نوشته‌ها

چرا درمان دندان آسیب دیده کودکان مهم است؟

پالپ دندان کودک حاوی بافت ها، اعصاب و عروق خونی است که حفره داخلی و کانال های ریشه های دندان را پر می کند. پالپ یکی از مهم ترین قسمت های دندان است زیرا وظیفه آن رساندن خون حاوی اکسیژن و مواد مغذی به دندان است. زمانی که پوسیدگی، آسیب های تروماتیک یا دیگر علل موجب ایجاد حفره در دندان می شوند، ممکن است پوشش پالپ دندان از بین برود و درد و التهاب دندان را در پی داشته باشد. علائم و نشانه های عفونی یا ملتهب بودن پالپ عبارتند از:

  • وجود درد مداومی که بدون محرک بروز پیدا می کند.
  • دردهایی که شب ها شدید می شوند.
  • حساسیت به دمای غذا، سرد یا داغ بودن آن.
  • تورم اطراف دندان مشکل دار.

با از بین رفتن پوشش پالپ، دندانپزشک برای حفظ انسجام، یکپارچگی و سلامت دندان و بافت های حمایت کننده آن، ممکن است درمان پالپ را پیشنهاد دهد. درمان پالپ یا همان پالپ تراپی برای حفظ دندان های دائم کودکان که حاوی ریشه های نابالغ هستند از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا پالپ در روند طبیعی رشد، برای اَپکس ریشه های دندان نقش حیاتی ایفا می کند.

 

تفاوت بین پالپوتومی و پالپکتومی

تفاوت بین پالپوتومی و پالپکتومی

 

درمان پالپ را می توان برای دندان های دائم و شیری انجام داد. باید توجه داشته باشید که گرچه دندان های شیری بالأخره یک روز خواهند افتاد، اما پیشنهاد دندانپزشک این است که هر گونه مشکلی که برای دندان های شیری بوجود می آیند برطرف شوند مگر آنکه قرار باشد به زودی به طور طبیعی بیفتد. دندان های شیری نه تنها برای جویدن غذا و حرف زدن نقشی مهم ایفا می کنند، بلکه جای کافی برای دندان های دائم جایگزین آنها را حفظ می کنند. در صورتی که یک دندان شیری زودتر از زمان معمول از دست برود دندان های مجاور آن به سمت فضای خالی به جا مانده از آن جابجا خواهند شد و احتمالاً موجب بروز مشکلاتی برای رشد دندان های دائم خواهند شد یا باعث خواهند شد دندان ها به طور غیر عادی بیرون بیایند.

تفاوت بین پالپوتومی و پالپکتومی

تفاوت بین پالپوتومی و پالپکتومی

پالپوتومی و پالپکتومی دو روش برای درمان پالپ آسیب دیده

پالپوتومی و پالپکتومی، هر دو فرایندهایی هستند که با هدف تخلیه بافت عفونی یا ملتهب از داخل منطقه پالپ دندان انجام می شوند. مهم ترین تفاوتی که بین این دو روش درمان وجود دارد این است که در پالپکتومی بافت داخل حفره پالپ و سیستم کانال ریشه دندان تخلیه می شود، در حالی که پالپوتومی تنها روی بافت های داخل حفره پالپ متمرکز است. این دو روش درمان فرایندهایی هستند که برای پالپیت برگشت ناپذیر علامت دار (SIP) و نیز پریودنتیت آپیکال علامت دار (SAP) در کودکان، درمان های مورد قبول دندانپزشک ها و متخصصان درمان ریشه هستند. اینکه متخصص درمان ریشه قادر باشد تشخیص دهد کدام درمان نیاز است از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا می تواند تأثیر چشمگیری روی رشد دندان ها داشته باشد.

تشخیص درست درمان مورد نیاز

همانطور که ذکر شد، پالپیت برگشت ناپذیر علامت دار و پریودنتیت آپیکال علامت دار شایع ترین علل برای درمان های پالپکتومی و پالپوتومی هستند. در اینجا به شرح مختصری از روش های تشخیص درمان صحیح خواهیم پرداخت:

پالپیت برگشت ناپذیر علامت دار (SIP)– این مشکل زمانی بروز می یابد که کاملاً مشهود است که پوسیدگی دندان موجب شده است پالپ ملتهب و زنده دندان قادر به بهبود نباشد. با این حال، هنوز التهاب به بافت های پری آپیکال نرسیده است.

پریودنتیت آپیکال علامت دار (SAP)– این مشکل زمانی بروز می یابد که عفونت موجب التهاب بافت های داخل منطقه پالپ دندان و نیز سیستم کانال ریشه دندان و بافت های پری آپیکال شده باشد.

هر دو مشکلات پالپ SIP و SAP دارای علائمی هستند که عبارتند از ایجاد درد در نتیجه محرک دما، و احتمالاً دردی که با تغییر وضعیت، مثلاً با دراز کشیدن یا خم شدن تشدید می شود. با این تفاوت که بیماران دارای SAP با انجام کارهایی که به دندان ضربه وارد می شود، مثل گاز زدن، درد احساس می کنند، در حالی که بیماران دارای SIP با چنین مشکلی مواجه نخواهند بود. شباهت های این دو باعث می شود تشخیص درست دشوار باشد، به همین دلیل رادیوگرافی می تواند به تشخیص درست کمک کند.

تفاوت بین پالپوتومی و پالپکتومی

تفاوت بین پالپوتومی و پالپکتومی

پالپوتومی

پالپوتومی یکی از روش های درمان است که برای موارد اورژانسی SIP در نتیجه پوسیدگی و کرم خوردگی، ترمیم های بزرگ دندان، سندروم ترک دندان یا تروما انجام می شود. در این روش به میزان کافی از بافت ملتهب پالپ تا سطح ورودی کانال برداشته می شود و پس از آن مخلوط معدنی سه اکسیدی (MTA) مستقیماً روی بافت بدون پوشش پالپ قرار داده می شود. پس از این کار، روکشی از جنس گلاس آینومر یا IRM روی دندان قرار خواهد گرفت. پس از انجام پالپوتومی به صورت اورژانسی، بیمار به درمان های بعدی اندودانتیک نیاز خواهد داشت تا روند بهبود تحت نظارت قرار داشته باشد.

تفاوت بین پالپوتومی و پالپکتومی

تفاوت بین پالپوتومی و پالپکتومی

پالپکتومی

پالپکتومی نوعی درمان ریشه است و زمانی انجام آن توصیه می شود که عفونت به سراسر منطقه پالپ دندان و سیستم کانال ریشه آن نفوذ کرده باشد. این فرایند مستلزم تخلیه تمام بافت داخلی منطقه پالپ و نیز کانال های ریشه است. در پایان، فضای خالی با استفاده از مواد دندانی و پزشکی خاصی پر می شود. پس از این درمان رشد دندان دیگر ادامه نخواهد داشت. باید دقت شود که در بسیاری موارد، به جای این درمان می توان درمان سنتی درمان ریشه را انجام داد. اگر راجع به اینکه دندان کودک شما به کدام روش نیاز دارد پرسشی در ذهن دارید، آن را با ما مطرح کنید.

درمان دندان‌های شیری

دندان‌های شیری به دندان‌هایی گفته می‌شود که از حدود شش ماهگی شروع به رویش کرده و از حدود شش‌ سالگی به تدریج با دندان‌های دائمی جایگزین می‌شوند.

دندان‌های شیری نیز همانند دندان‌های دائمی از چند بخش تشکیل شده ‌اند:

مینای دندان بیرونی ترین دندان است که سفید رنگ و نیمه شفاف می باشد. مینا سخت‌ترین ماده بدن انسان است و از دندان محافظت می‌نماید. لایه عاج در زیر مینا قرار دارد که نرمتر از مینا بوده و تقریباً زرد رنگ و مات است. بخش مرکزی دندان پالپ نام دارد. پالپ حاوی رگهای خونی و عصبی می‌باشد. رگهای خونی وظیفه انتقال مواد مغذی به دندان را برعهده دارند.

 

پالپکتومی

پالپکتومی

 

در صورتی که دندان‌های شیری دچار پوسیدگی گسترده شده یا در اثر وارد آمدن ضربه آسیب ببینند،  برای نجات دندان و پیشگیری از گسترش عفونت به دندان‌های مجاور باید فوراً درمان صورت بگیرد.

برای درمان دندان شیری ابتدا عکس پرتو ایکس از دندان‌ها گرفته می‌شود تا دندانپزشک بتواند گستردگی عفونت و آسیب ‌دیدگی را ارزیابی نماید. پس از آن یکی از دو درمان پالپکتومی و یا پالپتومی پیشنهاد می‌شود.

پالپکتومی چیست؟

گاهی اوقات به پالپکتومی “درمان بخشی از ریشه” گفته می‌شود. پالپکتومی درمان متداولی در دندانپزشکی است که طی آن تمامی پالپ داخل دندان برداشته میشود. این کار برای کاهش خطر از دست دادن زود هنگام دندان شیری انجام می‌شود. در صورتی که دندان شیری زودتر از موعد کشیده شود دندان‌ها کج و نامرتب شده و مشکلاتی از نظر جویدن غذا و تکلم نیز ممکن است ایجاد شود. بنابراین پالپکتومی عمل تخلیه پالپ دندان برای پیشگیری از نیاز به کشیدن دندان است.

چه عواملی باعث نیاز به پالپکتومی می‌شوند؟

علت اصلی پالپکتومی عفونت است که در موارد زیر اتفاق می‌افتد:

  • پوسیدگی عمیق
  • لب پر شدن دندان
  • پرشدگی گسترده دندان
  • ضربه دیدن دندان و صورت

علائم و نشانه‌ های نیاز به پالپکتومی چیست؟

ممکن است دندان و یا لثه دچار آبسه شود.

در عکس پرتوی ایکس می‌توان عفونت داخل دندان را مشاهده نمود.

 

پالپکتومی

پالپکتومی

تشخیص نیاز به پالپکتومی چگونه است؟

عفونت دندان را به سادگی می‌توان شناسایی کرد چرا که آسیب دیدن پالپ در صورت بروز آبسه (کیسه پر شده با چرک) مشهود میشود. آبسه در نوک ریشه دندان تشکیل می‌شود. برای تشخیص دقیق از عکس پرتوی ایکس استفاده می‌شود.

تفاوت پالپکتومی و پالپتومی چیست؟

در پالپتومی تنها بخش مربوط به تاج دندان برداشته میشود. پالپتومی زمانی انجام می‌شود که هنوز پالپ دندان درگیر نشده است در حالی‌ که پالپکتومی زمانی انجام می‌شود که پالپ آلوده و عفونی شده است.

پالپکتومی

پالپکتومی

پالپکتومی چگونه انجام می‌شود؟

ابتدا بی‌ حسی تزریق می‌شود. این کار برای این است که بیمار هیچ دردی در حین درمان احساس نکند. سپس سوراخی در دندانتان می‌شود تا دندان‌پزشک به پالپ دسترسی داشته باشد. از طریق سوراخ ایجاد شده محتوای پالپ دندان تخلیه می‌شود. پس از بازسازی و ضد عفونی محفظه پالپ، با مواد مخصوصی پر می‌شود. برای محافظت و جلوگیری از عفونت مجدد روکش بر روی دندان قرار می‌گیرد. ممکن است برای کاهش خطر عفونت آنتی‌ بیوتیک تجویز شود.

درمان‌های جایگزین پالپکتومی چیست؟

در صورتی که نمی‌خواهید پالپکتومی انجام دهید، تنها راه جایگزین کشیدن دندان است. اما در صورتی که دندان کودک را بکشید اگر مدت زیادی تا برآمدن دندان دائمی باقی مانده باشد، باید از فضا نگه دار برای حفظ فضای لازم برای بیرون زدن دندان دائمی استفاده کنید. به علت خالی ماندن جای دندان ممکن است دندان‌های مجاور و همچنین دندان فک مقابل از جای خود انحراف پیدا کرده و کج شوند. بنابراین بهترین کار این است که در صورت توصیه دندانپزشک دندان شیری کودک حفظ شود.

عصب‌کشی یا درمان ریشه دندان

عصب‌کشی یا درمان ریشه دندان برای ترمیم و نجات دندانی که دچار عفونت شده یا به شدت آسیب دیده است، انجام می شود. در فرایند عصب ‌کشی، بخش آسیب‌دیده دندان (پالپ) تخلیه، تمیز و ضد عفونی می‌شود. پالپ بخش مرکزی دندان است که در آن عصبها و رگهای خونی قرار دارند. سپس فضای خالی با مواد مخصوصی پر شده و دندان مهر و موم می‌گردد تا راهی برای نفوذ باکتری‌ها وجود نداشته باشد. متداول‌ترین دلایل نیاز به عصب‌ کشی عبارت است از ترک خوردگی، پوسیدگی عمیق، درمان‌های دندانپزشکی مکرر در دندان و یا وارد آمدن ضربه به دندان.

در صورتی که فکر می‌کنید نیاز به عصب‌ کشی دارید، به دندانپزشک مراجعه کنید. برای عصب‌ کشی ممکن است به چند جلسه مراجعه نیاز داشته باشید. مراحل درمان معمولاً به صورت زیر است:

  1. عکس پرتوی ایکس از دهان : در صورتی که دندانپزشک شک داشته باشد شما نیاز به عصب‌ کشی دارید یا خیر، ابتدا عکس پرتو ایکس از دندان می‌گیرد تا موقعیت دقیق پوسیدگی مشخص شود.
  2. تزریق بی‌حسی: ناحیه اطراف دندان با تزریق مواد بی‌حسی، بی‌حس می‌شود تا بیمار در حین درمان دچار درد و ناراحتی نشود. برخلاف تصور مردم درد عصب‌کشی بیشتر از پر کردن دندان نیست.
  3. پالپکتومی: سوراخی در دندان ایجاد شده و از طریق آن  بخش عفونی و بیمار دندان تخلیه می‌شود.
  4. پر کردن دندان: محفظه خالی شده با مواد مخصوصی ( گاتا پرچا) پر شده و سپس با چسب دندان روی آن کاملاً بسته و مهر و موم می‌شود.
عصب‌کشی یا درمان ریشه دندان

عصب‌کشی یا درمان ریشه دندان

مراقبت از دندان پس از عصب‌کشی

در صورتی که از دندان عصب ‌کشی شده، خوب مراقبت کنید می‌تواند تا آخر عمر برایتان کار کند. میزان موفقیت عصب ‌کشی بالاست. در اینجا چند توصیه ساده برای مراقبت از دندان پس از عصب‌کشی آمده است:

  • بهداشت دهان را رعایت کنید: روزی دو مرتبه مسواک بزنید و حداقل یک بار نخ دندان بکشید. مراقبت از دندان‌ها می‌تواند جلوی مشکلات دندانی در آینده را بگیرد.
  •  در فواصل منظم به دندانپزشک مراجعه کنید: جرم‌گیری و معاینات منظم توسط دندانپزشک می‌تواند مانع بروز مشکلات جدی دهان و دندان شود.
  • از جویدن غذاهای سفت خودداری کنید: گاز زدن و جویدن مواد یا غذاهای سفتی مانند یخ می‌تواند باعث ترک خوردن دندان شده و به مجرای ریشه آسیب وارد کند.