان و دندان مطمئن شوید. این روتین شامل مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دو مرتبه در روز است.

اقدامات دیگری که می توانید برای پیشگیری از حساسیت دندان ها انجام دهید عبارتند از شستشوی دهان بعد از خوردن یا نوشیدن هر چیز اسیدی یا شیرین، زیرا این مواد می توانند منجر به فرسایش مینای دندان شوند. مطمئن شوید که یک مسواک حساس دارای فرچه نرم دارید و با فشار زیاد مسواک نمی زنید. یک مسواک برقی با سنسور فشار می تواند به شما کمک کند تا بدانید چه مدت مسواک بزنید و چه مقدار فشار وارد کنید.

همچنین می توانید از محصولاتی استفاده کنید که برای کمک به حساسیت، و کمک به معدنی سازی مجدد و تقویت مینای دندان ها طراحی شده اند.

حساسیت دندان به گرما

حساسیت دندان به گرما

آیا درمانی برای حساسیت دندان ها به گرما وجود دارد؟

اگر روتین بهداشت دهان و دندان خوبی دارید و همه روش های بدون نسخه موجود برای کمک به دندان های حساس به گرما را امتحان کرده اید، و همچنان احساس می کنید که به کمک بیشتری نیاز دارید، می توانید با دندانپزشک خود مشورت کنید. شاید شما یک مشکل زمینه ای دارید که به درمان تخصصی نیاز دارد، مانند پر کردن دندان یا ترمیم دندان، مانند روکش.

همچنین بسته به علت ایجاد حساسیت دندان ها، درمان ها و محصولات تخصصی دندانپزشکی برای کمک به آن وجود دارند. آنها عبارتند از:

  • درمان ریشه (برای پوسیدگی یا کرم خوردگی شدید)
  • پیوند لثه (زمانی که تحلیل لثه ها باعث بروز حساسیت شما می شوند)
  • وارنیش فلوراید
  • روکش، اینله یا باندینگ
  • خمیر دندان تجویزی فلورایده

با روکش کردن دندان حساس به گرما، از قهوه، چای یا حتی شکلات داغ خود لذت ببرید!

نتیجه گیری

اگر دندانی دارید که به نوشیدنی ها و خوراکی های گرم حساس است و می خواهید بدون درد و ناراحتی از آنها لذت ببرید، نگران نباشید! اقداماتی وجود دارند که می توانید برای کاهش تأثیر حساسیت دندان روی زندگی خود انجام دهید.

اگر چندین محصول طراحی شده برای کمک به دندان های حساس به گرما را امتحان کرده و آزمایش کرده اید، ممکن است وقت آن رسیده باشد که با دندانپزشک خود مشورت کنید تا ببینید آیا اقدامات بیشتری برای انجام دادن وجود دارند یا خیر.

پرسش های متداول

چرا دندان روکش دار من به گرما حساس است؟

اگر دندان روکش دار دارید که به گرما حساس است، ممکن است به این دلیل باشد که لثه های شما به مرور زمان تحلیل رفته اند و ریشه دندان آشکار شده است. پوسیدگی دندان به دام افتاده در زیر روکش می تواند دلیل دیگری باشد. اگر در مورد دندان های روکش دار خود نگرانی دارید با دندانپزشک خود صحبت کنید.

Hypertension یا فشار خون بالا یک بیماری شایع است که امروزه میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تآثیر قرار می دهد. آنچه باعث می شود فشار خون بسیار خطرناک باشد این است که می تواند منجر به بروز سایر اختلالات ثانویه مانند بیماری های قلبی عروقی و نارسایی قلبی، نارسایی کلیه، کوری و حملات ایسکمیک گذرا یا سکته مغزی شود.

سه نوع فشار خون بالا وجود دارد. شایع ترین آنها فشار خون مزمن است که مشخصه ویژه آن داشتن فشار خون بالاتر از حد متوسط ​​در بیشتر مواقع است. دومی فشار خون حاد است که  مشخصه ای که نشان دهنده آن است، فشار خون بسیار بالا اما موقت است. نوع آخر فشار خون بالا، پرفشاری کت سفید است که معمولاً به بیمارانی داده می شود که به نظر می رسد فقط در حضور پزشک فشار خون بالا دارند.

برای تشخیص فشار خون بالا، باید دو بار اندازه گیری فشار خون طی دو ویزیت جداگانه را انجام دهید که نشان دهنده فشار خون بالاتر از حد متوسط ​​در هر دو ویزیت باشد.

با کمال تعجب، داده های کمی وجود دارد که نشان دهند درمان بیمار مبتلا به فشار خون به تنهایی خطر پیامدها یا عوارض نامطلوب را افزایش می دهد. با این حال، بیشتر دندانپزشکان متوجه می شوند که فشار خون بالا اغلب منجر به بروز بیماری های قلبی عروقی، بیماری کلیوی و سکته مغزی می شود، شرایطی که خطر عوارض را هم در حین و هم بعد از مراقبت از دندان ها افزایش می دهند. عوارض جانبی دهانی و سیستمیک نیز ممکن است از داروهایی که برای درمان بیماران مبتلا به فشار خون بالا استفاده می شوند، ایجاد شوند.

انجام اقدامات دندانپزشکی مانند کشیدن دندان در حالی که فشار خون بیمار بالا باشد، می تواند بسیار خطرناک باشد، و ما دلایل آن را در زیر مورد بحث قرار داده ایم.

کشیدن دندان و فشار خون بالا

کشیدن دندان و فشار خون بالا

دستورالعمل فشار خون دندانپزشکی

صرف نظر از فرایند دندانپزشکی که قرار است انجام شود، دندانپزشک روی فردی که فشار خون سیستولیک یا دیاستولیک بالاتر از ۱۸۰ یا ۱۰۹ دارد، عمل یا کار دندانپزشکی انجام نمی دهد. علت این است که خطرات همراه با هر فرایند دندانپزشکی زمانی که افراد دارای فشار خون بالا است، بسیار بیشتر خواهد بود.

به عنوان مثال، در یک فرایند دندانپزشکی مانند کشیدن دندان، کشیدن دندان منجر به بروز خونریزی در لثه می شود. این خونریزی در افراد مبتلا به فشار خون بالا می تواند بسیار خطرناک و مضر باشد.

کشیدن دندان و فشار خون بالا

کشیدن دندان و فشار خون بالا

چرا دندانپزشک من در هر ویزیت فشار خون من را اندازه می گیرد؟

شاید متوجه شده باشید که امروزه دندانپزشکان بیشتر و بیشتری در هر ویزیت فشار خون بیماران خود را چک می کنند، در حالی که در گذشته دندانپزشک شما ممکن بود به سادگی به نمودار شما مراجعه کند یا از شما بپرسد که آیا از داروهای فشار خون استفاده می کنید یا خیر. شاید به این فکر کنید که چرا. علت این است که انجام اقدامات دندانپزشکی می تواند باعث افزایش فشار خون شما شود و منجر به بروز موقعیت های پزشکی خطرناک در افرادی شود که قبل از انجام کار دندانپزشکی فشار خون بالایی داشته اند.

علل شایع افزایش فشار خون در حین کار دندانپزشکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • اضطراب بیمار در مورد این فرایند
  • دردی که ممکن است بیمار در حین فرایند تجربه کند
  • بی حسی موضعی: بی حسی موضعی که توسط دندانپزشکان برای بی حس کردن دهان اعمال می شود می تواند باعث افزایش فشار خون شود. البته توجه داشته باشید که خود بی حسی فشار خون را افزایش نمی دهد. آنچه باعث افزایش فشار خون می شود وجود موادی مانند اپی نفرین در ماده بی حس کننده است، زیرا اپی نفرین می تواند فشار خون را بالا ببرد.

یکی از مزایای مهم غربالگری منظم فشار خون این است که فشار خون بالا می تواند نشان دهنده یک بیماری جدی پزشکی دیگر باشد که معمولاً در مراحل اولیه تشخیص داده نشده باقی می ماند. این بیماری دیابت است و بیش از ۶۶ درصد افراد مبتلا به دیابت معمولاً فشار خون بالا دارند. غربالگری منظم فشار خون می تواند منجر به تشخیص زودهنگام و مدیریت دیابت شود.

کشیدن دندان و فشار خون بالا

کشیدن دندان و فشار خون بالا

چه اتفاقی می افتد اگر فشار خون من قبل از کشیدن دندان خیلی بالا باشد؟

اگر دندانپزشک شما قبل از کشیدن دندان متوجه شود که فشار خون شما بالا است، این فرایند به حالت تعلیق در خواهد آمد. علت این است که انجام یک فرایند دندانپزشکی مانند کشیدن دندان با وجود بالا بودن فشار خون، به طور چشمگیری خطر حمله قلبی یا سکته را افزایش خواهد داد. قلب شما برای رساندن خون به اندام ها کار اضافی انجام می دهد، و از آنجا که خون به میزان قابل توجهی غلیظ تر است، می تواند به راحتی رگ های خونی را مسدود کند و باعث انسداد احتمالی شود که تهدید کننده زندگی خواهد بود.

دندانپزشک شما را به پزشک عمومی یا متخصص قلب ارجاع خواهد داد تا فشار خون شما را با داروهای مناسب کنترل کند. هنگامی که فشار خون شما به سطح نرمال بازگردد، کار دندانپزشکی شما می تواند با موفقیت ادامه یابد.

درباره فشار خون بالا و درمان های دندانپزشکی اطلاعات بیشتری کسب کنید

اگر می خواهید در مورد فشار خون بالا و تأثیر آن روی درمان های دندانپزشکی بیشتر بدانید، می خواهید تحت یک درمان دندانپزشکی قرار بگیرید، با این حال، اگر از تأثیر وضعیت فعلی سلامتی خود بر ایمنی بدن خود مطمئن نیستید، امروز با دندانپزشک خود قرار ملاقات بگذارید یا تماس بگیرید. متخصص دندانپزشکی شما می تواند گزینه های احتمالی را با شما در میان بگذارد و به شما در هر زمینه ای که می خواهید درباره آن بیشتر بدانید، آموزش دهد تا مراجعات خود را برای حفظ سلامت دندان ها و تازه کردن لبخندتان آغاز کنید.

پوسیدگی دندان زمانی رخ می دهد که باکتری های داخل دهان اسیدهایی تولید می کنند که مینا یا لایه بیرونی محافظ دندان ها را مورد حمله قرار می دهد. پوسیدگی دندان در صورت عدم درمان، می تواند منجر به بروز بیماری لثه، حفره های دندانی و احتمالاً از دست دادن دندان شود.

متأسفانه پوسیدگی دندان در سراسر دنیا بسیار شایع است. بر اساس اعلام مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، از هر ۴ نفر بزرگسال بیش از ۱ نفر پوسیدگی دندان درمان نشده دارند. دانستن علائم و نشانه های پوسیدگی دندان می تواند باعث شود برای احیاء سلامت دندان ها و لثه ها، درمان هایی انجام شوند. همچنین یادگیری چگونگی حفظ بهداشت دهان و دندان ها برای جلوگیری از پوسیدگی دندان ها بسیار مهم است.

در این مقاله علل و عوامل خطر پوسیدگی دندان، علائم و نشانه ها، مراحل و نحوه درمان آن مورد بحث قرار خواهند گرفت.

مراحل پوسیدگی دندان

پوسیدگی دندان ناگهان اتفاق نمی افتد. بلکه، به مرور زمان و به دلیل بهداشت نامناسب دهان، در یک سری مراحل رخ می دهد.

مرحله ۱: لکه های سفید دمینرالیزیشن در مینای دندان

با تجزیه تدریجی مینای دندان ها توسط اسیدها، در نتیجه از دست رفتن مواد معدنی، ممکن است لکه های سفیدی روی دندان ها ظاهر شوند. اگر مینای دندان ها در این مرحله ترمیم شود، لکه های سفید می توانند ناپدید شوند، زیرا دندان مواد معدنی از دست رفته را مجدداً بدست می آورد.

مرحله ۲: تشکیل حفره و پوسیدگی مینای دندان

اگر زمانی که لکه های سفید شروع به ظاهر شدن می کنند مینای دندان ها ترمیم نشوند، با افزایش از دست رفتن مواد معدنی، ممکن است به ضعیف شدن خود ادامه دهند. در این مرحله، یک حفره می تواند شروع به شکل گیری کند. پوسیدگی در ابتدا، ممکن است به صورت یک لکه قهوه ای روشن روی دندان ظاهر شود. در صورت عدم درمان، حفره ای در دندان ایجاد خواهد شد. هنگامی که حفره تشکیل می شود، نمی توان آن را معکوس کرد، فقط با قرار دادن یک ماده پرکننده ترمیم می شود.

مرحله ۳: پوسیدگی عاج

عاج در زیر مینای دندان، پالپ مرکز دندان را می پوشاند. از آنجا که عاج نرم تر از مینای دندان است، معمولاً خیلی سریع تر از مینای دندان پوسیده می شود. هنگامی که پوسیدگی دندان به داخل عاج منتقل می شود، مهم است که فوراً درمان شوید، در غیر این صورت پوسیدگی دندان به مرکز دندان منتقل خواهد شد.

مرحله ۴: آسیب به پالپ

داخل دندان بافت نرم حاوی اعصاب و عروق خونی است؛ که پالپ نامیده می شود. هنگامی که پوسیدگی دندان به پالپ گسترش می یابد، این احتمال وجود دارد که به درمان ریشه نیاز داشته باشد. ممکن است بیمار برای دریافت این درمان به یک متخصص که تحت عنوان اندودنتیست شناخته می شود ارجاع داده شود.

مرحله ۵: عفونت، آبسه و بیماری لثه

هنگامی که پوسیدگی دندان به داخل پالپ می رسد، به یک عفونت کامل تبدیل می شود که اعصاب و عروق خونی داخل دندان را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند به استخوان فک و دندان های دیگر حرکت کند. این می تواند منجر به بروز آبسه یا یک پاکت چرکی شود. اگر این آبسه درمان نشود، ممکن است دندان از دست برود.

 پوسیدگی دندان و پیشگیری از آن

پوسیدگی دندان و پیشگیری از آن

علائم پوسیدگی دندان

علائم پوسیدگی دندان عبارتند از:

  • دندان درد؛ درد می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.
  • حساسیت به غذاها یا نوشیدنی های سرد یا داغ.
  • حساسیت به شیرینی جات.
  • لکه های سفید یا قهوه ای روی دندان.
  • حفره ها
  • عفونت یا آبسه
  • بوی بد دهان
  • طعم بد داخل دهان

چه زمانی باید به دندانپزشک مراجعه کنیم؟

اگر در بین معاینات منظم دندانپزشکی هستید و متوجه علائم پوسیدگی دندان شدید یا شروع به تجربه علائم پوسیدگی دندان کردید، باید برای معاینه از دندانپزشک خود وقت ویزیت بگیرید. هر چه دندانپزشک شما بتواند زودتر علائم پوسیدگی دندان را شناسایی کند، زودتر می توانید درمان را شروع کنید، که می تواند از پوسیدگی جدی تر دندان در آینده جلوگیری کند.

تشخیص پوسیدگی دندان

در طول معاینه دندان، دندانپزشک شما به دنبال هرگونه لکه سفید یا قهوه ای روی دندان ها و همچنین نقاط نرم یا چسبناکی خواهد بود که نشان دهنده ضعیف شدن مینای دندان هستند. در صورت لزوم، دندانپزشک شما همچنین ممکن است با گرفتن یک عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس به دنبال مناطقی از پوسیدگی دندان خواهد بود که ممکن است به راحتی قابل مشاهده نباشند.

علل و عوامل خطر

تعدادی از علل و عوامل خطر وجود دارند که می توانند منجر به پوسیدگی دندان شوند.از جمله:

  • محل قرارگیری دندان ها: دندان هایی که در پشت دهان قرار دارند ممکن است بیشتر در معرض پوسیدگی دندان باشند زیرا هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دسترسی به آنها دشوار است.
  • رژیم غذایی: یک رژیم غذایی مملو از قند و نشاسته می تواند منجر به پوسیدگی بیشتر دندان ها شود زیرا باکتری های موجود در پلاک دندان از این مواد برای ساخت اسیدهایی استفاده می کنند که می توانند مینای دندان را از بین ببرند.
  • دفعات خوردن و آشامیدن: اگر در طول روز اغلب غذا می خورید یا می نوشید، مینای روی دندان های شما زمانی برای بهبودی پس از حملات اسیدی ندارد به همین دلیل منجر به از بین رفتن مواد معدنی دندان می شود.
  • شیر دادن به نوزادان در شب: اگر از شب تا صبح نوزاد شما شیشه شیر در دهان دارد، خطر باقی ماندن طولانی مدت شیر خشک یا شیر مادر در دهان روی دندان ها بیشتر است. هر چه شیر مدت زمان بیشتری روی دندان ها باقی بماند، فرصت بیشتری برای تولید اسیدها و حمله به مینای دندان وجود دارد.
  • خشکی دهان: بزاق نقش مهمی در از بین بردن باکتری های موجود در دهان دارد که منجر به حمله اسید به مینای دندان ها می شوند. اگر بزاق کافی برای جلوگیری از خشکی دهان ندارید، در معرض خطر بیشتری برای پوسیدگی دندان هستید زیرا باکتری های بیشتری داخل دهان خود دارید.
  • بهداشت نامناسب دهان و دندان: دو مرتبه مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دندان ها در روز به از بین بردن باکتری ها، پلاک ها و اسیدهایی که می توانند منجر به پوسیدگی دندان ها شوند کمک زیادی می کند. این شامل مسواک زدن و استفاده صحیح از نخ دندان می شود تا سطح دندان به طور کامل تمیز شود و نخ دندان می تواند تمام ذرات غذا را از بین دندان ها و در امتداد خط لثه از بین ببرد.
  • سن: با افزایش سن، دندان های ما ساییدگی بیشتری را تجربه می کنند که می تواند منجر به پوسیدگی دندان شود. همچنین، اگر لثه های شما تحلیل رفته باشد، دندان ها بیشتر در معرض باکتری ها و اسیدهایی قرار دارند که منجر به پوسیدگی دندان می شوند.
  • فلوراید ناکافی: فلوراید، ماده ای معدنی که در برابر اسید مقاومت ایجاد می کند، برای کمک به محافظت از مینای دندان ها در برابر حملات اسیدی ضروری است که منجر به پوسیدگی دندان می شوند. اگر از طریق تلاش هایی مانند دو مرتبه مسواک زدن در روز با خمیر دندان فلورایده، فلوراید کافی دریافت نمی کنید، دندان های شما بیشتر مستعد پوسیدگی هستند.
  • اختلالات خوردن: تغذیه مناسب کلید ساختن دندان ها و لثه هایی قوی و سالم است. اگر به دلیل اختلالات تغذیه ای، مواد مغذی مورد نیاز برای سلامت دهان و دندان های خود را دریافت نکنید، ممکن است دچار پوسیدگی دندان شوید. همچنین، استفراغ مکرر دندان ها را در معرض اسیدهای معده قرار می دهد که می تواند به مینای دندان ها آسیب وارد کند و منجر به پوسیدگی دندان شود.
  • سوزش سر دل و رفلاکس معده: اسیدهای تولید شده در نتیجه سوزش سر دل یا GERD، یک اختلال گوارشی که در آن اسیدهای معده به داخل دهان باز می گردند، می توانند به داخل دهان و روی دندان ها حرکت کنند. این می تواند به مینای دندان آسیب وارد کند و به پوسیدگی دندان ختم شود.
  • ترمیم های قدیمی، فرسوده یا شکسته دندانپزشکی: به مرور زمان، پرشدگی های دندان ممکن است بشکنند و اسیدها و باکتری ها به شکاف های اطراف آن پرشدگی ها نشت کنند.
 پوسیدگی دندان و پیشگیری از آن

پوسیدگی دندان و پیشگیری از آن

درمان پوسیدگی دندان

درمان پوسیدگی دندان بر اساس میزان پیشرفت پوسیدگی دندان متفاوت است. درمان ها عبارتند از:

  • درمان های فلوراید: اگر در مراحل اولیه پوسیدگی دندان هستید، دندانپزشک شما می تواند درمان های فلوراید را برای کمک به مبارزه با اسید، و احیاء و محافظت از مینای دندان توصیه کند.
  • پر کردن حفره ها: اگر پوسیدگی دندان پیشرفت کرده و به حفره ای در دندان (حفره) تبدیل شده باشد، دندانپزشک شما باید هر گونه بافت پوسیده در دندان را بردارد و آن را با یک ماده پرکننده جایگزین کند.
  • روکش های دندانی: اگر پوسیدگی دندان پشرفت کرده باشد و از یک حفره فراتر رفته باشد و قسمت داخلی دندان- عاج و احتمالاً پالپ- را تحت تأثیر قرار دهد، دندانپزشک شما تمام بافت های آسیب دیده در نتیجه پوسیدگی دندان را تخلیه می کند و روی دندان را با یک روکش می پوشاند، کلاهکی که عیناً شبیه دندان است.
  • کانال ریشه: هنگامی که پوسیدگی دندان به پالپ منشر می شود، متخصص ریشه یا اندودنتیست باید به داخل دندان برود تا تمام پوسیدگی ها و عفونت های موجود در اعصاب و عروق خونی دندان را تخلیه کند. هنگامی که پوسیدگی از بین رفت و عفونت دندان بهبود یافت، دندانپزشک شما احتمالاً دندان را با روکش پوشش خواهد داد.
  • درمان عفونت و احتمالاً کشیدن دندان: اگر دندان غیرقابل ترمیم باشد، دندانپزشک شما احتمالاً آن را خواهد کشید و با یک دندان مصنوعی جایگزین خواهد کرد.

دورنما و پیشگیری

اگر پوسیدگی دندان به موقع درمان شود، می تواند از مشکلات جدی بهداشت دهان و دندان جلوگیری کند. انجام اقداماتی برای پیشگیری از پوسیدگی دندان بهترین دفاع برای محافظت از دندان های شما است.

دورنما

در بیشتر موارد، پوسیدگی دندان به راحتی می تواند  درمان شود. البته پوسیدگی دندان هرچه زودتر تشخیص داده و درمان شود، برای پیشگیری از عوارض جدی تر آن بهتر است.

پشیگیری

چندین گزینه برای جلوگیری از پوسیدگی دندان وجود دارد:

  • دو بار در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید. نوشیدن آب حاوی فلوراید و استفاده از دهانشویه حاوی فلوراید نیز می تواند به پیشگیری از پوسیدگی دندان کمک کند.
  • حداقل دو مرتبه در روز نخ دندان بکشید.
  • غذاهای شیرین و نشاسته ای را محدود کنید، و بین وعده های غذایی زیاد میان وعده یا نوشیدنی نخورید.
  • از فراورده های تنباکو استفاده نکنید.
  • برای معاینه منظم و تمیز کردن دندان به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

خلاصه

پوسیدگی دندان زمانی اتفاق می افتد که باکتری ها و اسیدها به مینای دندان حمله می کنند و در صورت عدم درمان به موقع، می توانند منجر به بروز مشکلات جدی تر دندانی شوند. عوامل زیادی مانند محل دندان ها، رژیم غذایی، سن، اختلالات خوردن، سوزش سر دل، بهداشت عمومی دهان و دندان و غیره می توانند با پوسیدگی ارتباط داشته باشند. علائم پوسیدگی دندان عبارتند از حساسیت دندان، درد یا ناراحتی، لکه های سفید یا قهوه ای روی دندان ها و بوی بد دهان.

درمان های زیادی برای پوسیدگی دندان وجود دارند، که بر اساس میزان پیشرفت پوسیدگی متفاوت خواهند بود. آنها می توانند از فلوراید تراپی تا کشیدن دندان متغیر باشند.

سخن پایانی

بهداشت دهان و دندان اغلب نادیده گرفته می شود، اما بخش مهمی از سلامت عمومی ما است. به این ترتیب، مراقبت از دندان ها و لثه ها برای پیشگیری از پوسیدگی دندان ضروری است. دو مرتبه مسواک زدن دندان ها در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید، نخ دندان کشیدن منظم و داشتن رژیم غذایی سالم می تواند به حفظ سلامت دندان ها کمک کند.

در صورت داشتن هر گونه نگرانی در مورد پوسیدگی دندان، برای چکاپ در اسرع وقت به دندانپزشک خود مراجعه کنید. هرچه پوسیدگی دندان زودتر تشخیص داده شود، درمان آن آسان تر خواهد بود.

 پوسیدگی دندان و پیشگیری از آن

پوسیدگی دندان و پیشگیری از آن

پرسش های متداول درباره پوسیدگی دندان

آیا پوسیدگی دندان می تواند به حالت عادی برگردد؟

آری، با درمان مناسب و به موقع می توانید پوسیدگی دندان را معکوس کنید.

دندانپزشکان پوسیدگی را چگونه تخلیه می کنند؟

ایم کار به شدت پوسیدگی دندان بستگی دارد. مراحل اولیه را می توان با تمیز کردن دندان و درمان های فلوراید درمان کرد. با پیشرفت پوسیدگی، ممکن است برای از بین بردن کامل پوسیدگی دندان، پر کردن دندان، درمان ریشه یا کشیدن دندان نیاز باشد.

چگونه می توانم پوسیدگی دندان را خودم پاکسازی کنم؟

اگر در مراحل اولیه پوسیدگی دندان هستید، برای کمک به از بین بردن پوسیدگی دندان و بازسازی مینای دندان، می توانید دو بار در روز با خمیر دندان فلورایده مسواک بزنید و از دهانشویه حاوی فلوراید استفاده کنید.

خشکی دهان شرایطی است که به عدم داشتن بزاق کافی مربوط می شود. اصطلاح پزشکی برای خشکی دهان زروستومیاxerostomia  است. همه افراد گاهگاهی دچار خشکی دهان می شوند، بویژه زمانی که عصبی، ناراحت یا تحت استرس هستند.

این مقاله می تواند به شما کمک کند تا بهتر بفهمید خشکی دهان و سندروم سوزش دهان چه مشکلاتی هستند، چه علل، علائم آن و راهکارهای برای کنترل آنها وجود دارد.

خشکی دهان چیست؟

خشکی دهان زمانی رخ می دهد که بدن بزاق کافی برای خیس نگه داشتن دهان تولید نمی کند. اما وظیفه بزاق چزی بیشتر از این است.

بزاق به هضم غذا کمک می کند و جویدن و قورت دادن را برای شما ممکن می سازد. از دندان های شما در برابر پوسیدگی محافظت می کند. بزاق همچنین با کنترل باکتری ها و قارچ های دهان از بروز عفونت جلوگیری می کند.

اگر همیشه یا اکثر اوقات خشکی دهان دارید، این مشکل می تواند ناراحت کننده باشد و منجر به بروز مشکلات جدی برای سلامتی شود. ممکن است در چشیدن، جویدن، بلعیدن و صحبت کردن مشکل داشته باشید. خشکی دهان حتی می تواند احتمال پوسیدگی دندان و سایر عفونت های دهان را افزایش دهد.

در حالی که ممکن است هرازگاهی خشکی دهان را تجربه کنید، خشکی مکرر دهان طبیعی نیست. این می تواند نشانه یک بیماری خاص، مانند سندرم شوگرن یا بیماری تیروئید باشد. برخی داروها یا درمان های خاص پزشکی نیز می توانند باعث خشکی دهان شوند.

اگر فکر می کنید خشکی دهان دارید، به دندانپزشک یا پزشک خود مراجعه کنید. کارهایی وجود دارند که برای تسکین پیدا کردن می توانید انجام دهید.

خشکی دهان و سندروم سوزش دهان

خشکی دهان و سندروم سوزش دهان

علائم خشکی دهان

علائم خشکی دهان می توانند به خودی خود آزار دهنده باشد و کمبود بزاق نیز می تواند منجر به بروز نگرانی های دیگری (مانند زخم ها) شود. علائم عبارتند از:

  • احساس چسبندگی و خشکی داخل دهان
  • مشکل در جویدن، بلع، چشیدن، یا صحبت کردن
  • احساس سوزش داخل دهان
  • احساس خشکی در گلو
  • لب های ترک خورده
  • زبان خشک و سخت
  • زخم های دهان
  • عفونت های دهان

علل خشکی دهان

افراد زمانی دچار خشکی دهان می شوند که غدد موجود در دهان که بزاق تولید می کنند به درستی کار نکنند. به همین دلیل، ممکن است بزاق کافی برای خیس نگه داشتن دهان وجود نداشته باشد.

دلایل متعددی برای خوب کار نکردن غدد بزاقی وجود دارد. با این حال، برخی از افراد حتی اگر غدد بزاقی آنها درست عمل کند، باز هم خشکی دهان را تجربه می کنند.

بیماری ها

سندرم شوگرن یکی از دلایل اصلی خشکی دهان است. این وضعیت خود ایمنی باعث بروز التهاب در بدن می شود. سندروم شوگرن می تواند منجر به خشکی چشم و دهان، درد مفاصل و سرفه مزمن شود.

اختلالات دیگری نیز وجود دارند که می توانند باعث خشکی دهان شوند یا غدد بزاقی را تحت تأثیر قرار دهند. برخی از افراد مبتلا به بیماری های خاص، مانند بیماری پارکینسون، یا کسانی که سکته مغزی داشته اند، ممکن است قادر نباشند رطوبت دهان خود را احساس کنند و ممکن است فکر کنند دهانشان خشک است، حتی اگر واقعاً اینطور نباشد.

عوارض جانبی داروها

بیشتر از ۴۰۰ دارو می توانند باعث شوند که غدد بزاقی بزاق کمتری تولید کنند. با این حال، شما نباید بدون مشورت با پزشک معالج خود، مصرف آنها را قطع کنید.

داروهایی که می توانند باعث خشکی دهان شوند عبارتند از:

  • آنتی هیستامین ها
  • ضد احتقان ها
  • دیورتیک ها
  • برخی از داروهای ضد اسهال
  • برخی از داروهای ضد روان پریشی
  • آرام بخش ها
  • برخی از داروهای فشار خون
  • داروهای ضد افسردگی

درمان های سرطان

غدد بزاقی در صورت قرار گرفتن در معرض تشعشع در طول درمان سرطان ممکن است آسیب ببینند. داروهای شیمی درمانی که برای درمان سرطان استفاده می شوند می توانند باعث شوند بزاق غلیظ تر شود و باعث خشکی دهان شوند.

آسیب عصبی

آسیب به سر یا گردن می تواند به اعصابی که به غدد بزاقی سیگنال تولید بزاق می دهند آسیب وارد کند.

درمان خشکی دهان

درمان خشکی دهان به علتی بستگی خواهد داشت که باعث بروز مشکل شده است. اگر فکر می کنید خشکی دهان دارید، به دندانپزشک یا پزشک معالج خود مراجعه کنید. اگر خشکی دهان شما ناشی از مصرف برخی داروها دارو باشد، پزشک شما ممکن است داروی شما را تغییر دهد یا دوز آنها را تغییر دهد.

اگر غدد بزاقی شما به صورت طبیعی کار نمی کنند اما هنوز می توانند مقداری بزاق تولید کنند، ممکن است پزشک دارویی به شما بدهد که به غدد شما کمک می کنند عملکرد بهتری داشته باشند. یا ممکن است پزشک یا دندانپزشک شما استفاده از بزاق مصنوعی را برای خیس نگه داشتن دهان به شما پیشنهاد دهد.

خشکی دهان و سندروم سوزش دهان

خشکی دهان و سندروم سوزش دهان

راهکارهایی برای کاهش علائم خشکی دهان

اقداماتی وجود دارند که می توانید برای از بین بردن یا کاهش علائک خشکی دهان خود انجام دهید. از جمله:

  • اغلب جرعه جرعه آب بنوشید. به جای سر کشیدن مقدار زیادی آب، فقط باید جرعه جرعه آب بنوشید. نوشیدن مقادیر زیاد مایعات باعث نخواهد شد که خشکی دهان شما از بین برود. این کار تنها باعث خواهد شد که بیشتر ادرار کنید و ممکن است مخاط دهان شما را از بین ببرد، که می تواند حتی باعث بروز خشکی بیشتر شود.
  • از نوشیدنی های حاوی کافئین خودداری کنید. نوشیدنی هایی مانند قهوه، چای و نوشابه هایی که حاوی کافئین هستند می توانند دهان را خشک کنند.
  • با وعده های غذایی خود آب بنوشید. این کار جویدن و بلع را آسان تر خواهد کرد. همچنین ممکن است طعم غذا را نیز بهبود دهد.
  • برای تحریک جریان بزاق، آدامس فاقد قند بجوید یا آب نبات سفت فاقد قند بمکید. مهم است که آدامس ها و آب نبات های فاقد قند را انتخاب کنید زیرا خشکی دهان باعث می شود دندان ها شما به شدت مستعد پوسیدگی شوند.
  • از تنباکو یا الکل استفاده نکنید. سیگار کشیدن و مصرف الکل می توانند باعث خشک شدن دهان شوند.
  • از غذاهای خاص خودداری کنید. غذاهای پر ادویه یا شور ممکن است باعث ایجاد درد در یک دهان خشک شوند.
  • در طول شب از مرطوب کننده هوا استفاده کنید. یک مرطوب کننده هوا می تواند رطوبت را به اتاق شما اضافه کند که باعث خواهد شد هوایی که تنفس می کنید کمتر خشک شود. هوای خشک می تواند علائم خشکی دهان را بدتر کند.

مراقبت های بهداشیت دهان و دندان ها

اگر خشکی دهان دارید، باید خیلی بیشتر مراقب بهداشت و سلامت دندان های خود باشید.

داشتن خشکی دهان می تواند منجر به بروز مشکلات دهان و دندان مانند حفره های دندانی (حفره هایی که به ساختار دندان ها آسیب وارد می کنند)، ژنژیویت (التهاب لثه)، پریودنتیت (التهاب و عفونت الیاف های پریودنتال لیگامان و استخوان های حمایت کننده دندان)، آبسه دندان و هالیتوزیس (بوی بد دهان) شود.

برای پیشگیری از بروز این مشکلات، مراقبت خوب از دندان ها و لثه ها ضروری است.

  • حداقل دو مرتبه در طول روز دندان های خود را به آرامی مسواک بزنید.
  • هر روز دندان های خود را نخ دندان بکشید.
  • از خمیر دندان حاوی فلوراید استفاده کنید.
  • از خوردن غذاهای چسبناک و حاوی قند زیاد اجتناب کنید. اگر از آنها می خورید، بلافاصله بعد از آنها دندان های خود را مسواک بزنید.
  • حداقل دو مرتبه در سال برای چکاپ به دندانپزشک خود مراجعه کنید. دندانپزشک شما ممکن است یک محلول فلوراید مخصوص به شما بدهد که می توانید با آن دهان خود را بشویید تا به حفظ سلامت دندان های شما کمک کند.

خلاصه

خشکی دهان اغلب می تواند نشانه یک بیماری دیگر باشد، بنابراین اگر این مشکل ادامه پیدا کرد، به پزشک خود مراجعه کنید. خشکی دهان علاوه بر ایجاد ناراحتی، می تواند سلامت کلی دهان و دندان های شما را نیز تحت تأثیر قرار دهد. راه های زیادی برای تسکین خشکی دهان وجود دارد، مانند اغلب جرعه جرعه نوشیدن مکرر آب و استفاده از مرطوب کننده هوا در شب.

خشکی دهان و سندروم سوزش دهان

خشکی دهان و سندروم سوزش دهان

سندروم سوزش دهان چیست؟

سندرم سوزش دهان یک بیماری مزمن است که باعث ایجاد احساس درد سوزاننده داخل دهان- اغلب روی زبان یا غشاهای مخاطی- بدون علت قابل شناسایی دیگری می شود. در اکثر موارد، افراد مبتلا به سندرم سوزش دهان توسط پزشکان بسیاری مورد ارزیابی قرار می گیرند و به آنها گفته می شود که هیچ دلیلی برای علائم آنها وجود ندارد، و بنابراین حتی ممکن است روی آن به عنوان یک بیماری روانپزشکی برچسب زده شود. بسیاری از موارد سندرم سوزش دهان می تواند سال ها ادامه داشته باشد.

سندرم سوزش دهان بیشتر در زنان یائسه رخ می دهد و اغلب به صورت شروع ناگهانی علائم رخ می دهد. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری علائم خود را به مراجعه اخیر خود به دندانپزشک، یک بیماری اخیر یا یک دوره آنتی بیوتیک درمانی ارتباط می دهند.

علائم سندروم سوزش دهان

علائم این سندروم عبارتند از احساس سوزش روی زبان، اغلب جلوی زبان، سقف دهان، یا داخل لب پایین- و اغلب این بیماری بیشتر از یکی از این مکان ها را تحت تأثیر قرار می دهد. پوست روی صورت تحت تأثیر سندرم سوزش دهان قرار نمی گیرد. علائم اغلب در بعد از ظهر و عصر بدتر، و در شب و صبح خفیف می شوند یا وجود ندارد. برخی از افراد نیز به عنوان بخشی از علائم خود متوجه تغییر در حس چشایی (از جمله طعم تلخ و فلز) و خشکی دهان می شوند. در حالی که بسیاری از افراد می توانند متوجه بهبود آهسته، تدریجی و جزئی شوند- علائم ممکن است سال ها ادامه داشته باشند.

علل احتمالی سندروم سوزش دهان

سندرم سوزش دهان با هیچ بیماری خاصی مرتبط نیست، گرچه ممکن است با سایر شرایط درد مزمن مانند سردرد همراه باشد. ارتباط متناقضی بین انواع دیابت و کمبودهای تغذیه ای، مانند ویتامین های B1، B2، B6، B12، روی و فولات وجود دارد. سایر بیماری ها مانند کاندیدیازیس دهانی oral candidiasis، زبان جغرافیاییgeographic tongue، زخم های آفت، پمفیگوس ولگاریس pemphigus vulgaris، سندرم شوگرنSjögren’s syndrome  و درماتیت تماسی آلرژیک allergic contact dermatitis  به مواد دندانپزشکی و خمیر دندان ممکن است باعث بروز علائمی شبیه سندرم سوزش دهان شوند، اما تصور نمی شود که آنها علت بروز آن باشند.

برخی از موارد سندرم سوزش دهان وجود دارند که به مصرف مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) مربوط می شوند- تعدادی از داروهای فشار خون مختلف که به “-pril” ختم می شوند- و قطع این داروها منجر به بهبود آهسته علائم طی چند هفته می شود.

خشکی دهان و سندروم سوزش دهان

خشکی دهان و سندروم سوزش دهان

درمان سندروم سوزش دهان

اگر بتوان به علت اصلی سندرم سوزش دهان پی برد (همانطور که در بالا توضیح داده شد)، درمان این وضعیت ممکن است برای کاهش یا از بین بردن علائم مفید باشد- مانند مکمل های غذایی مناسب برای درمان کمبود خاص، درمان با ضد قارچ های موضعی برای از بین بردن کاندیدیازیس دهانی، اجتناب از آلرژن های تماسی و غیره.

با این حال، اگر هیچ بیماری زمینه ای شناسایی نشود، سندرم سوزش دهان باید بر اساس علائم درمان شود. داروهایی که برای درمان شرایط درد نوروپاتیک استفاده می شوند، مانند داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، بنزودیازپین ها و گاباپنتین ممکن است در کاهش علائم مفید باشند. دهانشویه های مختلفی که توسط داروخانه های ترکیب کننده محلی ساخته می شوند، تحت عنوان “دهانشویه جادویی” که حاوی داروهای مختلفی مانند لیدوکائین ویسکوز، دیفن هیدرامین، ماالوکس و استروئیدهای موضعی، آنتی بیوتیک های موضعی و ضد قارچ های موضعی هستند، می توانند چندین مرتبه در طول روز برای تسکین علائم سندروم سوزش دهان استفاده شوند. در نهایت، استفاده از دهانشویه های کپسایسین (ساخته شده با رقیق سازی فلفل تند و آب)، ممکن است برای کاهش علائم در طول زمان، احتمالاً با فواید طولانی مدت، مفید باشد.

اکثر ما می دانیم که سیگار کشیدن برای سلامت عمومی ما مضر است. بر اساس اعلام انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA) مصرف دخانیات یکی از دلایل اصلی بروز بیماری های قابل پیشگیری در ایالات متحده است، و سیگار کشیدن تقریباً عامل۲۰ درصد از مرگ و میرها را تشکیل می دهد. اما آیا متوجه شده اید که سیگار کشیدن می تواند باعث بروز مشکلات مختلف دندانی شود؟ سیگار کشیدن می تواند منجر به بوی بد دهان، تغییر رنگ دندان ها، بیماری لثه و سرطان دهان و دندان شود. در اینجا هر آنچه لازم است در مورد خطرات دندانی مرتبط با سیگار کشیدن بدانید را برای شما شرح خواهیم داد.

خطرات سیگار برای سلامت دهان و دندان

خطرات سیگار برای سلامت دهان و دندان

سیگار کشیدن چگونه روی سلامت دهان و دندان های شما تأثیر می گذارد؟

خطرات دندانی بسیار زیادی با سیگار کشیدن و تأثیرات آن روی دهان و دندان ها همراه است. برخی از این خطرات حتی ممکن است شما را شگفت زده کنند.

بوی بد دهان

دود سیگار پس از استنشاق شدن به درون ریه ها، از طریق بینی و دهان بازدم می شود. اما حتی پس از بازدم شدن، مواد شیمیایی موجود در دود و باقی مانده داخل دهان و مجرای تنفسی شما که می توانند منجر به بوی بد دهان شوند.

تغییر رنگ دندان ها

تار و نیکوتین موجود در دود سیگار می تواند باعث ایجاد لکه روی دندان ها و باعث زرد شدن آنها شود. سیگار کشیدن حتی می تواند رنگ زبان شما را نیز تغییر دهد. به خاطر داشته باشید که این لکه ها را نمی توان در منزل تمیز کرد و باید به صورت حرفه ای در مطب دندانپزشک برطرف شوند.

افزایش خطر ابتلا به بیماری لثه

به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) سیگار کشیدن نقش بسیار مهمی در بیماری لثه در ایالات متحده ایفا می کند. سیگار کشیدن باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن شما می شود و باعث می شود مبارزه در برابر عفونت ها برای بدن شما دشوار شود- این شامل آسیب هایی است که بواسطه پلاک های دندانی ایجاد می شوند. افراد سیگاری سه تا شش برابر بیشتر از افراد غیر سیگاری در معرض خطر ابتلا به بیماری لثه هستند و این خطر با تعداد سیگاری که کشیده می شود و مقدار زمانی که صرف کشیدن سیگار می شود افزایش می یابد.

افزایش خطر ابتلا به سرطان دهان

سیگار کشیدن خطر ابتلا به سرطان دهان را افزایش می دهد، بیماری است که به سرعت پیشرفت می کند. اگر سرطان دهان زود تشخیص داده نشود و تحت درمان قرار نگیرد، می تواند کشنده باشد؛ یکی از دلایلی که چرامراجعات منظم به دندانپزشک اینقدر ضروری هستند.

کاهش روند بهبود

سیگار کشیدن عروق خونی را محدود می کند و از رسیدن اکسیژن کافی به جریان خون بدن جلوگیری می کند. داخل دهان، این مانع رسیدن اکسیژن و مواد مغذی به لثه های آسیب دیده می شود و روند بهبود زخم را به میزان قابل توجهی کند می کند، در نتیجه باعث بهبود آهسته پس از کشیدن دندان، درمان پریودنتال یا جراحی دهان می شود.

با توجه به تأخیر در روند بهبود، درمان و جراحی برای پریودنتیت، ممکن است برای افراد سیگاری کمتر از افراد غیر سیگاری مؤثر باشد. اگر بیماری لثه درمان نشده باقی بماند، پیشرفت می کند و اثرات بسیار خطرناک تر و دائمی تری در پی خواهد داشت.

بروز استوماتیت نیکوتین

سیگار کشیدن مجاری غدد بزاقی داخل دهان را تحریک می کند. افراد سیگاری می توانند دچار استوماتیت نیکوتین (که به آن کام سیگاری نیز گفته می شود) شوند، که زمانی رخ می دهد که داخل دهان در معرض گرمای شدید قرار می گیرد که باعث می شود کام کاملاً سفید و “ترک خورده” به نظر برسد. برجستگی های قرمز بیرون زده نیز ممکن است در نتیجه ملتهب و تحریک شدن ورودی های مجرای غدد بزاقی بوجود آمده باشند. ضایعات سفید رنگ روی سقف دهان ممکن است تحریک کننده و ناراحت کننده باشند، و استوماتیت نیکوتین فقط با ترک سیگار قابل درمان است.

دیکر مشکلات دندانی مربوط به سیگار کشیدن که باید از آنها آگاه بود عبارتند از:

  • التهاب ورودی های غده بزاقی
  • زخم های دهان
  • تحلیل لثه ها
  • پوسیدگی دندان
  • از دست رفتن دندان
  • تحلیل استخوان داخل فک
  • خطر لکوپلاکیا
  • میزان موفقیت کمتر فرایندهای کاشت ایمپلنت های دندانی
خطرات سیگار برای سلامت دهان و دندان

خطرات سیگار برای سلامت دهان و دندان

آیا استفاده از فراورده های بدون دود تنباکو ایمن تر است؟

خیر، استفاده از فراورده های بدون دود دخانیات ایمن تر نیست. با جویدن و مصرف تنباکو تنباکو از راه بینی، نیکوتین بیشتری نسبت به سیگار جذب بدن می شود. محصولات بدون دود دخانیات حداقل حاوی ۲۸ ماده شیمیایی هستند که باعث ایجاد سرطان می شوند، و این باعث افزایش خطر سرطان دهان و سرطان گلو و مری می شود.

محصولات دخانیات بدون دود همچنین می توانند باعث تحریک بافت لثه شما و تحلیل رفتن آن شوند و باعث شوند ریشه های دندان های شما در معرض محیط دهان قرار بگیرند. ریشه هایی که در معرض محیط دهان قرار می گیرند می توانند دچار حساسیت و افزایش خطر پوسیدگی دندان شوند. قندهای موجود در بسیاری از محصولات دخانیات بدون دود نیز می توانند خطر پوسیدگی دندان ها را افزایش دهند.

نکته آخر اینکه، محصولات دخانیات بدون دود، اغلب حاوی شن و ماسه هستند. این شن و ماسه ها می توانند به مرور زمان باعث فرسایش دندان ها شوند.

چگونه می توان سیگار کشیدن را متوقف کرد؟

نیکوتین موجود در سیگار و محصولات دخانیات بدون دودی بسیار اعتیاد آور است. بنابراین، ترک کردن با استفاده از این مواد، اغلب چالش برانگیز است. اما به خاطر داشته باشید، انتخاب ترک سیگار برای بهبود سلامت بدن در طولانی مدت از جمله سلامت دهان و دندان شما مفید است.

اگر می خواهید سیگار کشیدن را متوقف کنید، باید با تیم دندانپزشکی و پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا یک طرح درمان برای ترک سیگار که برای شما مفید است را ایجاد کنید. و با سخت کوشی و ممارست، می توانید به تمایل شدید به مصرف دخانیات غلبه کنید و امکان انتقال به یک سبک زندگی سالم تر را ممکن سازید.

بدانید چه موقع به دندانپزشک خود مراجعه کنید!

به دلیل بسیاری از خطرات دندانی مرتبط با استعمال دخانیات، مراجعات منظم به دندانپزشک یک امر ضروری است. دندانپزشکی پیشگیرانه در پرهیز از ایجاد حفره ها، بیماری لثه، فرسایش مینای دندان، ژنژیویت و پریودنتیت کمک می کند. طی یک ویزیت دندانپزشکی، دندانپزشک شما همچنین به دنبال علائم اولیه سرطان دهان و دندان خواهد بود. ما توصیه می کنیم که همه افراد به طور معمول هر شش تا ۱۲ ماه یکبار برای معاینات روتین به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنند، اما ممکن است لازم باشد افراد سیگاری بیشتر به دندانپزشک مراجعه کنند.

یک روتین بهداشتی خوب دهان و دندان را در منزل حفظ کنید. حداقل دو بار در روز مسواک بزنید، و یک بار در روز نخ دندان بکشید و یک بار در روز از دهانشویه فلوریده استفاده کنید. البته بهترین راه برای ایمن نگه داشتن دهان، ترک سیگار است. برای افراد سیگاری که ترک می کنند، خطرات بیماری لثه و سرطان دهان- و خطرات ناشی از ایجاد این شرایط در آینده- به شدت کاهش می یابد. حتی کاهش تعداد سیگاری که در طول روز می کشند، سطح خطر را کاهش می دهد.

پاپیلاهای قارچی شکل برجستگی های کوچکی هستند که روی زبان و طرفین آن واقع شده اند. آنها همرنگ بقیه زبان هستند و در شرایط عادی غیر قابل تشخیص هستند. آنها بافتی خشن به زبان شما می دهند که در عمل خوردن به شما کمک می کنند. آنها همچنین حاوی جوانه های چشایی و حسگرهای دما هستند.

علل تورم جوانه های چشایی

تورم جوانه های چشایی نسبتاً رایج است زیرا شرایط مختلفی وجود دارند که می توانند باعث بروز این شرایط شوند. اغلب اوقات، این دلایل جدی نیستند و این برجستگی ها بدون هیچ مداخله ای سریع برطرف می شوند. اگر برجستگی های روی زبان شما مداوم هستند، در حال رشد و یا گسترش هستند، و یا عمل خوردن را برای شما دشوار کرده اند، به پزشک خود مراجعه کنید.

تورم جوانه چشایی یا پاپیلا

تورم جوانه چشایی یا پاپیلا

برجستگی های کاذب (پاپیلاهای زبانی گذرا)

حدود نیمی از ما در یک مقطع زمانی برجستگی های کاذب را تجربه کرده ایم. این برجستگی های سفید یا قرمز کوچک زمانی شکل می گیرند که پاپیلا ها تحریک و کمی متورم می شوند. همیشه مشخص نیست که چرا این اتفاق رخ می دهد، اما ممکن است با استرس، سیگار کشیدن، هورمون ها، غذاهای خاص، غذاهای داغ یا تند ارتباط داشته باشد. گرچه پاپیلاهای کاذب می توانند ناراحت کننده باشند، اما آنها جدی نیستند و معمولاً بدون درمان و در عرض چند روز می توانند برطرف شوند. با این حال، برجستگی ها می توانند دوباره تکرار شوند.

پاپیلاهای زبانی بثوری در میان کودکان شایع تر هستند و به احتمال زیاد مسری نیز می باشند. این مشکل می تواند با تب و تورم غدد همراه باشد. بعلاوه، گاهی اوقات با یک عفونت ویروسی همراه است. به طور کلی به درمان نیاز ندارد و ظرف دو هفته برطرف می شود، اما می تواند دوباره تکرار شود. شستشو با آب نمک یا آب سرد، خوردن غذاهای نرم و آبکی، ممکن است مقداری تسکین دهنده باشد.

آفت دهان

آفت های دهان می توانند در هر نقطه ای داخل دهان، از جمله زیر زبان بوجود بیایند. علت این زخم های دردناک، قرمز ناشناخته است. خوشبختانه، آنها مسری نیستند. داروهای ضد درد بدون نسخه ممکن است علائم را کاهش دهند. زخم های آفتی معمولاً ظرف ۱۰ روز و بدون درمان بهتر می شوند. در صورت پایدار بودن آنها، همراه بودن با تب، یا بد بودن اوضاع آنها به گونه ای که نتوانید چیزی بخورید یا بنوشید باید به پزشک مراجعه کنید. داروهای موضعی تقویتی تجویزی ممکن است کمک کنند.

پاپیلیومای شاخی یا پوسته پوسته شونده

پاپیلومای شاخی با پاپیلوما ویروس انسانی همراه است. این نوع پاپیلوما معمولاً تکی است و شکل برجسته نامنظم دارد که می تواند با جراحی یا با کمک تخلیه با لیزر درمان شود. هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد، اما علائم تکی می توانند مورد توجه قرار گیرند.

سیفلیس

سیفلیس یک عفونت منتقل شونده از راه جنسی است. این عارضه معمولاً با یک زخم کوچک و بدون درد شروع می شود که درمان آن آسان است. به دنبال زخم اولیه بثورات بروز پیدا می کنند. با پیشرفت بیماری زخم های بیشتری می آیند و می روند. در مراحل اولیه، سیفلیس به راحتی با آنتی بیوتیک ها درمان می شود. در طول مراحل ثانویه، زخم ها ممکن است داخل دهان و روی زبان ظاهر شوند. این زخم ها اگر بدون درمان باقی بمانند، می توانند منجر به بروز عوارض جدی و حتی مرگ شوند.

تب مخملک

تب مخملک می تواند منجر به بروز ‘زبان توت فرنگی’ شود. این شرایط باعث قرمز و متورم زبان شدن، و پر از نقاط برجسته شدن آن خواهد شد. این عفونت باکتریایی می تواند باعث بروز بثورات پوستی و تب نیز شود. تب مخملک معمولاً خفیف است و می تواند با آنتی بیوتیک ها درمان شود. عوارض نادر عبارتند از ذارت الریه، تب روماتیسمی و بیماری کلیوی. تب مخملک بسیار مسری است، بنابراین باید جدی گرفته شود.

گلوسیتیس Glossitis یا التهاب زبان

گلوسیتیس زمانی است که التهاب باعث می شود زبان شما به جای دارای نقاط برجسته بودن صاف به نظر برسد. این ممکن است نتیجه علل محتلفی باشد، از جمله یک واکنش آلرژیک، سیگار کشیدن و سایر تحریک کننده ها یا عفونت. درمان به علت بستگی دارد. اگر التهاب زبان تداوم داشته باشد یا تکراری باشد، به پزشک خود مراجعه کنید.

سرطان دهان

اکثر برجستگی های روی زبان جدی نیستند، اما برخی از آنها سرطانی هستند. برجستگی های سرطانی معمولاً روی طرفین زبان ظاهر می شوند، نه در قسمت بالای آن. شایع ترین نوع سرطان که روی زبان گسترش پیدا می کند، سرطان سلول سنگفرشی است.

سرطان زبانی دهان روی قسمت جلوی زبان ظاهر می شود. توده ممکن است خاکستری، صورتی یا قرمز رنگ باشد. لمس کردن آن ممکن است باعث خونریزی شود.

سرطان می تواند در پشت یا پایه زبان نیز رخ دهد. تشخیص آن ممکن است دشوارتر باشد، بویژه به این دلیل که در ابتدا هیچ دردی وجود ندارد. با پیشرفت آن ممکن است دردناک باشد.

اگر سرطان مشکوک باشد، به احتمال زیاد پزشک یک نمونه بافت را برای بررسی زیر میکروسکوپ (بیوپسی) می گیرد. گزینه های درمان بسته به نوع و مرحله سرطان عبارتند از جراحی، شیمی درمانی و رادیوتراپی.

فیبروم تروماتیک

فیبروم تروماتیک یک زائده صاف و صورتی رنگ روی زبان، ناشی از تحریک مزمن است. تشخیص آن دشوار است، بنابراین معمولاً بیوپسی یا نمونه برداری ضروری است. در صورت لزوم، زائده می تواند با جراحی برداشته شود.

کیست لنفو اپیتلیال

این کیست های زرد نرم معمولاً زیر زبان ظاهر می شوند. علت آنها مشخص نیست. کیست ها خوش خیم هستند و می توانند با جراحی برداشته شوند.

بهداشت ضعیف دهان و دندان ها

بهداشت ضعیف دهان و دندان می تواند منجر به رشد بیش از حد و عفونت جوانه های چشایی با باکتری ها و ویروس ها شود. بهداشت خوب دهان و دندان باید هر روز رعایت شود و شامل مسواک زدن دو بار در روز، نخ دندان کشیدن روزانه، و استفاده از دهانشویه است.

خشکی دهان

خشکی دهان نیز می تواند منجر به رشد بیش از حد باکتری ها شود. هیدراته ماندن بدن مهم است.

رفلاکس اسید معده

رفلاکس اسید زمانی است که اسید از معده شما به مری باز می گردد. گاهی اوقات این اسید می تواند راه خود را تا دهان شما باز کند، که می تواند باعث سوختگی زبان و تورم جوانه های چشایی شود. بهبود رژیم غذایی با پرهیز از غذاهایی که می توانند موجب تشدید رفلاکس شوند، اولین گام برای درمان این مشکل است. این به معنی اجتناب از غذاهای گرم و تند، کافئین قهوه، شکلات، نوشابه، غذاهای چرب و غیره است. علاوه بر این، پس از خوردن غذا حداقل به مدت ۲ ساعت از دراز کشیدن اجتناب کنید. داروهای ضد رفلاکس برای بیمارانی در دسترس هستند که با وجود این اقدامات احتیاطی همچنان رفلاکس آنها ادامه دارد.

غذاهای خیلی داغ یا سرد

اینها می توانند باعث سوختگی زبان و تورم جوانه های چشایی شوند شوند. البته، اجتناب از این غذاها بهترین گام خواهد بود. اگر قبلاً زبان خود را سوزانده باشید، سپس استفاده از یخ برای کمک به تسکین آن می تواند به کاهش علائم آن کمک کند، اما در اغلب موارد، این مشکل در طول چند روز حل خواهد شد.

غذاهای تند و غذاهای اسیدی

این خوراکی ها می توانند رفلاکس را تشدید کنند که همانطور که در بالا ذکر شد، درمان می شود. غذاهای بسیار تند مانند فلفل های تند یا غذاهای اسیدی مانند مرکبات نیز می توانند باعث تحریک خود زبان و تورم جوانه های چشایی شوند.

کمبود ویتامین

کمبود ویتامین های ضروری مانند ویتامین B، کمبود آهن و سایر مواد مغذی ممکن است باعث التهاب جوانه های چشایی شود.

دفعه بعد که یک قرص مصرف کردید، این سؤال را از خود بپرسید: این دارو با دهان و دندان من چه می کند؟

به طور کلی، داروها برای ایجاد احساس بهتر طراحی شده اند. اما همه داروها، خواه به صورت خوراکی و یا تزریقی مصرف شوند، با خطر عوارض جانبی همراه هستند و ثابت شده است که صدها دارو باعث بروز مشکلات دهانی می شوند. داروهایی که برای درمان سرطان، فشار خون بالا، درد شدید، افسردگی، آلرژی و حتی سرما خوردگی استفاده می شوند، می توانند بر سلامت دندان ها تأثیر منفی بگذارند. به همین دلیل است که نه فقط پزشک، بلکه دندانپزشک شما نیز باید همیشه از تمام داروهایی که مصرف می کنید، از جمله محصولات بدون نسخه، ویتامین ها و مکمل ها اطلاع داشته باشند.

برخی از شایع ترین عوارض جانبی داروها (دهانی) مربوط به دهان در زیر فهرست شده اند.

خشکی دهان (زروستومیا)

برخی داروها می توانند میزان بزاق دهان را کاهش دهند و باعث خشکی ناراحت کننده دهان (زروستومیا) شوند. بدون بزاق کافی، بافت های داخل دهان می توانند تحریک و ملتهب شوند. این امر خطر ابتلا به عفونت، پوسیدگی دندان و بیماری لثه را افزایش می دهد.

بیش از ۴۰۰ دارو به عنوان عامل خشکی دهان شناسایی شده اند. خشکی دهان بعلاوه یکی از عوارض جانبی برخی داروهای خاص شیمی درمانی است.

برخی از داروهایی که در فهرست عوارض جانبی آنها خشکی دهان ذکر شده است عبارتند از:

  • آنتی هیستامین ها
  • داروهای ضد افسردگی
  • داروهای ضد روان پریشی
  • داروهای بیماری پارکینسون
  • داروهای بیماری آلزایمر
  • داروهای استنشاقی ریه
  • برخی از داروهای خاص فشار خون و قلب، از جمله مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، مسدو کننده های کانال کلسیم، مسدود کننده های بتا، داروهای ریتم قلب و دیورتیک ها
  • داروهای تشنج
  • ایزوترتینوئین، که برای درمان آکنه استفاده می شود
  • داروهای ضد اضطراب
  • داروهای ضد تهوع و داروهای ضد اسهال
  • داروهای ضد درد مخدر
  • اسکوپولامین، که برای جلوگیری از بیماری حرکتی استفاده می شود
  • داروهای ضد اسپاسم

خشکی دهان می تواند یک مشکل آزار دهنده باشد. با این حال، بسیاری از اوقات، مزایای استفاده از دارو از خطرات و ناراحتی ناشی از خشکی دهان بیشتر است. نوشیدن مقادیر زیاد آب یا جویدن آدامس فاقد قند ممکن است به تسکین علائم شما کمک کند. جایگزین های بزاق، مانند آنهایی که داخل دهان اسپری می شوند نیز ممکن است مؤثر باشند.

عوارض دارو بر دهان و دندان

عوارض دارو بر دهان و دندان

عفونت قارچی

برخی از داروهای استنشاقی خاص که برای آسم استفاده می شوند ممکن است منجر به بروز عفونت قارچی داخل دهان شوند که کاندیدیازیس دهانی نامیده می شود. شستشوی دهان با آب پس از استفاده از داروهای استنشاقی می تواند به جلوگیری از این عارضه جانبی کمک کند.

تورم لثه (رشد بیش از حد لثه)

برخی از داروها می توانند باعث رشد زیاد بافت لثه شوند، وضعیتی که “رشد بیش از حد لثه” نامیده می شود. بافت لثه آنقدر متورم می شود که شروع به رشد روی دندان ها می کند. رشد بیش از حد لثه خطر ابتلا به بیماری پریودنتال را افزایش می دهد. بافت متورم لثه محیطی مساعد برای باکتری ها بوجود می آورد که می تواند به ساختارهای اطراف دندان آسیب وارد کند.

داروهایی که می توانند باعث تورم و رشد بیش از حد لثه شوند عبارتند از:

  • فنی توئین، یکی از داروهای تشنج
  • سیکلوسپورین، یک داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی که اغلب برای جلوگیری از پس زدن پیوند استفاده می شود
  • داروهای فشار خون به نام مسدود کننده های کانال کلسیم، که شامل نیفدیپین، وراپامیل، دیلتیازم و آملودیپین هستند.

بروز این عارضه جانبی در مردان بیشتر از زنان است. داشتن پلاک دندانی موجود نیز باعث افزایش این خطر در شما می شود. رعایت بهداشت خوب دهان و دندان و مراجعه مکرر به دندانپزشک (شاید هر سه ماه یک مرتبه) بتواند به کاهش احتمال ابتلا به این بیماری کمک کند.

التهاب مخاط داخلی دهان (موکوزیت)

موکوزیت عبارت است از التهاب بافت مرطوب پوشاننده دهان و دستگاه گوارش. این بافت غشاء مخاطی نامیده می شود. موکوزیت عارضه جانبی شایع شیمی درمانی است. پزشکان معتقد هستند که برخی داروهای خاص شیمی درمانی، از جمله متوترکسات و ۵ فلوئورواوراسیل، باعث ایجاد الگوی پیچیده ای از تغییرات بیولوژیکی می شوند که به سلول های سازنده غشاهای مخاطی آسیب می رسانند. موکوزیت باعث بروز تورم دردناک دهان و زبان می شود و می تواند منجر به خونریزی، درد و زخم های دهان شود. این وضعیت می تواند خوردن را دشوار کند.

در صورت مصرف الکل، استعمال دخانیات، عدم مراقبت از دندان ها و لثه ها، کم آبی بدن یا ابتلا به دیابت، اچ آی وی یا بیماری کلیوی، احتمال ابتلا به موکوزیت پس از مصرف داروهای شیمی درمانی بیشتر خواهد بود.

داروهای شیمی درمانی که می توانند باعث موکوزیت شوند عبارتند از:

  • آلمتوزوماب (کمپات)
  • آسپاراژیناز (السپار)
  • بلئومایسین (بلنوکسان)
  • بوسولفان (میلران، بوسولفکس)
  • کپسیتابین (زلودا)
  • کربوپلاتین (پاراپلاتین)
  • سیکلوفسفامید (سیتوکسان)
  • سیتارابین (سیتوزار- یو)
  • دانوروبیسین (سروبیدین)
  • دوستاکسل (تاکسوتر)
  • دوکسوروبیسین (آدریامایسین)
  • اپی روبیسین (النس)
  • اتوپوزید (وی پزید)
  • فلوئورواوراسیل (۵ FU)
  • جمسیتابین (جمزار)
  • هیدروکسی اوره (هیدرا)
  • ایداروبیسین (ایدامایسین)
  • اینترلوکین ۲ (پرولوکین)
  • ایرینوتسان (کامپتوسار)
  • لوموستین (CeeNU)
  • مکلورتامین (موستارژن)
  • ملفالان (الکران)
  • متوترکسات (روماترکس)
  • میتومایسین (موتامیسین)
  • میتوکسانترون (نووانترون)
  • اگزالی پلاتین (الوکساتین)
  • پاکلیتاکسل (تاکسول)
  • پمترکسد (آلیمات)
  • پنتواستاتین (نیپنت)
  • پروکاربازین (ماتولان)
  • تیوتپا (تیوپلکس)
  • توپوتکان (هیکامتین)
  • تراستوزوماب (هرسپتین)
  • ترتینوئین (وزانوئید)
  • وین بلاستین (ولبان)
  • وین کریستین (آنوکووین)
عوارض دارو بر دهان و دندان

عوارض دارو بر دهان و دندان

زخم های دهان

زخم دهان به زخم بازی گفته می شود که داخل دهان یا روی زبان ایجاد می شود. زخم های دهان اغلب با “گود شدگی های داخل دهان” مقایسه می شوند، زیرا دارای سوراخی در وسط هستند. این سوراخ در واقع شکستگی در بافت مرطوب (غشاء مخاطی) است که دهان را پوشش می دهد. زخم های دهان ممکن است آفت دهان نیز نامیده شوند.

داروهای شیمی درمانی که باعث بروز موکوزیت می شوند می توانند باعث ایجاد زخم های دهان نیز شوند. این داروها عبارتند از:

  • آلمتوزوماب (کمپات)
  • بلئومایسین (بلنوکسان)
  • کپسیتابین (زیلودا)
  • ستوکسیماب (اربیتوکس)
  • دوستاکسل (تاکسوترت)
  • دوکسوروبیسین (آدریامایسین)
  • اپی روبیسین (النس)
  • ارلوتینیب (تراسوا)
  • فلوئورواوراسیل (۵ FU)
  • متوترکسات (روماترکس)
  • سونیتینیب (سوتنت)
  • وین کریستین (اونکووین)

دیگر داروهایی که با ایجاد زخم های دهان مرتبط هستند عبارتند از:

  • آسپرین
  • طلا که برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده می شود
  • پنی سیلین
  • فنی توئین
  • سولفونامیدها
  • استرپتومایسین

تغییرات حس چشایی، از جمله طعم فلز

گاهی اوقات، یک دارو می تواند حس چشایی شما را تغییر دهد. تغییر در توانایی بدن برای حس کردن مزه ها، دیسگوزی dysgeusia نامیده می شود. برخی از داروها می توانند طعم غذا را متفاوت کنند یا طعم فلزی، شوری یا تلخی را در دهان ایجاد کنند. تغییرات چشایی بویژه در میان بیماران مسن که چندین دارو مصرف می کنند رایج است.

معمولاً تغییرات حس چشایی موقتی است و با قطع مصرف دارو از بین می رود.

داروهای شیمی درمانی، از جمله متوترکسات و دوکسوروبیسین، یکی از علل شایع تغییرات حس چشایی هستند.

داروهای زیاد دیگری هستند که با تغییرات طعم مرتبط می باشند. آنها عبارتند از:

  • داروهای آلرژی (آنتی هیستامین)
  • کلرفنیرامین مالئات
  • آنتی بیوتیک ها
  • آمپی سیلین
  • بلئومایسین
  • سفاماندول
  • لووفلوکساسین (لواکین)
  • لینکومایسین
  • تتراسایکلین ها
  • ضد قارچ
  • آمفوتریسین B
  • گریزئوفولوین
  • مترونیدازول
  • داروهای ضد روان پریشی
  • لیتیوم
  • تری فلوپرازین
  • داروهای آسم
  • بامیفیلین
  • بیس فسفونات ها
  • اتیدرونات
  • داروهای فشار خون
  • کاپتوپریل، یک مهار کننده ACE
  • دیلتیازم، مسدود کننده کانال کلسیم
  • انالاپریل، یک مهار کننده ACE
  • رقیق کننده های خون
  • دی پیریدامول
  • داروهای کاهش دهنده کلسترول
  • کلوفیبرات
  • کورتیکواستروئیدها (که برای درمان التهاب استفاده می شوند)
  • دگزامتازون (DMSO)
  • هیدروکورتیزون
  • داروهای دیابت
  • گلیپیزید
  • دیورتیک ها
  • آمیلوراید
  • اسید اتاکرینیک
  • داروهای گلوکوم
  • استازولامید
  • داروهای نقرس
  • آلوپورینول
  • کلشی سین
  • داروهای قلب
  • پچ نیتروگلیسیرین
  • داروهای کم خونی ناشی از فقر آهن
  • سوربیتکس آهن (تزریق شده)
  • شل کننده های عضلانی
  • باکلوفن
  • کلرمزانون
  • داروهای بیماری پارکینسون
  • لوودوپا
  • درمان آرتریت روماتوئید
  • طلا
  • داروهای تشنج
  • کاربامازپین
  • فنی توئین
  • داروهای تیروئید
  • کاربیمازول
  • متیمازول
  • داروهای ضد پس زدن پیوند
  • آزاتیوپرین
  • داروهای سل
  • اتامبوتول
  • محصولات ترک سیگار
  • چسب نیکوتین پوست
  • محرک ها
  • آمفتامین

پوسیدگی دندان

استفاده طولانی مدت از داروهای شیرین شده می تواند منجر به پوسیدگی دندان شود. شکر یک ماده افزوده شده به بسیاری از انواع محصولات دارویی، از ویتامین ها و قطره های سرفه گرفته تا آنتی اسیدها و داروهای بر پایه شربت است. پس از استفاده چنین محصولاتی، دهان خود را بشویید، یا از پزشک یا داروساز خود بپرسید که آیا جایگزین فاقد قند برای آنها وجود دارد یا خیر.

عوارض دارو بر دهان و دندان

عوارض دارو بر دهان و دندان

تغییر رنگ دندان

در دهه ۱۹۵۰، پزشکان دریافتند که استفاده از آنتی بیوتیک های تتراسایکلین در طول دوران بارداری منجر به قهوه ای شدن رنگ دندان ها در کودکان می شود. وقتی فردی تتراسایکلین مصرف می کند، مقداری از دارو داخل کلسیمی که بدن برای ساختن دندان استفاده می کند، رسوب می کند. وقتی دندان ها رشد می کنند، رنگ آن ها مایل به زرد است و با قرار گرفتن در معرض نور خورشید به تدریج قهوه ای می شوند.

با این حال، تتراسایکلین اگر بعد از تشکیل همه دندان ها مصرف شود، باعث تغییر رنگ دندان نمی شود. تنها زمانی باعث تغییر رنگ دندان ها می شود که دارو را قبل از شکل گیری دندان های شیری یا ثانویه مصرف شود.

امروزه تتراسایکلین و آنتی بیوتیک های مرتبط با آن، در طول دوران بارداری یا در کودکان خردسال که دندان های آنها هنوز در حال شکل‌ گیری است(زیر ۸ سال)، توصیه نمی شود.

اعتقاد بر این است که داروهای دیگر روی مواد داخل یا روی دندان های موجود تأثیر می گذارند و باعث ایجاد لکه می شوند.

داروهای زیر می توانند باعث تغییر رنگ دندان به رنگ های قهوه ای، زرد مایل به قهوه ای، یا خاکستری شوند:

  • آموکسی سیلین کلاولانات (Augmentin)، نوعی آنتی بیوتیک است که برای درمان تعدادی از عفونت های باکتریایی استفاده می شود.
  • کلرهگزیدین، یک ضد عفونی کننده
  • داکسی سایکلین، یک آنتی بیوتیک مرتبط با تتراسایکلین که اغلب برای درمان آکنه استفاده می شود
  • تتراسایکلین، آنتی بیوتیکی است که برای درمان آکنه و برخی عفونت های تنفسی استفاده می شود

فلوراید بیش از حد (که در برخی ویتامین های جویدنی، خمیر دندان ها و دهانشویه ها یافت می شود) می تواند منجر به ایجاد رگه های سفید رنگ روی مینای دندان ها یا تغییر رنگ دندان ها به قهوه ای مایل به سفید شود. در موارد شدید، فلوراید اضافی (که فلوئوروزیس نامیده می شود) می تواند منجر به ایجاد لکه های دائمی قهوه ای رنگ روی دندان ها شود.

داروهای زیر ممکن است باعث ایجاد رنگ خاکستری یا خاکستری مایل به سبز یا آبی شوند:

  • سیپروفلوکساسین (سیپرو)، نوعی آنتی بیوتیک معروف به کینولون
  • مینوسیکلین، یک آنتی بیوتیک مرتبط با تتراسایکلین

نمک های آهن که از طریق خوراکی مصرف می شوند نیز می توانند منجر به سیاه شدن دندان ها شوند.