آیا دندان بیماری دارید که باعث بروز درد شدید می شود؟ یا شاید اخیرا یکی از دندان های خود را از دست داده اید و اکنون شما مانده اید و لبخندی نه چندان جذاب. آیا شما هم در حال فکر کردن به این موضوع هستید که چه کاری می توانید انجام دهید تا لبخند مرواریدی خود را بازگردانید؟

خوش به حال شما، ایمپلنت های دندانی یک روزه یا فوری در دنیای دندانپزشکی بسیار محبوب شده اند. فرایند کاشت ایمپلنت های سنتی می تواند چند ماه طول بکشد. با این حال، با ایمپلنت های یک روزه، شما می توانید لبخند خود را در کوتاه ترین زمان ممکن بازسازی کنید.

اما ایمپلنت های یک روزه چگونه عمل می کنند؟ آیا آنها امن هستند؟

ما شما در این مقاله شما را در جریان تمام اطلاعات مربوط به ایمپلنت های دندانی یک روزه قرار می دهیم. شما در زمانی کوتاه تر از آنکه حتی فکرش را بکنید می توانید صاحب لبخندی جدید و درخشان شوید.

ایمپلنت دندانی یک روزه یا فوری چیست؟

برای بیان ساده آن، ایمپلنت های دندانی یک روزه یا فوری راحت ترین راه برای دریافت یک لبخند بی نقص جدید هستند. بنابراین، به جای گذراندن هفته ها یا ماه ها در مطب دندانپزشک خود در انتظار دندان های جدید، تنها در یک بار مراجعه به دندانپزشک می توانید تمام آنها را دریافت کنید.

اما چطور؟

خوب، برای ایمپلنت های سنتی، یک فرآیند طولانی وجود دارد. ابتدا باید دندان آسیب دیده کشیده شود، سپس ۳ ماه انتظار برای بهبود حفره دندان لازم است.

پس از آن، ایمپلنت را جایگذاری می کنیم، به دنبال آن یک دوره انتظار دیگر ۳ تا ۶ ماهه لازم است. در نهایت، روکش روی ایمپلنت قرار می گیرد. در مجموع، این روند حدود ۵ تا ۱۰ ماه طول می کشد.

با این حال، ماهیت ایمپلنت های دندانی یک روزه بسیار سریع تر است. واقعاً لازم است سه مرتبه به دندانپزشک مراجعه کنید. یک بار برای مشاوره، یک بار برای جراحی، و در نهایت جایگذاری روکش یا بریج یا پروتز مصنوعی.

اما با ایمپلنت های دندانی یک روزه، فرایند واقعی در یک بار مراجعه تکمیل خواهد شد. این بدان معنی است که هیچ زمان انتظاری برای بهبود نیاز نیست. به این معنی که شما سریع تر از آنکه بگویید “سیب” یک لبخند جدید خواهید داشت.

جوانب مثبت و منفی ایمپلنت های دندانی یک روزه یا فوری

برای برخی، این فرآیند سریع می تواند خیلی خوب باشد. پس چقدر مؤثر است، واقعاً؟ از کجا می دانید  کاری که انجام می دهید بهترین کار برای دندان های شما است؟

جوانب مثبت ایمپلنت های دندانی یک روزه

ایمپلنت های روزانه تنها بیشتر و کارآمدتر می شوند. نرخ موفقیت برای این جراحی صعود است.

در واقع، با توجه به مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی، تفاوت در میزان موفقیت ایمپلنت های دندانی یک روزه در مقابل ایمپلنت های سنتی، از لحاظ آماری ناچیز است.

چند مزیت دیگر از جراحی یک روزه ایمپلنت های دندانی شامل موارد زیر است:

• شما مطب را با یک لبخند کامل ترک می کنید.
• جوش خوردن ایمپلنت به استخوان آسان تر است.
• روند بهبود برای لثه ها آسان تر است.
• ایمپلنت باکتری ها را از حفره در حال بهبود دندان کشیده شده دور نگه می دارد.

روی هم رفته، این بدان معنی است که شما مطب را با آرامش خاطر ترک خواهید کرد. بدن و ظاهر شما راحت تر خواهند بود.

معایب ایمپلنت های دندانی یک روزه یا فوری

قبل از تصمیم گیری در مورد ایمپلنت های دندانی یک روزه باید بدانید برخی معایب نیز وجود دارند. آنها توسط جراحی پلاستیک فک و صورت و جراحی بازسازی کشف شده اند، و عبارتند از:

• احتمال شکست آنها بیشتر از ایمپلنت های سنتی است، اما بسیار اندک.
• تحلیل بیشتر استخوان حاشیه ای
• ناراحتی بیشتر پس از فرایند
• روش طولانی تر در یک مرحله

به طور کلی، خطر اصلی جراحی ایمپلنت های دندانی یک روزه، خطر بالاتر شکست ایمپلنت دندانی است. جراحی ایمپلنت های دندانی یک روزه می تواند برای بدن نیز سخت تر باشد. اگر سیستم ایمنی بدن شما مشکل داشته باشد، باید با احتیاط از ایمپلنت های دندانی یک روزه استفاده کنید.

جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی فوری چگونه انجام می شود؟

کاشت ایمپلنت های یک روزه یا فوری معمولاً ، بسته به تعداد دندان های ایمپلنت، می تواند در تنها یک جلسه، از ۳۰ دقیقه تا ۳ ساعت، انجام شود. با این حال، مهم است توجه داشته باشید که شما در واقع مطب را با دندان های دائمی خود ترک نخواهید کرد. اما، با یک لبخند کامل مطب را ترک خواهید کرد.

چطور کار میکند؟

ایمپلنت های دندانی یک روزه یا فوری هنوز هم برای بهبودی لثه ها و فک به زمان نیاز دارند. به این معنی که روکش ها تا زمانی که دهان به طور کامل بهبود پیدا نکرده است، نمی تواند کار گذاشته شود.

شما در روز فرایند خود دندان های موقت را دریافت خواهید کرد. هنگامی که دهان به طور کامل بهبود پیدا کرد، روکش های دائمی ارسال می شوند تا به راحتی جایگزین روکش های موقت شوند. به این معنی که یک لبخند کامل در روز اول، و فقط چند ماه بعد صاحب یک لبخند دائمی خواهید شد.

همانطور که قبلاً اشاره شد، در واقع برای سه قرار ملاقات جداگانه باید حضور داشته باشید. مشاوره قبل از عمل، عمل جراحی اصلی، و یک روند پیگیری بعدی. ما هر کدام از اینها را طراحی می کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که بیشترین مراقبت ها را دریافت می کنید و مطب را با یک لبخند درخشان و سالم ترک می کنید.

چه کسانی گزینه های مناسبی برای دریافت ایمپلنت های دندانی یک روزه هستند؟

اگر یک یا چند دندان از دست رفته یا آسیب دیده داشته باشید و بخواهید بهبود فوری و کاربردی در وضعیت زیبایی و سلامت دهان و دندان ها و لبخند خود ایجاد کنید، و بخواهید از نتایجی بهره مند شوید که با مراقبت مناسب می توانند یک عمر دوام داشته باشند، ایمپلنت های دندانی فوری یا یک روزه گزینه ای هستند که می توانید انتخاب کنید. اما تنها تمایل و خواست شما مهم نیست، بلکه یک دسته شرایط عمومی وجود دارند که باید آنها را داشته باشید تا واجد شرایط لازم برای دریافت چنین ایمپلنت هایی باشید.

در جلسه مشاوره دندانپزشک مشخص خواهد کرد که آیا شما برای دریافت ایمپلنت های دندانی در یک روز مناسب هستید یا خیر. او یک ارزیابی جامع دندانی انجام خواهد داد تا مشخص کند آیا شرایط لازم برای دریافت ایمپلنت و روکش آن در یک روز دارید یا خیر و اینکه آیا این روش برای نیازهای خاص شما مناسب است یا خیر.

به طور کلی، شما ممکن است گزینه مناسبی برای ایمپلنت های دندانی یک روزه باشید اگر شرایط زیر را داشته باشید:

تراکم مناسب استخوان در ناحیه دندان های از دست رفته

ایمپلنت های دندانی باید توسط استخوان فک حمایت شوند. برای نصب موفق ایمپلنت، استخوان فک باید به اندازه کافی منسجم باشد تا ایمپلنت به طور محکم توسط بافت استخوان در محل خود حفظ شود. حتی ذره ای پایین بودن کیفیت استخوان باعث خواهد شد ایمپلنت در معرض خطر شکست قرار بگیرد. بیمارانی که بافت استخوان لازم را ندارند ممکن است به دریافت پیوند استخوان نیاز داشته باشند تا قبل از دریافت ایمپلنت ها بهبود یابند.

سلامت خوب دهان و دندان

یک گزینه خوب برای دریافت ایمپلنت های دندانی یک روزه باید از سلامت دهان و دندان خوبی برخوردار داشته باشد. اگر دندانپزشک متوجه شود که بیمار به بیماری لثه یا برخی از مشکلات دندانپزشکی دیگر مبتلا است، ممکن است ابتدا اقدام به درمان این مشکلات کند.

سلامت خوب عمومی

دندانپزشک همچنین سلامت عمومی بیمار خود را ارزیابی خواهد کرد. ایمپلنت ها به جراحی دهان و دندان نیاز دارند، بنابراین دندانپزشک باید اطمینان حاصل کند که بیمار هیچ گونه بیماری ندارد که ممکن است درمان را پیچیده کند. بیمار نباید شرایط پزشکی داشته باشد که ممکن است روی بهبود استخوان تاثیر منفی داشته باشد. بیماران قبل از دریافت ایمپلنت ها باید از نظر این شرایط مورد بررسی قرار بگیرند:

• فشار خون بالا
• دیابت
• بیماری هایی که روی سیستم ایمنی بدن تاثیر می گذارند
• بیمار همچنین باید دندانپزشک را از هر گونه دارویی که مصرف می کند مطلع سازد.

افراد سیگاری که تمایلی به ترک سیگار ندارند، ایمپلنت های یک روزه ممکن است درمان موفقی برای آنها نباشد.

عدم سابقه دندان قروچه یا براکسیسم

دندانپزشک بعلاوه در جستجوی دندان های فرسوده، شکسته و تحت فشار خواهد بود. فردی که فک ها خود را به یکدیگر فشار می دهد و دندان های خود را روی یکدیگر می ساید، واجد شرایط لازم برای دریافت ایمپلنت های دندانی یک روزه نیست. آنها به احتمال زیاد باعث لق شدن ایمپلنت و دندان های تازه نصب شده خود خواهند شد. این عادت می تواند به ایمپلنت ها آسیب وارد کند و منجر به شکست ایمپلنت شود.

انواع ایمپلنت های دندانی یک روزه یا فوری

همه ایمپلنت های دندانی به یک شکل ساخته نمی شوند. طول فرایند و زمان بهبود شما تا حد زیادی به نوع ایمپلنتی بستگی دارد که شما دریافت خواهید کرد. انواع مختلف ایمپلنت های یک روزه یا فوری عبارتند از:

ایمپلنت دندانی تکی

درست همانطور که به نظر می رسد، اینها عبارتند از کاشت یک دندان کاذب تنها، که تحت عنوان روکش نیز شناخته می شوند. برای کاشت، ابتدا باید یک ابزار تیتانیومی کوچک داخل لثه جایگذاری می شود. این به عنوان یک “ریشه” مصنوعی برای محافظت از روکش عمل می کند.

روکش معمولاً از سرامیک یا پرسلن ساخته شده است. ارتودنتیست مراقبت ویژه ای انجام خواهد داد تا اطمینان حاصل شود که روکش با بقیه دندان ها مطابقت دارد. به این ترتیب هیچ کس نمی تواند متوجه تفاوت بین دندان کاذب و بقیه دندان ها داخل دهان شود.

ایمپلنت های دندانی برای قوس کامل دندانی

فک به چند بخش تقسیم می شود که “آرک” نامیده می شوند. اگر تمام یا بیشتر دندان ها در یک قوس دندانی جایگزین شوند، باید ایمپلنت دندانی برای یک قوس کامل دریافت خواهید کرد. دو نوع ایمپلنت های دندانی قوس کامل وجود دارند که معمولاً استفاده می شوند.

ایمپلنت های دندانی TeethXPress

این نوع ایمپلنت دارای قطعات اساسی مانند ایمپلنت دندانی تکی است. با این حال، پروتز به عنوان یک قوس دندانی کامل ظاهر می شود. بعلاوه برای هر دست دندان، تعداد کمتری ایمپلنت های تیتانیومی دریافت خواهید کرد.

برای این نوع ایمپلنت ها، تیتانیوم با استخوان فک خود پیوند خواهد خورد. به دلیل زمانی که برای بهبود فک لازم خواهد بود، در جلسه اول دندان های موقت نصب خواهند شد.

پروتز های مصنوعی بر پایه ایمپلنت های دندانی

این نوع ایمپلنت ها پروتزهای موجود را می گیرند و با پیوستن به اباتمنت هایی که در پایین وجود دارند آنها را به ایمپلنت تبدیل می کنند. اباتمنت ها در تمام ایمپلنت ها برای اتصال پروتز به ریشه تیتانیومی استفاده می شوند.

گاهی اوقات، دریافت دندان های دائمی شما با پروتز ها می تواند کمی بیشتر طول بکشد. علت این است که ممکن است شما برای فرایند کاشت به پروتزهای سفارشی نیاز داشته باشید. در هر صورت، شما مطب را با یک لبخند کامل ترک خواهید کرد.

نوع ایمپلنتی که برای شما مناسب است، تا میزان زیادی به وضعیت شما بستگی دارد. دندانپزشک شما در تصمیم گیری اولیه به شما کمک خواهد کرد.

اگر فکر می کنید ممکن است گزینه خوبی برای ایمپلنت های دندانی یک روزه یا فوری باشید، درنگ نکنید. با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا برای مشاوره اولیه خود برنامه ریزی کنید.

کودکان و نوجوانانی که عدم وجود برخی دندان ها موجب ایجاد فواصل ناخوشایندی در لبخند آنها شده است، ممکن است به این موضوع فکر کنند که آیا ایمپلنت های دندانی راهی خوب برای دستیابی به یک لبخند کامل و بی نقص هستند که آنها همیشه می خواسته اند به دنیا نشان دهند. گرچه تنها یک دندانپزشک متخصص می تواند بررسی کند که آیا یک بیمار شرایط لازم برای دریافت ایمپلنت های دندانی دارد یا خیر، اما در اکثر موارد، توصیه می شود افراد کم سن تر تا زمانی که رشد استخوان فک آنها کامل نشده است برای دریافت آنها دست نگهدارند، که ممکن است تا اواخر نوجوانی یا حتی پس از آن اتفاق نیفتد.

دلیل صبر کردن به عملکرد ایمپلنت های دندانی مربوط می شود. یک میله تیتانیومی داخل خود فک کار گذاشته می شود تا جایگزین ریشه دندان از دست رفته شود، و سپس استخوان طبیعی خود شما روی آن رشد می کند و با آن پیوند می خورد. پس از آن دندان جدید- روکش مصنوعی- روی آن قرار می گیرد. اگر شما ایمپلنت های دندانی را در سنین خیلی پایین دریافت کنید، خطر جدی تداخل با رشد طبیعی استخوان فک شما وجود خواهد داشت، که نه تنها می تواند لبخند شما را از تعادل خارج کند، بلکه می تواند منجر به بروز مشکلات برای سلامت دهانی نیز شود.

ایمپلنت های دندانی راهکاری جذاب و دراز مدت برای دندان های از دست رفته

ایمپلنت های دندانی راهکارهایی جایگزین با ظاهری طبیعی و با دوام برای دندان های طبیعی هستند که نه تنها لبخند شما را بهبود می دهند بلکه به حفظ سلامت دهان شما نیز کمک می کنند. حتی از دست رفتن یک دندان می تواند منجر به تحلیل استخوان، مشکلات گفتاری، عفونت های دهانی، و دیگر مشکلات جدی شود. برای بسیاری از افرادی که دندان از دست رفته دارند، ایمپلنت های دندانی مؤثرترین گزینه درمان می باشند. با این حال، دندانپزشک شما قبل از تصمیم گیری برای اینکه آیا شما، مخصوصاً گروه سنی شما، گزینه خوبی برای ایمپلنت های دندانی هستید،  عوامل متعددی را مد نظر قرار خواهد داد.

آیا حداقل سن برای ایمپلنت های دندانی وجود دارد؟

اگر سن شما کمتر از ۱۸ سال است، ممکن است دندانپزشک شما ایمپلنت های دندانی را برای شما توصیه نکند. دلیل آن ساده است: استخوان های شما در طول دوران نوجوانی به رشد ادامه خواهند داد. ایمپلنت دندانی نمی تواند تا پس از رشد کامل استخوان فک و صورت کاشته شود. برای اکثر افراد، این اتفاق تا پایان دهه دوم زندگی رخ می دهد. وقتی به هجدهمین تولد خود رسیدید، دندانپزشک شما می تواند استخوان فک شما را بررسی کند و مشخص نماید آیا شما برای دریافت ایمپلنت های دندانی آمادگی دارید یا خیر.

اگر سن بیمار برای دریافت ایمپلنت های دندانی پایین باشد چه باید کرد؟

اگر دندان از دست رفته دارید، اما زیر سن توصیه شده برای دریافت ایمپلنت های دندانی هستید، هنوز هم باید برای مراجعه به دندانپزشک هر چه سریع تر وقت بگیرید. از دست دادن دندان می تواند تأثیرات چشمگیری روی سلامت دهان داشته باشد، مخصوصاً وقتی دندان ها و استخوان های شما هنوز در حال رشد هستند. دندانپزشک ارزیابی کاملی انجام خواهد داد و کمک خواهد کرد مشخص شود آیا شما باید تا ۱۸ سالگی صبر کنید تا دندان از دست رفته خود را درمان کنید، یا اینکه گزینه های دیگری قابل توصیه هستند.

با وجود رعایت تمام این ضوابط دندان ها در تمام طول عمر می لغزند. مهم است توجه داشته باشید که ایمپلنت های دندانی با بقیه دندان ها داخل استخوان فک جابجا نمی شوند؛ آنها محکم در جای خود قرار گرفته اند. دندان های خلفی عموماً به صورت افقی رو به جلوی دهان می لغزند. وقتی دندان های طبیعی رو به جلو می لغزند، روکش های ایمپلنت های دندانی که درعقب دهان قرار دارند با دندان های کناری خود فاصله پیدا می کنند. این می تواند برای شما آزار دهنده باشد، اما بسیاری از افراد حتی از بروز این اتفاق اطلاع ندارند. با این حال، دندان های قدامی فک بالا و استخوان آن عموماً به صورت عمودی رو به پایین می لغزند و از بینی دور می شوند. ایمپلنت دندانی که جایگزین یکی از این دندان ها شده باشد، کوتاه تر به نظر خواهد رسید. وقتی این اتفاق رخ می دهد به سختی ممکن است بیمار متوجه آن نشود.

نکته دیگری که باید مد نظر قرار داد این است که، برخی افراد در سنین ۲۰ سالگی به بعد نسبت به بقیه افراد رشد فک بیشتری خواهند داشت. افرادی که بیشترین رشد را دارند صورت کشیده و باریک تری دارند. نشان داده شده است که افرادی که صورت های کشیده تری دارند، بین سنین ۱۵ تا ۲۵ سال، به طور میانگین دندان های آنها به صورت عمودی ۵ میلی متر بیشتر جابجا می شوند. بنابراین فردی که در ۱۸ سالگی ایمپلنت دندانی می کارد، روکش ایمپلنت او تا سن ۲۵ سالگی بسیار کوتاه تر به نظر خواهد رسید.

بنابراین، اینکه چه سنی برای کاشت ایمپلنت های دندانی مناسب است، به فرد بستگی دارد. اما بسیاری از افراد باید از کاشت ایمپلنت های دندانی قدامی تا سن ۱۸ سالگی اجتناب کنند. برخی مطالعات نشان می دهند برای داشتن بهترین نتایج کاشت ایمپلنت از نظر زیبایی، سنین ۲۵ تا ۳۰ سال برای کاشت توصیه می شوند.

آیا حداکثر سن برای ایمپلنت های دندانی وجود دارد؟

هیچ محدودیت سنی وجود ندارد که باعث شود افراد مسن تر واجد شرایط لازم برای دریافت ایمپلنت های دندانی نباشند. تا زمانی که استخوان فک شما سالم باقی بماند، شما از نظر تکنیکی می توانید ایمپلنت های دندانی را در هر مرحله ای از زندگی بزرگسالی خود دریافت کنید. با این حال، در مشخص نمودن اینکه آیا شما گزینه خوبی برای دریافت ایمپلنت های دندانی هستید یا خیر، عوامل خطر زا به میان می آیند. این عوامل عبارتند از اینکه آیا شما سیگاری هستید یا خیر، بیماری های دراز مدتی مانند دیابت دارید یا خیر.

نتیجه گیری

وقتی شما نیاز به درمان تخصصی برای دندان های از دست رفته خود دارید، زمان مناسبی برای یافتن یک دندانپزشک مجرب در این زمینه می باشد که بتواند همه فرایندهای ضروری برای شما را انجام دهد.

آیا امکان نجات ایمپلنت عفونی وجود دارد؟

گاهی اوقات، ایمپلنت های دندانی می توانند عفونی شوند، که موجب بروز عفونت در بافت نرم و از دست رفتن استخوان اطراف ایمپلنت می شود، شرایطی که اغلب پری ایمپلنتایتیس نامیده می شود. پری ایمپلنتایتیس التهابی شبیه به بیماری لثه است و بافت های لثه و استخوانی پیرامون ایمپلنت که آنرا حمایت می کنند را تحت تأثیر قرار می دهد.

عفونت اطراف ایمپلنت یا پری ایمپلنتایتیس چه علائم و نشانه هایی دارد؟

مقداری تورم اطراف محل جراحی پس از دریافت ایمپلنت های دندانی طبیعی است. اما این تورم باید پس از چند روز برطرف شود. افزایش تورم و قرمزی، مخصوصاً وقتی با تب همراه باشد، از علائم عفونت است.

دیگر علائم و نشانه های عفونت ایمپلنت های دندانی عبارتند از لثه هایی که به راحتی هنگام مسواک زدن دچار خونریزی می شوند، لثه های حساس یا متورم اطراف ایمپلنت های دندانی و افزایش عمق پاکت های اطراف ایمپلنت.

وقتی عفونت وجود داشته باشد، گلبول های سفید و قرمز به سمت منطقه ای که تحت تأثیر قرار گرفته است حجوم می برند تا عامل بیماری زا را تخریب کنند. در مورد لثه های شما، به این معنا است که ممکن است با ترشح چرک و خونریزی داخل دهان مواجه شوید. در صورت تداوم خونریزی یا افزایش آن پس از چند روز، احتمالاً به دلیل عفونت می باشد.

داشتن مقداری درد پس از هر فرایند تهاجمی دندانپزشکی کاملاً طبیعی است. با این حال، باید با استفاده از داروهای مسکن OTC یا تجویزی قابل کنترل باشد. در صورتی که درد افزایش یا گسترش پیدا کند، مخصوصاً تا جایی که در حرف زدن و جویدن فرد اختلال ایجاد کند، احتمالاً عفونت وجود دارد.

عفونت ایمپلنت های دندانی نتیجه انباشته شدن باکتری های بد و باقی مانده مواد غذایی است. با قرار گیری این عوامل روی لثه های شما و نشت آنها به داخل دهان، ممکن است متوجه مزه بد دهان شوید که از بین نمی رود. علاوه بر این، ممکن است پیوسته با بوی بد دهان نیز مواجه باشید.

مشکلی که این شرایط دارد تخریب استخوان اطراف ایمپلنت دندانی عفونی است که در نهایت منجر به لق شدن و شکست درمان کاشت ایمپلنت خواهد شد. اگر شما نگران شرایط ایمپلنت دندانی خود هستید، سعی کنید برای ارزیابی های بیشتر به دندانپزشک مراجعه کنید.

تشخیص ایمپلنت دندانی عفونی چگونه انجام می شود؟

یکی از نخستین کارهایی که دندانپزشکان برای تشخیص عفونت ایمپلنت های دندانی و بررسی وضعیت آنها انجام می دهند گرفتن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس است تا ببینند آیا تحلیل استخوان رادیوگرافیک صورت گرفته است یا خیر. علاوه بر این، وی ممکن است اطراف ایمپلنت دندانی را پروب (کاوش) کند تا میزان عفونت و التهاب را بررسی کند. با پروب با دقت منطقه اطراف ایمپلنت، وی می تواند هر گونه علائم اولیه عفونت را تشخیص دهد، زیرا تشخیص زود هنگام کلید اصلی برای نجات ایمپلنت دندانی است.

علل بروز عفونت اطراف ایمپلنت های دندانی

یک عامل واحد برای عفونت ایمپلنت های دندانی وجود ندارد و چند عامل با یکدیگر ترکیب می شوند تا آن را ممکن سازند.

تعداد زیادی از مطالعات انجام شده روی ایمپلنت های دندانی گزارش داده اند که پری ایمپلنتایتیس ۳۰% از همه ایمپلنت های دندانی کاشته شده را تحت تأثیر قرار می دهد و معتقدند باکتری های غیر هوازی اصلی ترین عامل بروز این عفونت هستند.

مانند بیماری لثه اطراف دندان های طبیعی، یکی از مشکلاتی که این شرایط دارد این است که اغلب هیچ دردی بروز پیدا نمی کند، در نتیجه بیماران اغلب از عفونت اطراف ایمپلنت های خود آگاه نیستند. دندانپزشکان معمولاً منشاء التهاب را بررسی می کنند زیرا علل مختلفی برای پری ایمپلنتایتیس وجود دارد.

تحلیل شدید استخوان در فک می تواند علت دیگر مشکل باشد. این می تواند به دلیل پریودنتیت پیشرفته یا مصرف داروی بیس فسفونات برای سرطان یا پوکی استخوان باشد. تحلیل استخوان معمولاً از طریق پیوند ترمیم می شود، اما هنوز هم می تواند احتمال بروز مشکلات وجود داشته باشد.

گاهی اوقات نیز تقصیر تکنیک جراحی است. به همین دلیل مراجعه به دندانپزشک با تجربه گسترده ایمپلنت و نیز با سابقه خوب مهم است.

پری ایمپلنتایتیس می تواند در نتیجه مشکلاتی مانند گیر کردن چسب باقی مانده روی ایمپلنت، قرار گیری ایمپلنت ها نزدیک به یکدیگر، یا زاویه ایمپلنت داخل استخوان، بهداشت بد دهانی، کیفیت نامناسب استخوان، بیماری های سیستمیک مانند دیابت، پریودنتیت، یا سرطان، کشیدن سیگار، شکستن ایمپلنت دندانی، و بارگذاری بیش از حد ایمپلنت دندانی بروز پیدا کند. در صورت داشتن هر یک از این شرایط، اجازه دهید دندانپزشک شما از آن مطلع شود، تا بتواند اقدام صحیح انجام دهد.

در نهایت، بهداشت بد دهانی و عدم پیگیری دستور العمل های مراقبتی نیز می تواند باعث بروز مشکلات برای ایمپلنت های دندانی شود.

درمان پری ایمپلنتایتیس یا عفونت اطراف ایمپلنت دندانی

وقتی عفونت اطراف ایمپلنت های دندانی تشخیص داده شد، درمان به میزان استخوان تحلیل رفته، و نیز تأثیر ایمپلنت مورد نظر روی زیبایی بستگی خواهد داشت. سپس پاکسازی سطوح ایمپلنت دندانی عفونی حائز اهمیت خواهد بود. در نهایت، در صورت امکان، استخوان تحلیل رفته حمایت کننده از طریق انجام جراحی پیوند استخوان بازسازی خواهد شد. برخی روش های پاکسازی سطوح ایمپلنت دندانی از طریق درمان های جراحی و غیر جراحی می باشد، مانند: ۱) دبریمان (برداشتن بخشی از بافت عفونی و مرده) موضعی، ۲) ضد عفونی کردن سطح ایمپلنت، ۳) درمان ضد عفونت، و در صورت وجود داشتن تحلیل استخوان پیشرفته، ۴) برداشت خود ایمپلنت دندانی.

درمان برای پری ایمپلنتایتیس، بسته به نوع ایمپلنتی که استفاده شده است، محل ایمپلنت دندانی، و نیز وخامت تحلیل استخوان، به تکنیک وابسته است.

برای عفونت های خفیف، ممکن است از آنتی بیوتیک استفاده شود، و در صورتی که عفونت شدیدتر باشد مداخله با جراحی برای ضد عفونی مکانیکی و شیمیایی اطراف ایمپلنت دندان نیاز خواهد بود.

آیا ایمپلنت های دندانی عفونی قابل نجات دادن هستند؟

اگر عفونت و تحلیل استخوان در مراحل ابتدایی باشد، پلاک های باکتریایی و رسوب می توانند به صورت غیر جراحی با درمان آنتی بیوتیک ممکن و تغییر در طراحی قطعه زیبایی (روکش ، بریج، یا پروتز) برطرف شود. هر چه عفونت سریع تر درمان شود، درمان ساده تر خواهد بود و احتمال موفقیت آمیز بودن آن بیشتر خواهد بود. اگر تحلیل استخوان متوسط تا پیشرفته باشد، ممکن است لازم باشد بافت های نرم اطراف ایمپلنت که تحت تأثیر قرار گرفته اند با کمک جراحی پاکسازی شوند، سطوح ایمپلنت پاکسازی شوند، و در نهایت از تکنیک های بازسازی استخوان با هدف احیاء استخوان از دست رفته استفاده خواهد شد.

اگر یک ایمپلنت دندانی از قبل به خاطر عفونت شدید شل شده باشد، ممکن است امکان نجات آن وجود نداشته باشد. در این صورت، نیاز خواهد بود ایمپلنت برداشته شود و پیوند موضعی استخوان انجام شود. در مراحل بعدی ممکن است حتی لازم باشد ایمپلنت دندانی جدیدی کاشته شود، وقتی محیط از هر گونهعفونتی پاک شدن و بازسازی استخوان جدید تأیید شد.

اگر شما ایمپلنت دندانی دارید، بسیار مهم است که اطمینان حاصل کنید که برای چکاپ های دوره ای و پاکسازی تخصصی دندانی هر چهار تا شش ماه یک مرتبه مراجعه می کنید. این اجازه می دهد دندانپزشک ایمپلنت های دندانی شما را برای هر گونه عفونت و التهاب مورد بررسی قرار دهد تا در صورت وجود هر گونه مشکلی بتواند به موقع اقدام کند.

 

اگر به دنبال بهترین متخصص کاشت ایمپلنت دندانی و پروتزهای دندانی میگردید با ما تماس بگیرید…

از دست رفتن دندان یک اتفاق کاملاً شایع است. تخمین زده شده است که حدود ۶۹ درصد از افراد بزرگسال ۳۵ تا ۴۴ سال حداقل یکی از دندان های دائمی خود را از دست داده اند. حدود یک چهارم آمریکایی ها تا سن ۷۴ سالگی همه دندان های دائمی خود را از دست می دهند.

وقتی شما یک دندان از دست می دهدی، ضرورت دارد جایگزین مناسبی برای آن قرار دهید تا بقیه دندان ها را صاف و یکدست نگهدارید. جایگزینی دندان ها می تواند به شما کمک کند شکل صورت خود را نیز حفظ کنید و از بروز مشکلات مربوط به غذا خوردن و حرف زدن پرهیز نمایید. دو گزینه ای که معمولاً برای جایگزینی دندان ها استفاده می شوند بریج ها و ایمپلنت های دندانی هستند.

بریج های دندانی دندان های مصنوعی هستند که با دندان های کنار جای خالی دندان از دست رفته در جای خود نگه داشته می شوند. آنها معمولاً از موادی مانند پرسلن یا پلاستیک ساخته می شوند تا از نظر رنگ و ظاهر با دندان های طبیعی مطابقت داشته باشند. آنها می توانند یک یا چند دندان از دست رفته را پوشش دهند.

ایمپلنت های دندانی ریشه های مصنوعی دندان ها هستند که معمولاً از تیتانیوم ساخته می شوند. آنها داخل استخوان فک کار گذاشته می شوند، همراه با پیچ هایی برای نگهداشتن روکش یا بریج در جای خود.

اجازه دهید نقاط ضعف و قوت ایمپلنت ها و بریج های دندانی را با یکدیگر مقایسه کنیم. ما در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به عواملی که می توانند به شما کمک کنند مشخص نمایید کدام گزینه برای شما بهتر است.

بریج دندان چیست؟

بریج های دندانی دندان های مصنوعی هستند که با دندان های کنار جای خالی دندان از دست رفته در جای خود نگه داشته می شوند. آنها معمولاً از موادی مانند پرسلن یا پلاستیک ساخته می شوند تا از نظر رنگ و ظاهر با دندان های طبیعی مطابقت داشته باشند. آنها می توانند یک یا چند دندان از دست رفته را پوشش دهند.

بریج های دندانی عموماً از دو یا چند روکش دندان تشکیل می شوند که روی دندان های پایه یا تکیه گاه در طرفین فضای خالی به جا مانده از دندان یا دندان های از دست رفته قرار می گیرند. بریج های دندانی محکم و قابل اعتماد هستند و در اکثر موارد آنها ظاهر و احساسی شبیه دندان های طبیعی بوجود می آورند.

بریج های دندانی از اوایل قرن اخیر بخشی جدایی ناپذیر از دندانپزشکی مدرن بوده و قبل از استفاده از ایمپلنت های دندانی روشی ترجیحی برای جایگزینی دندان ها بوده است. بریج های دندانی می توانند روی ایمپلنت های دندانی نیز استفاده شوند.

پونتیک دندان مصنوعی است که فواصل بین دندان های پایه را پر می کند، و آنها معمولاً از طلا، آلیاژهای پرسلن، یا ترکیبی از مواد مختلف ساخته می شوند. دندان های پایه یا تکیه گاه می توانند دندان های طبیعی یا ایمپلنت های دندانی باشند و آنها به عنوان تکیه گاه اصلی برای حمایت از بریج شما عمل می کنند.

برای در نظر گرفتن طراحی و ساخت یک بریج دندانی، دو دندان ثابت و سالم باید در معادله مورد استفاده قرار می گیرند. آماده سازی آنها شامل کانتور کردن و تغییر شکل آنها با تراشیدن مینای دندان کافی می باشد برای ایجاد فضا برای روکشی که قرار است روی دندان های پایه باقی مانده سوار شند. تراشیدن از شکل و ساختار دندان های اصلی و طبیعی تکیه گاه بزرگترین نقطه ضعف همراه با بریج های سنتی دندانی است. این موجب از دست رفتن مقدار قابل توجهی از بافت های سالم دندان است که می تواند موجب تضعیف دندان و کاهش طول عمر احتمالی آنها شود.

در مقایسه بریج هایی که به گونه ای طراحی شده اند که به طور کامل تحت حمایت ایمپلنت های دندانی هستند، بزرگترین مزیت برای دندان های طبیعی مجاور می باشند که در طول روند درمان دست نخورده باقی می مانند.

قبل از ساخت ایمپلنت های دندانی لازم است از دهان شما قالب استاندارد و شاید حتی اسکن دیجیتالی گرفته شود. این نتایج برای تولید مدل دقیقی استفاده می شوند که برای ساخت بریج استفاده خواهد شد. کل فرایند ساخت بریج دندانی می تواند تحت نظر متخصص لابرتوار دندانی ساخته شود. روکش ها باید مانند دستکش روی دندان یا ایمپلنت پایه قرار بگیرند، زیرا وقتی بریج نهایی در جای خود چسبانده می شود مدت زمانی طولانی با شما همراه خواهد بود.

مقایسه ایمپلنت ها و بریج های دندانی

ایمپلنت ها و بریج های دندانی هر دو می توانند نتایجی با ظاهر دندان های طبیعی ارائه دهند، اما آنها هر یک مزایا و معایب خود را دارند. در اینجا مقایسه این دو گزینه را انجام خواهیم داد.

مزایای بریج های دندانی

• احتمال قرار گرفتن تحت پوشش بیمه خدمات دندانپزشکی.
• بدون نیاز به جراحی های تهاجمی یا جراحی پیوند استخوان.
• معمولاً هزینه ای بسیار پایین تر از هزینه ایمپلنت های دندانی دارند.
• معمولاً تنها نیاز به دو مرتبه مراجعه به دندانپزشک دارند که طی دو هفته انجام می شود.

معایب بریج های دندانی

• باید هر ۵ تا ۷ سال تعویض شوند (گرچه می توانند بیشتر از ۱۰ سال دوام داشته باشند).
• با بالا رفتن سن ظاهر طبیعی خود را از دست می دهند.
• بروز بیشتر پوسیدگی و حفره های دندانی برای دندان های اطراف، نسبت به ایمپلنت های دندانی.
• می توانند به دندان های سالم اطراف دندان از دست رفته آسیب برسانند.

لطفاً به خاطر داشته باشید که اگر مشکلی جدی برای یکی از دندان های پایه بروز پیدا کند، کل بریج دندانی می تواند با مشکل مواجه شود. برای مثال، اگر هر یک از دندان های حمایت کننده دچار پوسیدگی عمیق، عفونت، یا بیماری پریودنتال (لثه) شود، ممکن است شما کل دندان را از دست بدهید. بنابراین، فضای موجود، طراحی، نحوه قرار گیری، و ظرفیت بارگذاری، در کنار تشخیص اینکه آیا بریج مناسب است یا خیر، حیاتی می باشد.

یکی از خطاهایی که هنگام ساخت بریج های دندانی صورت می گیرد بلند بودن بیش از حد آنها است. هرچه طول بریج بلندتر باشد، نیروی بیشتری روی دندن اباتمنت وارد می شود. این نیروی زیاد می تواند موجب وارد آمدن فشار غیر قابل تحملی روی دندان های تکیه گاه مجاور شود. بنابراین، ملاحظات با دقتی باید در مورد نیروهای بایت مربوط به اکلوژن دینامیک شما و آنچه در طول روز می خورید صورت بگیرد.

بزرگترین نقطه ضعف بریج های دندانی آماده سازی دندان است، مخصوصاً اگر دندان جوانی را درگیر کند که هیچ ترمیمی ندارد یا ترمیم کوچکی دارد. هیچ دندانپزشکی استفاده از دندان های جوان به عنوان تکیه گاه بریج را دوست ندارد، زیرا تحقیقات نشان می دهند این دندان های جوان تقریباً به احتمال زیاد در آینده نیاز به درمان ریشه خواهند داشت.

این شرایط اتفاق می افتد، زیرا آماده سازی دندان یا دندان ها برای بریج دندان هنوز هم به دندان ها آسیب وارد می کند. کاهش مقدار زیادی از مینای دندان های شما می تواند منجر به بروز التهاب در عصب دندان شود که در نهایت موجب حساسیت یا درد خواهد شد، عارضه ای جانبی که در ۱-۳% موارد اتفاق می افتد. برای کاهش یا جلوگیری از بروز این عارضه جانبی غیر ضروری، برای آماده سازی دندان یا دندان ها می توان به فرایندهایی در لابراتوار تکیه کرد که کمترین میزان تهاجمی بودن را دارند. این تکنیک اجازه ساخت روکش های محکمی را می دهد که تنها نیاز به ۱ میلی متر تراشیدن دندان تکیه گاه دارند، بعلاوه گرمای ایجاد شده در طول فرایند را نیز محدود می کند. در نتیجه، می توان از بروز عوارض جانبی به کمتر از ۱ در ۵۰۰ مورد کاست.

مزایای ایمپلنت های دندانی

• می توانند ۱۵ سال یا بیشتر دوام داشته باشند و با دوام ترین گزینه ممکن در بازار هستند.
• ظاهر طبیعی را خیلی طولانی تر از بریج های دندانی حفظ می کنند.
• به دندان های سالم اطراف ایمپلنت های دندانی هیچ آسیبی وارد نمی شود.
• نرخ موفقیت خیلی بالای، حدود ۹۷ درصد.

معایب ایمپلنت های دندانی

• احتمال کمتر قرار گرفتن تحت پوشش بیمه خدمات دندانپزشکی.
• فرایند می تواند چیزی حدود ۶ ماه طول بکشد.
• بالاتر بودن هزینه ها
• ممکن است منجر به بروز مشکلات و پیچیدگی های جراحی شود.

مقایسه هزینه های بریج و ایمپلنت های دندانی

بریج های دندانی به طور کلی ارزان تر از ایمپلنت های دندانی هستند و بیشتر احتمال دارد که بیمه آنها را تحت پوشش خود قرار دهد، یا حداقل مقداری از هزینه آن را تقبل کند. هزینه به عوامل متعددی بستگی دارند:

• نوع ایمپلنت یا بریجی که دریافت می کنید
• مواد مورد استفاده
• گستردگی فرایند
• محل زندگی شما.

گرچه ایمپلنت های دندانی بسیار پر هزینه تر هستند، اما آنها بهتر از بریج های دندانی عمر می کنند و نیازی نیست چند سال یک مرتبه تعویض شوند.

چگونه می توان بین ایمپلنت های دندانی و بریج ها انتخاب کرد؟

دندانپزشک می تواند در مورد بهترین روش جایگزینی دندان برای موقعیت شما توصیه هایی ارائه دهد. بهترین گزینه برای شما به بودجه شما بستگی دارد، اینکه چه تعداد دندان از دست داده اید، و نیز سلامت عمومی شما.

هزینه ها

اگر بیمه خدمات دندانپزشکی دارید، بریج های دندانی شما بیشتر از ایمپلنت های دندانی احتمال دارند که تحت پوشش بیمه قرار بگیرند. اگر بیمه ندارید و هر دو گزینه فراتر از بودجه شما هستند، می توانید با دندانپزشک خود در مورد پروتزهای پارسیل یا گزینه های دیگر صحبت کنید.

تعداد دندان های از دست رفته

اگر شما بیش از یک دندان متوالی را از دست داده باشید، احتمالاً بریج های دندانی گزینه بهتری نسبت به ایمپلنت های دندانی هستند. برای هر دندان از دست رفته لازم است یک ایمپلنت جداگانه با جراحی به استخوان فک شما متصل شود و منجر به جراحی پرهزینه و اغلب غیر عملی می شود.

سلامت عمومی

ایمپلنت های دندانی نیاز به جراحی دارند، بنابراین ممکن است آنها گزینه مناسبی برای افرادی نباشند که شرایط پزشکی دارند روند بهبود را در آنها کند می کنند، مانند دیابت یا لوسمی.

بهترین گزینه ها برای دریافت ایمپلنت های دندانی افرادی هستند که از سلامت عمومی خوبی برخوردار می باشند و استخوان فک آنها عاری از هر گونه پوسیدگی است و به اندازه کافی سالم هست که بتواند ایمپلنت های دندانی را حمایت کند.

زمان

کل فرایند دریافت ایمپلنت های دندانی می تواند چندین ماه طول بکشد در حالی که بریج های دندانی می توانند تنها با دو مرتبه مراجعه به دندانپزشک و آن هم طی دو هفته آماده و قابل استفاده باشند.

هنگام دریافت ایمپلنت های دندانی، جراح دهان و دندان داخل استخوان فک شما را با دریل آماده خواهد کرد و ریشه ایمپلنت را به استخوان متصل خواهد کرد. وی ممکن است طی مدتی که شما منتظر بهبود استخوان هستید دنچر یا پروتزهای مصنوعی را برای شما کار بگذارد. شما باید ۲ تا ۶ ماه صبر کنید تا استخوان بهبود پیدا کند قبل از آنکه روکش بتواند افزوده شود.

زیبایی

تمرکز روی زیبایی ممکن است شما را به این وادار کند که تصمیم بگیرید به جای ایمپلنت های دندانی از بریج های دندانی استفاده کنید. گاهی اوقات اگر ارتفاع لثه از قبل اندک باشد، جایگذاری ایمپلنت های دندانی می تواند موقعیت لثه را با مشکل مواجه سازد. بیمارانی که خط لبخند بسیار بلند و قابل مشاهده ای دارند لازم است هر دو امکان را با دقت مورد بررسی قرار دهند. اگر شما قبلاً با شکست ایمپلنت های دندانی مواجه شده اید، ممکن است لازم باشد طرح خود را تغییر دهید و بریج ها را انتخاب کنید، زیرا احتمال با مشکل مواجه شدن محل کاشت ایمپلنت های دندانی وجود دارد.در برخی موادر زیبایی باعث می شود تصمیم گرفته شود از بریج ها یا ایمپلنت های دندانی استفاده شود، با بریج شما به سرعت می توانید رنگ و شکل سه دندان را بلافاصله تحت کنترل درآورید.

گزینه های دیگر به جای بریج ها یا ایمپلنت های دندانی

بریج ها و ایمپلنت های دندانی تنها گزینه های موجود برای جایگزینی دندان های از دست رفته نیستند. پروتزهای پارسیل و فضا نگهدارها نیز ممکن است استفاده شوند.

پروتزهای پارسیل

پروتزهای پارسیل معمولاً از پلاستیک و فلز ساخته می شوند. آنها جای خالی به جا مانده از یک یا چند دندان را پر می کنند. پروتزهای پارسیل اغلب شبیه دندان های طبیعی هستند و برای یاقی ماندن در جای خود روی دندان های سالم چفت می شوند. دندانپزشک ممکن است پروتز را زمانی توصیه کند که دندان های کناری دندان از دست رفته به اندازه کافی برای حمایت از بریج محکم نیستند.

گرچه آنها عموماً ارزان تر از بریج ها و ایمپلنت های دندانی هستند، اما معمولاً راحت و با ثبات نیستند. علاوه بر این، آنها ممکن است در غذا خوردن یا حرف زدن شما اختلال ایجاد کنند و نیاز است به صورت روزانه پاکسازی شوند.

فضا نگهدارها

اگر استطاعت جایگزینی دندان های خود با روش مناسب را ندارید، فضا نگهدارها می توانند گزینه دیگری برای شما باشند. آنها معمولاً از قطعات فلزی ساخته می شوند که مانع جابجا شدن دندان ها به طرفین و به سمت محل دندان از دست رفته می شوند.

علاوه بر این، فضا نگهدارها عموماً در کودکان استفاده می شوند تا اجازه دهند دندان های دائمی بدون هیچ مانعی بیرون بیایند.

یک ریتینر ارتودنتیک نیز می تواند برای نگهداشتن فضای به جا مانده از دندان از دست رفته استفاده شود و مانع جابجا شدن دندان های اطراف به سمت فضای خالی شوند.

سخن پایانی…

ایمپلنت ها و بریج های دندانی دو گزینه ای هستند که برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شوند. بریج های دندانی بیشتر احتمال دارد که تحت پوشش بیمه خدمات دندانپزشکی قرار بگیرند و هزینه کمتری در بر دارند.

اگر برای شما هزینه مسئله ای نیست و از سلامت عمومی کافی برخوردار هستید، ایمپلنت های دندانی ممکن است گزینه های بهتری باشند زیرا با دوام ترهستند و به دندان های کناری هیچ آسیبی وارد نمی کنند. دندانپزشک می تواند به شما کمک کند مشخص نمایید کدام گزینه برای موقعیت شما بهتر است.

اگر به دنبال بهترین متخصص پروتز و ایمپلنت دندان هستید با تماس بگیرید…